Datum: 9 t/m 23 juni 2001    Tekst: Lourens de Vries    Opmaak/foto’s: Jos de Vries

9 juni: Na aankomst op Schiphol alvast kennis gemaakt met Jaap, Greet en Ton. Voor de visa moesten we nog even op de (pas)foto. In de 767 kennis gemaakt met de familie Bielleman.  Het bleek dat groep A van Baobab de rechterkant van het vliegtuig  bezet had. Reisleidster Suzanne bleek ook aan boord. Ik vond de reisinformatie op het scherm heel prettig met die handige kaartjes.

10 juni: Boven de Sahara ontvouwde zich onder andere het sterrenbeeld Schorpioen,in zijn geheel te zien vanuit het raampje. Via Nairobi (de eerste Afrikaanse vogels- en sprinkhanen!) eerste voet op Afrikaanse bodem gezet en kennis gemaakt met Niels en René. Suzanne verklaarde met behulp van haar vogelboek  de nieuwe soorten vogels. Waaronder Bonte Kraai(Pied Crow), Zwarte Wouw (Black Kite) en Koereiger (Cattle Egret). De reis vervolgde met een Airbus A 310 – 300 via Lilongwe, Malawi (sommige Baobappers dachten dat ze al in Lusaka waren en wilden uitstappen) richting Lusaka, Zambia.

Daar aangekomen voorspelde de zware bewolking weinig goeds voor een succesvolle eclips, maar goed, het zou nog elf dagen duren en het zou allemaal goed komen. Prachtige kindertekeningen trouwens in de hal.

Na de eerste douane strubbelingen met hulp van een non liepen Jos en ik enthousiast naar de verkeerde Baobab groep (B). Hier liepen we de eerste vertraging op. Na een sprintje maakten we kennis met de rest van groep A, onze safarigele Mercedes truck en haar Australische berijders, Mick (onze chaufeur, “Thanks Mate, no problem”) en Marleen (onze kok, “that’s lovely” ). Na een hobbelige weg (“this is the best road”, riep Mick nog) en de eerste anekdotes van Alfred belandden we op camping Pioneer ten noordoosten van Lusaka. Onderweg werden door de bewoners van Zambia enthousiast toegewuifd, ik was heel verbaasd dat de mensen hier zo vriendelijk zijn. We zetten de tenten op (Jos en ik waren weer de laatsten) gingen eten en maakten kennis met een nieuw fenomeen: Wapperen. Dit droogwapperen van de afwas verdient de voorkeur boven bacterierijke droogdoeken. Na de belangrijkste mededeling van Suzanne van deze vakantie, deden we de kennismakingsronde. Er bleken nogal wat IT-ers in onze club aanwezig. Het viel op dat zodra de hete zon achter een wolk verdween de temperatuur gelijk zo’n 10 graden zakte. Volgens mij een gevolg van de heldere lucht. Dat de lucht  goed helder was bleek al snel na zonsondergang. Ik maakte, samen met nieuwbakken sterrenvriendin Liesbeth voor het eerst kennis met de zuidelijke sterrenhemel., een lang gekoesterde wens ging in vervulling door een onvergetelijke kennismaking met de legendarische sterren Alpha en Beta  Centauri, het Zuiderkruis, Valse Kruis, Canopus en Kiel , Centaur, de gehele Schorpioen en Boogschutter, een glorieuze aanblik van de melkweg en zijn ontelbare sterrenhopen en nevels. De noordelijker sterrenbeelden bleken inderdaad op de kop staan. Het viel niet mee om snel deze sterren  vast te stellen. Soms moest je helemaal met je hoofd naar achteren buigen om het verband te zien. We zagen die avond ook Sirius en Procyon nog. Recht boven ons hoofd oa Mars en Maagd. Liesbeth was er van overtuigd dat Castor en Pollux nog te zien moesten   zijn aan het begin van de avond. Eigenaardig was trouwens ook toen bleek hoe verschillend mensen naar  de sterren kijken. Ieder op zijn eigen manier. Liesbeth ontdekte aan de rand van de camping een paar donkere plekken met vrije horizon.

Favoriete objecten naast de sterren voor mij waren Omega Centauri en 47 Tucanae (bolhopen), Grote Magelaanse Wolk (sterrenstelsel) met Tarantulanevel, Open hopen in Schorpioen, Centaur, Zuiderkruis en Kiel, de donkere stofwolk de Kolenzak en natuurlijk de aanblik van de gehele melkweg. Zo’n donkere hemel had ik volgens mij nog niet meegemaakt.

11 juni: Slecht geslapen op te harde grond, matje onder slaapzak te dun. We moesten gelijk vroeg uit de veren voor een winderige rit (Jos en ik zaten achterin de truck) van zo’n 600 km naar Livingstone. Tijdens een stop in Mazabuka kennis gemaakt met de eerste Zambianen, waaronder een bedelend meisje met haar blinde vader(?). Het was ons afgeraden om bedelgeld te geven om zo geen bedelcultuur te scheppen. Maar achteraf  had ik een schuldig gevoel bij het weer weg rijden. Onderweg stopten we bij onze eerste baobab. Bij aankomst  in de plaats Livingstone zagen we al de Vic Falls nevel. We reden naar en zetten onze tenten op camping the Waterfront in afwachting van de bbq en een nieuwe prachtige sterrenhemel. Jos keek iets te veel omhoog en stootte hardhandig zijn schenen aan een picnicbank. Liesbeth gaf naast de camping nog een gratis les sterrenkunde aan twee bewakers van de African Queen . Mijn stoelgang werd er niet beter op en ik bleek niet de enige. Jaap wees ons aan de bar op het voor ons onbekende drankje genaamd Amarula waar we later meer mee te maken zouden krijgen.

12 juni: Na een slechte nachtrust, de ruisende Victoria Watervallen en de harde grond hielden me wakker, moesten we weer vroeg op voor een voettocht/ritje naar de beroemde Vic Falls, een symbool van Afrika. Het was schitterend de Falls te naderen met de nevel steeds prominenter in beeld. Daar aangekomen veel foto’s gemaakt. Zelfs met een regencape hield je het niet droog. Mijn rugzak bleek bij lange na niet waterdicht te zijn. Ik was zo slim om bijna al mijn boeken mee te nemen. Veel regenbogen gezien waaronder een volledig ronde, een prachtig gezicht. Het geraas van de 100 meter hoge 1700 meter brede watervallen was bijna oorverdovend.

Na een bezoek aan de souvenirverkoopplaats reden we verder naar Botswana. Het tempo zat er goed in, het leek soms meer op een race dan een vakantie, maar goed. Na paspoortcontrole staken we per veerpont de Zambezi over. In Botswana aangekomen werden we goed gewezen op de strenge regels in dit economisch wonder van Afrika. De mensen leken iets minder vriendelijk dan in Zambia. Direct bleek ook de weelderige fauna, we zagen na de oversteek gelijk al een olifant en allerlei verschillende vogels. Zo ook op de camping, de Chobe  safari lodge bij Kasane aan de Chobe rivier waar we twee nachten zouden verblijven.

Blauwe metalic-kleurige spreeuwen met fel oranje ogen. Wrattenzwijnen kwamen bedelen. Eekhoorns, banded mongoose, spechten en verschillende soorten vogels kwamen langs. Ongeruster werden we van de bordjes “beware of the crock”en “beware of the hippo”. Liesbeth deinsde nergens voor terug en wilde haar tent al bij de waterkant zetten. We maakten nog kennis met een Zuid-Afrikaner uit Johannesburg en zagen aan de waterkant na zonsondergang met Liesbeth Castor en Pollux ondergaan. De tuinsproeiers deden een beroep op onze behendigheid. De deelnemers van de middag-gamedrive zagen nog leeuwen. Die heb ik nergens gezien. ’s Avonds hadden we een nightdrive van 8 tot 10. We zagen o.a de waterbok, olifanten, bavianen, uil, civetkat, wilde kat, springhaas. Met behulp van een halogeenlamp trachtte men de dieren op te sporen. Ik lette nog op de sterren, je kon ze zien tot op de horizon.

13 juni: Slapen met op de achtergrond het oink-oink van de hippo’s . 5:45 uur wakker. Verslapen! Snel kleren aan want om zes uur was de ochtenddrive. Sprintje trekken had niet gehoeven, want de safariwagens kwamen pas om half 7 opdagen. We zagen in het Chobe NP o.a. een visarend, gier, nijlpaarden, koedoes, een kudde olifanten, impala’s, bavianen, bonte ijsvogel.

’s Middags vrij tot 3 uur. We maakten hier gebruik van door kaartjes te kopen, te schrijven en te verzenden. Van 3 tot 6 hadden we een cruise op de Chobe rivier, waar we heel veel (ijs)vogels, bijeneters, plevieren, zwaluwen, visarend, nijlpaarden, de eerste buffel, impala’s en een olifant zagen.

Na een rijke vleesmaaltijd met koedoe en impala (taai spul) en heerlijk toetje dronken we een laatste blikje bier, zagen nog een wilde kat in de struiken aan het water en gingen naar de tent. Natuurlijk eerst nog wat sterren gekeken (waaronder de Jewel Box, de Druiventros, Omega Centauri, eta Carinae en de Zuidelijke Pleiaden), ook met Jaap en Alfred.

14 juni: Op naar de Makgadikgadi Pans, een uitgestrekte zoutvlakkte en de plaats Nata. We moesten onderweg nog een halfuurtje stoppen voor een kudde van zo’n 30 overstekende olifanten.

In de Pans zagen we veel vogels, Nu kwam Jos zijn vogelkijker van pas. We zagen een jakhals (black-backed jackal), struisvogels, pelikanen, flamingo’s, visarend, black-chested snake eagle, een soort purperreiger en weet ik wat nog meer. Ook troffen we pootafdrukken van een nijlpaard aan. In de buurt was een camping waar we onze tenten opsloegen, waarna we gingen eten en genieten van een paar slokken Amarula. Samen met Liesbeth en later met Jos, Cor en Jaap gingen we nog wat sterren kijken. De horizon was prima zichtbaar.  Liesbeth was zo moe, dat ze vroeger dan normaal haar slaapzak opzocht. Weldra volgden Jos en ik.

15 juni: De rit vervolgde in zuidoostelijke richting naar Francistown, onze meest zuidelijke bestemming van de vakantie, ca 21,5 ° zuiderbreedte. Om bij Plumtree, waar men middels een groot bord werd aangespoord condooms te gebruiken (“it’s cool to use them”) de grens naar Zimbabwe over te steken viel nog niet mee. Bij de grens gebruikten we de lunch waar de mensen konden genieten van onze wappershow. Na  zo’n  halfuur in Zimbabwe te hebben gereden werden we met grote snelheid  ingehaald door een paarse auto en naar de douane post terug gedirigeerd. Het bleek een nepbeambte te zijn. De formaliteiten bleken in orde en we konden onze weg vervolgen. Na ruim 100 kilometer bereikten we Bulawayo, de 2^e stad van Zimbabwe. Een behoorlijk groene stad. Ongeveer 15 kilometer oostelijk van Bulawayo zetten we onze tenten op in Kings’ Lodge voor twee nachten. Hier hadden we een ruim uitzicht op de sterrenhemel. Het was er echter wat heiig en vochtig en Bulawayo zorgde voor enig strooilicht.

’s Avonds togen we naar de stad om een hapje te eten in een restaurant. Liesbeth bleef achter in de lodge met als maaltijd een aantal koekjes, zij was het truckrijden goed beu en wou de omgeving verkennen. Bij het restaurant aangekomen moest Mick de truck eerst hier en dan weer daar neerzetten, hij bleef aan de gang. Het eten was best goed. Terug naar de lodge. De koudste nacht was aanstaande . De volgende morgen stond er rijp op de tenten en lazen we 2° C op de thermometer. Slapen lukte mij echter prima, want mijn slaapzak was er op berekend. De tocht naar de douche was echter geen pretje.

16 juni: Vandaag stond een game-drive naar Matobo NP en een bezoek aan de World View, het graf van Cecil Rhodes op het programma. Na een kilometer of 70 te hebben gereden in een krappe safaritruck bereikten we het park. Dit is volgens mij het mooiste park van de reis omdat het volstaat met schitterende, 3 miljard jaar oude gestapelde rotsblokken, de zgn “Balancing Stones”. We kwamen aan bij een sprookjesachtig gelegen meer met op de achtergrond genoemde rotsformaties. Verderop  lag een krokodil half in de berm van een eilandje. Even later was hij verdwenen. Hier gebruikten we de lunch. De rust werd ruw verstoord omdat men er meende een pompinstallatie te moeten aanzetten. Jos zag hier ook nog een ijsvogel (de Malachite Kingfisher, onze bekende ijsvogel). Na een uur gingen we verder door het park. We zagen er nijlpaarden, een giraffe, zebra’s, zwarte arenden, klipdassen, ijsvogels en er stak een kudde wildebeesten over, een hoogtepunt voor Jos en mij. Nog boeiender was tenslotte een close-encounter met een viertal witte neushoorns. We naderden ze in kleine groepen op zo’n 12 meter. Aangezien ze bijna blind zijn zagen ze ons niet en gingen onverstoorbaar verder met grazen, hierbij gehinderd door een vogel die in een oor wou. Fantastisch zo’n prehistorisch beest met die oeroude rotsen op de achtergrond. In dit prachtige park gingen we nog een paar rotstekeningen bekijken van de bushmen, de oorspronkelijke bewoners. Tegen zonsondergang togen we naar Worlds’View, de volgens Cecil Rhodes mooiste plek, waar hij begraven ligt. Hier bekeken we de ondergaande zon, na een betoog van de gids.

Daarna retour Kings’ Lodge, waar we een bord zelfklevende spaghetti gingen verorberen. De eigenaar stelde zijn telescoop ter beschikking. De telescoop, een 114 mm newton van Tasco, was van een matige kwaliteit. Veel stof op de spiegel en 2 oculairtjes met een heel klein blikveld. Na wat gehannes, er zat een lichte parallactische montering bij waarop de kijker niet echt vrij kon bewegen, borg ik hem snel weer op, want met Jos zijn kijker heb je een veel beter beeld en is veel handiger in het richten.

17 juni: Na de tweede koude nacht reden we, na eerst Bulawayo te hebben verkend (we maakten hier kennis met doctor  Bush die ons wat wiet kwam aanbieden) en een kopje koffie te hebben genuttigd, richting Hwange (spreek uit: wénkie) NP. ’s Middags hadden we hier een gamedrive.

We zagen hier een paar keer de yellowbilled hornbill, een vogel met een toekanachtige gele snavel, 4 krokodillen bij water, een langstrekkende kudde gnoes, zebra’s, olifanten, een neushoorn. De leeuw liet zich wederom niet zien, die konden we op onze buik schrijven. ’s Avonds met Liesbeth en Jos sterren gekeken op de camping. Aan de horizon was nog de Grote Magelaanse Wolk zichtbaar (satellietstelsel van de Melkweg) met daarin de enorme Tarantula-nevel. Het was erg koud en ik heb wat oefeningen moeten doen om warm te worden. Het lukte ons om de buitenste sterren van Omega Centauri (een bolvormige sterrenhoop met ruim 1 miljoen sterren) op te lossen in de Kowa vogelkijker. Verder opnieuw de sterrenhopen en nevels in de zuidelijke melkweg bewonderd. Om ongeveer 11 uur kwam Douglas de bewaker op enthousiaste wijze een praatje maken, even later dook hij op bij het kampvuur, waar hij ons wat tips gaf, mochten wij overvallen worden bij de tent. “Is it loaded” vroeg Cor, doelend op zijn vuurwapen. “No, eh..yes” was het antwoord.

18 juni: Weer vroeg uit de veren (Douglas en partner liepen net langs tijdens een bewakingsrondje langs het schrikdraad) voor de rit naar Victoria Falls aan de Zimbabwaanse zijde van de Zambezi. Ik voelde mij ’s morgens al niet goed, waarschijnlijk een koutje gevat gisteravond. Tijdens de rit deden we nog een souvenirwinkeltje aan. Ton gooide zijn petje in de strijd en Willian tikte een giraffe van ruim 1,5 meter op de kop. Rillend van de kou bracht ik de tocht door in de truck. In de warme zon tijdens onze verkenning van de plaats Victoria Falls ging het iets beter, zo kon ik nog wel genieten van de ballonvaart met uitzicht op de watervallen (120 meter hoge vlucht). Ton ontdekte nog 2 olifanten vanuit de bak. Na de ballonvaart renden we naar een winkel waar we eclips T-shirtjes wilden kopen. Helaas, die hadden ze niet, maar wel een handig eclipsboekje.

We staken de grens over en belandden opnieuw in Zambia, waar we onze tenten wederom op camping the Waterfront opsloegen. Ik meldde mij ziek bij Suzanne en liet nog een bijtplek op mijn arm zien.

19 juni: Zij wou ivm kans op malaria geen risico nemen en de volgende morgen bezochten we een arts in Livingstone, dokter Shafik, die een betrouwbare indruk maakte. De koorts was al weer gezakt (naar 37,5 °) en mijn bloeddruk was normaal. Ik kreeg vier verschillende soorten tabletten mee, waaronder een sterker middel tegen malaria. Alcohol was uit den boze. De dokter kon geen uitsluitsel geven of ik wel of geen malaria onder de leden had. Dus ik direct een stuk of  8 pillen naar binnen gewerkt (de volgende dagen 3×6 per dag) waar ik zowat van flauw viel, zo suf werd ik ervan.

Later op de middag wat geprobeerd te eten, waarna nog een booz-cruise op de Zambezi volgde. Hier kon je onbeperkt drinken, wat een aanwezige Engelsman genaamd Roger nogal vrolijk stemde. Na de booz-cruise kregen we spannende verhalen te horen van de deelnemers aan het raften. Hun boot sloeg 2 keer om, gelukkig waren er geen gewonden te betreuren. Na een lange nachtrust stond de terugreis naar Lusaka (zo’n 600 kilometer) op het programma.

20 juni: Op weg naar Lusaka hadden we weer een stop in Mazabuka. We belandden opnieuw op onze eerste camping, de Pioneer. Vlakbij was een heuvel met uizicht op de zuidwestelijke horizon, voor het waarnemen van de zonsverduistering de volgende dag.

21 juni: Eclipsdag! Het was wederom een onbewolkte dag! Ik voelde mij vandaag weer een stukje beter, alleen de darmen gooiden nog roet in het eten. We konden uitslapen en na een goede nachtrust maakten we ons klaar voor de eclips. Bij het testen van zijn eclipsbril probeerde Ton het beeld wat te vergroten door zijn verrekijker er voor te plaatsen. Reinder waarschuwde hem nog net op tijd dat dit geen veilig methode is: er zaten 2 brandgaten in Ton’s bril!  We gingen met het eerste groepje richting de heuvel en zochten daar een geschikte plek. We bleken niet helemaal op de centrale zone te zitten. We maakten, naast een aantal belangstellende Zambianen kennis met onze waarneemburen, twee Duitsers. Om 13:41 hadden we 1e contact, Met de verrekijker zagen we nog een aantal zonnevlekken. Langzamerhand werd het steeds sneller donker en via een Tuc koekje kon je prima de sikkeltjes afbeelden. De spanning steeg en de temperatuur daalde in de schaduw slechts 2 graden, van 21° naar 19° C. Om 15:09 was het zover. Het werd heel snel donkerder en opeens was de schaduw er, het laatste sikkeltje was aan het slinken: de diamantring verscheen en de corona kwam prachtig voor de dag, met lange uitlopers. De verduisterde zon gaf samen met de leisteenblauwe hemel een vreemde buitenaardse sfeer. Jupiter verscheen (ik dacht eerst Venus), aan de horizon was een oranje gloed te zien. Jos keek door de verrekijker en ik zocht de zon/maan  door de telescoop. Ja daar was het, naast de inktzwarte schijf zag je een grote zgn rustige protuberans, waar ik draderige details in zag. De kleur was lila/lichtroze. Aan de linkerbovenkant zag ik nog een lusprotuberans (een boogje). Jos en Ton keken ook nog door de telescoop. Het verliep allemaal veel te snel natuurlijk: weldra zag je steeds meer chromosfeer aan de linkeronderzijde en na ruim 3 minuten totaliteit priemde er een zonnestraal en verscheen wederom de diamantring en was het allemaal over, de anticlimax. Vliegende schaduwen hebben we niet gezien (ook niet op gelet). Liesbeth lette op de kleuren en op sterren rondom de verduistering en nam Sirius en Betelgeuze waar. De walkman registreerde het geluid, maar het resultaat was niet spectaculair. We bekeken de video van Jaap ter plekke en later op de camping de video van een Engelsman.  Voor het eten bezochten Liesbeth en ik nog een voetbaltrainingswedstrijd en hadden nog een gesprek met de coach van het rozenkweekvoetbalteam. Na het avondeten namen we afscheid van de sterren op het veldje waar we voor het eerst de zuidelijke hemel mochten bewonderen en brachten de laatste nacht in Afrika door.

22 juni: Vroeg opstaan voor een vogelkijk-ochtend wandeling op de camping waar we genoten van de opkomende zon boven de ochtendnevel. We maakten ons op voor de terugreis en togen naar Lusaka Airport waar een Airbus klaarstond om ons naar Nairobi te vliegen. Voor we konden opstijgen moesten we heel lang in de rij staan voor de incheckbalie, waar men de eclipsdrukte totaal niet aankon. Bij het aan boord gaan bleken de zitplaatsen vrij te zijn. Echter, een man van de andere Baobab groep bleef zijn plekje aan het raam claimen en belemmerde ook nog eens het looppad. De Indische vrouw die zijn plaats had “gestolen” begon te gillen omdat de onreine man naast haar wou zitten, waarna een stewardess aangesneld kwam, die met haar in gesprek ging. De Indische vrouw bleef zitten waar ze zat en de onreine man droop af naar elders.

Tegen zonsondergang landden we op Nairobi Airport waar we een uur of zes moesten doorbrengen. We maakten van de gelegenheid gebruik door nog wat souvenirs te kopen en wat te eten. Om ca. 23 uur stegen we op in een McDonnell Douglas MD-11 vliegtuig voor de lange vlucht naar Schiphol.

23 juni: Ik zat naast een Amerikaanse mevrouw die op safari in Kenia was geweest met haar dochter. Zij zou pas de volgende dag om 3 uur ’s middags aankomen in Los Angeles. Slapen lukte totaal niet in het vliegtuig, ook niet na het zien van een paar flauwe komedies.  Aangekomen op Schiphol vroeg een man bij de gate of we een bom bij ons hadden. Na de koffers te hebben bemachtigd namen we afscheid van de groep en kwamen we in aanraking met de jungle van de NS, wat resulteerde dat we nog een uur op Schiphol moesten blijven. Via Amsterdam Centraal overstappen naar Amersfoort en naar Groningen. We werden wakker gehouden door een vrouw die haar 2 kinderen totaal niet onder controle had en regelmatig haar handen liet wapperen.

Met de taxi waren we uiteindelijk pas om half elf thuis.

Waarnemingen:

In de volgende tabel staan de vogels die ik met zekerheid heb gedetermineerd. Ik heb wel meer soorten gezien, maar zou niet weten welke. Ondere andere nog een onbekende gier, sperwer en vele andere soorten. Alle namen staan vermeld in het engels, het is namelijk onmogelijk om alles te vertalen in het nederlands. Stuur me maar een mailtje als je er niet uitkomt. Voordat ik op vakantie ging heb ik een lijst gekregen van vogelnamen in verschillende talen. Deze kan ik dus op verzoek met doormailen.

Hetzelfde geldt voor de dieren onder de lijst, hier heb ik overigens geen nederlandse namenlijst van.

Naast deze vogels heb ik de volgende dieren gezien: African Elefant, Hippo, Giraffe, Warthol, Buffalo, Kudu, Blue Wilde Beest, Sable, Waterbuck, Impala (in alle parken), White Rhino (MH), Zebra, Black-backed Jackal, African Civit(C), Small Spotted Genet(C), Banded Mongoose, Chacma Baboon, Vervet Monkey(LiH), Tree Squirrel, Springhare(C), Nile Crocodile (MaCZ), Klipdassen (Ma).

Leuk was het om een aantal beesten zoals de Warthols, Vervet Monkey’s, Squirrel en Mongoose over de camping te zien wandelen. Vooral bij Chobe was dit het geval. De minste dieren zagen we in Zambia. Pas toen we aan kwamen in Botswana werd het interessant en zagen we de eerste olifant aan de kant van de weg en gieren in de lucht zweven.

Het mooiste was het oversteken van een kudde van zo’n 30 olifanten over de weg. Tevens was de ontmoeting met de neushoorns van dichtbij erg indrukwekkend.

Een verslag van dag tot dag van de rondreis door Egypte van 25 maart tot en met 4 april 2006, door Lourens.
Vogelinfo door Jos.

25 maart (dag 1):Deze eerste dag vlogen we van Amsterdam naar Caïro (meer dan 15 miljoen inwoners, ook genoemd de moeder aller steden, de grote stofzuiger, the big mango, gesticht op 19-7-4241 voor Chr). Het begin van de reis was al vliegen voor we in het vliegtuig zaten. Alle stoplichten stonden langdurig op rood, maar dank zij het doortastende rijgedrag van Jos z’n vriendin Karin haalden we de trein. Op Schiphol zagen we Floortje Dessing en Danny Rook staan, ze bleken in hetzelfde vliegtuig als wij, een krap zittende (in de e-class) Boeing 777. Jos en ik konden o.a. kiezen uit een film over Howard Carter op ons persoonlijk videoschermpje. Zonder vertraging kwamen we om 0:30 aan op het vliegveld in Caïro, waar we kennis maakten met onze reisleider Chris-Jan en onze groep van 24 personen. Floortje ging de aankomst van haar tas filmen. We werden met de bus opgehaald door “grote” Achmed, de local agent (of zoiets). Onderweg kregen van Chris-Jan uitleg. Ik verbaasde me over het grote aantal moskeeën (plus minaretten) die we rijdend door Cairo tegenkwamen. Het gaf een aparte oosterse sfeer. Ongeveer 2:30 kwamen we aan bij het Pharaos Hotel, en onder het genot van een rood vruchtendrankje (het bleek thee te zijn) kregen we nog meer uitleg.

26 maart (dag 2):Na een korte nacht stonden we om 8 uur op en vertrokken we, nadat we de eerste bonte kraaien, huismussen, zilverreigers en koereigers zagen, met de bus naar de Mohammed Ali moskee, gebouwd van 1824-1848 op de Citadel (12e eeuw) van Caïro. We zagen dat de hofklok voor Egypte niet zo’n goeie ruil was met de obelisk.

(c) 2006 jcdv – de Koptische wijk

De Koptische (christelijke) wijk mocht niet ontbreken natuurlijk en we kwamen op plaatsten waar de heilige familie (Maria, Jozef en Jezus) zou zijn geweest. ’s middags kwamen we aan bij het Egyptisch Museum. Hier kwam het tot een scheiding van onze gids en onze reisleider, Chris-Jan (hierna CJ). Eerstgenoemde zou zich door de duurdere restaurants laten sponsoren. In het museum hebben we fantastische dingen gezien, zoals de schat van Tutanchamon en de mummiekamer, waar uiteraard de grote Ramses II centraal was opgesteld. Aan het einde van de middag konden we nog net twee piramiden zien op het dak van het Hilton, waarna we beneden nog een biertje gingen drinken. We zagen nog een grijze buulbuulachtige vogel met zwarte kop. Toen we terug wilden kwam de taxichauffeur en een neppapyrustekeningenverkoper ons al tegemoet. Ik liet me wat van die rommel aansmeren en even later kwamen we bij het hotel aan. ´s Avonds was er een lekkere maaltijd in het hotel.

(c) 2006 jcdv – de Piramides vanuit Cairo.

27 maart (dag 3):Deze morgen togen we met de groep richting Sakkara. Onderweg zagen we in de ochtendmist de piramiden van Giza opdoemen. In Sakkara aangekomen bekeken we de oudste (trap) piramide, en het eerste grote stenen monument ter wereld, de piramide van Djoser uit de 27^e eeuw voor Chr, ca 60 meter hoog. Hier liet een groene bijeneter zich even zien. Daarna gingen we naar het vlakbij gelegen Memfis en Mitrahina, hier was een museum met liggende kolos van Ramses II en een beeldentuin. Van Memfis, de eerste hoofdstad van Egypte (gesticht. 3100 v. Chr.) was niet veel meer over.
’s Middags was het tijd voor de piramiden van Giza (2500 v. Chr) , na de lunch aldaar met uitzicht er op. Hier hebben we veel foto’s gemaakt. Een “behulpzame” Egyptenaar liet ons op de rug van een dromedaris zien hoe we de piramiden er alle drie op konden krijgen, helaas wel tegen de zon in. Deze tip plus kameelrit (een meter of 100) was uiteraard niet gratis. Te weinig geld was “not good for the camel”. We hebben met name de twee grootste piramiden van alle kanten bekeken, behalve van binnen. Die van Cheops kon je zelfs een stukje beklimmen. Van dichtbij zie je pas hoe enorm groot ze zijn. Heel indrukwekkend.

(c) 2006 jcdv – de Camelbrothers, we zijn er weer ingetrapt.

We wilden eigenlijk nog binnenin een piramide zien te komen, maar dat is niet gelukt. Het leverde alleen stress op, want we wilden de bus nog wel halen. Ook dat lukte ons niet. We besloten toen maar rustig op het terras met een drankje naar de piramidenen ondergaande zon te gaan kijken. Dat betekende dat we met de taxi terug moesten naar het hotel. We spraken af LE 35,00. Helaas wisten we het adres niet, alleen de naam van de wijk. Na een uur rijden en een aantal bijna-ongelukken arriveerden we bij hotel Pharaos. De prijs was opeens LE 100,00. Vooruit maar weer, we hadden behoorlijk omgereden. Nee, afdingen moesten we nog leren. ´s avonds moesten we nog boodschappen doen. We probeerden tussen de regendruppels en plassen door te lopen, er viel namelijk een beste bui!

28 maart (dag 4):Vroeg opstaan om 6 uur en om 7 uur vertrekken voor de lange rit van 400 km naar El Sallum, waar we de zonsverduistering zouden zien. Het koste wel een uur om Caïro uit te komen, wat een enorme stad! Vooral onder viaducten lagen enorme plassen water van de zware bui van gisteravond. Langs een vrij saaie rit door het woestijnlandschap met een paar plaspauzes arriveerden we ´s middags in Marsa Matruh om onze lunch te nuttigen. Ook gingen we even pauzeren aan het strand. Het water met de mooie turkooise kleur was minder koud dan ik dacht. Jürgen ging zelfs even zwemmen. Hoewel het aantal soorten vogels erg tegen viel aan de kust (slechts hier en daar een huismus / zwaluw) zagen we toch nog twee velduilen en kiekendieven langs vliegen wanneer we even langs de weg pauzeerden. ´s Avonds kwamen na een rit van een uur of 9 eindelijk aan in El Sallum. CJ wist heel veel van astronomie, hij zei dat we op het bergplateau, waar het waarneemkamp voor de eclips was opgesteld, zo dichter bij de zon zouden zijn. Na een slingerweg naar boven kwamen we aan op het met kleurige vlaggen getooide waarneemkamp. Je konaldaar kiezen tussen een tweepersoonstent of een plekje in de grote bedoeïenentent. Net toen we onze tweepersoonstent hadden ingericht, bleek dat deze al aan een andere groep was beloofd. Dus, alle spullen er weer uit, en een plekje zien te bemachtigen in de bedoeïenentent.

(c) 2006 jcdv – Belangrijk bezoek, waaronder Moubarak, Charles en Camilla.

Natuurlijk ook maar es even naar de wc. Deze bleken (toen nog!) prima in orde. De muren waren zelfs betegeld! Na het avondeten in deze tent gingen Jos en ik de buurt verkennen en stuitten we op een live optreden van een Egyptische groep. Leuk! In een andere grote tent was ook muziek, We zagen ook een paar danseressen. Interessant, verrekijker er bij! Want daarna was het sterrenkijken geblazen en lekker struikelen over de scheerlijnen. Maar wel gezellig.
Ed werd nog geïnterviewd door RTL Travel. Hij probeerde door 3x het woord sex te noemen in de uitzending te komen, wat ook lukte!
Sommigen hadden hun telescoop of verrekijker opgesteld. Jos ook. Jupiter liet z´n vier grootste maantjes zien, en Orion z´n nevel. Daarna onze slaapzakken uitrollen. We moesten wel oppassen voor het in de weg liggende hoofd van Jürgen. Achteraf vond ik het wel gezelliger in zo´n grote Arabische tent. Ik werd alleen wel bijna doof van het gesnurk van Huub. Later bleek hij ook heel gezellig te kunnen converseren en acteren, hierover verderop meer.

29 maart (dag 5) : Eclipsdag!

(c) 2006 jcdv – drukte op de Eclipsdag

Na een prima nachtrust bleek bij het opstaan direct twee tegenvallers. Ik had op mijn mobieltje geslapen, en met m´n hoofd 3x de verkeerde pincode ingekopt. En de pukcode had ik natuurlijk niet bij me…dus had ik niks meer aan m’n mobiel voorlopig. De andere tegenvaller was de opkomende bewolking. Het zag er slecht uit. Gelukkig lostte dit op tijd op. We gingen op zoek naar onze waarneemplek voor de eclips. Verder zagen we ook nog Japanners, Amerikanen, Egyptenaren, Fransen, Duitsers, Belgen en Italianen. Vooral de japanners hadden indrukwekkende apparatuur meegenomen. Floortje Dessing en haar RTL-team zijn hier ook weer aanwezig, CJ was helemaal door het dolle heen van de eclips (en van Floortje). We kwamen naast Waldorf en Stadler, ehh, Frans en Huub, te zitten. Laatstgenoemde kreeg een fatamorgana aanval ivm met een opkomende koorts. Hij wist zeker dat ie een roofvogel zag bewegen achter bosje. Jos had z´n vogeltelescoop met een filter opgesteld waarvan, vooral CJ gretig gebruik maakte. Na een hoop foto´s, vooral van CJ zelf kwamen Jos en ik maar net toe aan het rustig waarnemen van de totaliteitsfase. Maar het was een fantastische ervaring van bijna vier minuten, we zagen een schitterende corona met links en rechts streamers, boven en onder duidelijke poolstralen, 2x diamantring, en hier en daar een stukje roze chromosfeer, eerst linksboven, daarna rechtsonder.Wat een mazzel. Drie keer achter elkaar een geslaagde eclips gezien. Bulgarije 1999, Zambia 2001 en nu Egypte 2006.

Aanwezige vogels: tapuiten (verschillende, blonde?), grauwe kiekendief (man & vrouw), kleine plevier?, hop, veldleeuwerik, huismus (natuurlijk), geen bonte kraaien. Na de lunch vertrek richting Marsha Matruh, om daar te overnachten. Huub bracht deze reis door op achterbank van de bus. Hij had koorts en last van z´n maag.Tegen zonsondergang was er nog even de gelegenheid om aan een rotsstrandje Leendert te zien rennen, strippen en zwemmen en Pybe te zien plassen. ´s Avonds hadden we onze humor nodig om ons te wapen tegen de Egyptische bureaucratie en onwil. CJ kreeg het zwaar te verduren en had zelfs z´n collega van de andere groep nodig om ons te overtuigen dat het niet aan hem lag maar aan de tegenwerking (bureaucratie) van de Egyptenaren om de groep fatsoenlijk van nachtrust en vooral een douche gebruik te kunnen maken. Slapen in een bedoeïenentent en de volgende morgen douchen (eerst naar de wc !!!) in een hotel, waar sommigen ook sliepen.Voor het slapen gaan genoten (?) we in M.M. nog in een niet helemaal schoon restaurantje van een hapje waar we eclips t -shirts kochten en in de tent nog even van wijn, zang en dans samen met de tentbouwersband en hun trommel.

’s morgens om een uur of 5 konden we genieten van een kakofonie van gebedsgezangen als waren we beland in een boze arabische droom.

(c) 2006 jcdv – Hop in de tempel van Luxor

30 maart (dag 6):Opstaan, ontbijten en spullen pakken voor de lange terugreis naar Caïro. Leendert maakte nog minimaal drie rondjes bij de tent om te zien of hij echt niks is vergeten om tenslotte in de bus te gaan. We bezochten twee oorlogsmonumenten bij El Alamein. Eerst, onder protest van Frans (“ik pis op Rommel !”), het Duitse.Jürgen, die Duitser is, bood daarna in de bus zijn excuses aan namens zijn landgenoten. Dit werd zeer gewaardeerd. Daarna werd alsnog besloten ook de begraafplaats van de geallieerden te bezoeken.
Bij Caïro aangekomen doemden de piramiden weer op. Dit leverde, met het groene landschap en palmbomen op de voorgrond, mooie plaatjes op. Ondertussen werd er heftig gezwaaid door en naar passerende Egyptenaren op de snelweg. ’s Avonds togen we naar de Khan-al Kahlili, de “moeder van alle bazaren”, waar we de aandacht trokken van een groepje Egyptische meisjes (leuk!) en aten we een vegetarische maaltijd, bij het plein met naastgelegen moskeeën. Later die avond tijdens het wachten op het station voor de trein naar Luxor bood de plaatselijke agent, (achteraf niet zo) grote Achmed, op dringend verzoek van CJ zijn excuses aan voor zijn ernstig falen. Leendert liep op twee ongelijke schoenen en was een ander paar kwijt…De volgende9 uur brachten we de nacht in de luxe trein door en probeerden we wat te slapen.

31 maart (dag 7):Lekker uitgerust aangekomen op onze hotelkamer in Luxor besloten we eerst te gaan slapen. Ik had ook last van een slechte stoelgang (buikgriepje) voor de rest van de reis. Nu echt uitgerust, wilden we om 13 uur de stad in, maar Huub bracht ons op een ander idee, na ons een kleurrijk verhaal verteld te hebben wat te maken had met een fietsbel en oppassen in een winkeltje. Hij wees ons op het dakterras, alwaar we de rest van de middag verbleven. We zagen van daar uit de tempel van Luxor, die van Karnak en zelfs de tempel van Hatsjepsoet staan. Het zwembad was lekker fris. ’s Avonds gingen we eten in Ali Baba’s in Luxor en lieten ons afzetten in een souvenirwinkeltje met een “serieuze” kunstenaar (“we are artists”, verkoper van stoffige, snel breekbare beeldjes.

(c) 2006 jcdv – Pilonen van Karnak

1 april (dag 8):Deze ochtend was gepland voor een uitstapje naar de westoever. We hadden een nieuwe gids, Hassan, deze was zeeeeer enthousiast (adhd?) en vond Duitsers maar arrogant. Gelukkig voor hem was er maar één Duitser aanwezig in onze groep. Hassan gooide het toen maar over een andere boeg. Achtereenvolgens bekeken we de tempel van Hatsjepsoet, de Koningsgraven, en de graven van de arbeiders en de vallei van de koninginnen, en prinsen. In de graven waren kleurrijke reliëfs te zien van hiërogliefen. Zeer indrukwekkend. Helaas ging het allemaal wat snel, wegens het drukke tijdschema. De graven welke we ingingen waren (volgens mij, verbeter me als het niet klopt) die van Ramses VI, koningingin Nefertari, Amonherchopsjef en Seti I, wiens graaf wel 100 meter lang is. Die van Tutanchamon daar moest je apart voor betalen, die sloegen we over, maar hier was ook niet zo veel te zien als in de andere tombes.
We gebruikten een uitstekend verzorgde lunch bij een rustig restaurantje op de westoever. Daar beneden zagen we nog een nile valley sunbird, deze had wel wat van een kolibrie. Verderop, toen we naar de veerboot liepen was er een hop te zien. Ook waren we getuige van een groepje ruziënde Egyptenaren, er werd nog een rake klap uitgedeeld. ’s Middags waren we vrij en gingen Jos en ik de tempel van Luxor bekijken. Vlak daarvoor lieten we bij een souvenirwinkeltje een lepeltje ingraveren voor onze mama, Het lepeltje haalden we de volgende dag op. ’s Avonds stond de tempel van Karnak op het programma, waar we met de een veerboot naar toe gingen en een retourtje regelden. CJ was met de schipper flink aan het onderhandelen over de prijs. Karnak zag er in het donker onder de sterrenhemel erg indrukwekkend uit. De licht- en geluidshow was interessant.

(c) 2006 jcdv – Sfinxen in Karnak.

Na de show verzamelden we het geld voor de terugreis met dezelfde boot. De schippers moesten eerst wakker gemaakt worden. Aan de wal gekomen gingen we nog even ons gegraveerde lepeltje ophalen. De jongens in de winkel vroegen ons hoeveel vriendinnen we hadden. We gingen niet meer eten, en gingen na een groot glas vers geperste sinaasappelsap slapen.

2 april (dag 9):Deze morgen was een ballonvlucht georganiseerd boven de westoever. Jos en ik hadden ons niet opgegeven. Toen we later de foto’s zagen had ik daar wel spijt van. Om een uur of 9 gingen we met z’n allen per fiets naar de tempel van Karnak (gebouwd vanaf ca 1550 v. Chr.) Hier aangekomen begon onze gids Hassan direct weer als een bezetene van alles uit te leggen. Karnak bleek een enorm grootcomplex te zijn (400 ha). Elke farao van betekenis heeft hier een stukje aan bijgedragen, en hier en daar (Toetmosis III) wat vernield (van Hatsjepsoet). We zagen o.a. de processieweg met ramsfinxen, de enorme eerste pyloon, de tempel en kolos van Ramses II in het voorhof, de schrijn van Seti II.

(c) 2006 jcdv – In het treintje op weg naar de tempel van Hatsjepsoet

Ik vond vooral het woud van 140 enorme zuilen indrukwekkend (grote Hypostylezaal) , hier en daar waren de kleuren nog goed intact. Verderop twee obelisken, van Toetmosis II en koningin Hatsjepsoet. De top van haar 2^e lag in de buurt van het heilige meer. Bij het meer was een ijsvogel te zien. We liepen 5 rondjes om de grote scarabee, om wat geluk op te doen, waarna we vrij waren. Verderop was nog veel meer te zien.
Vroeg in de middag fietsten Jos en ik terug met Jürgen om een ijsje te gaan eten bij de McDonald’s, een traktatie van de jarige Bas. Ook gingen we nog even weer naar de tempel van Luxor, want we waren de sfinxenlaan vergeten. Daar stak toevallig net een wervelstofwolk langs. Het ging te snel om een foto te maken. Aan het eind van de middag maakten we met een klein groepje een fallukatochtje (idee van CJ) naar het Bananeneiland. Jos had zich door de schipper laten overhalen om naar het eiland te gaan (hij heeft dit nog wel overlegd met Jürgen en Johan, toen CJ lag te slapen), maar hield zich wijselijk stil toen CJ hier mee werd geconfronteerd. Het was eigenlijk alleen de bedoeling om foto’s van de ondergaande zon te maken. Dit verliep zeer moeizaam. CJ deed erg z’n best om het perfecte plaatje te maken. Deze laatste avond in Luxor gingen we (met bijna de hele groep, CJ wou persé naar Ali-Baba) lekker eten in een gezellige tent aan het water. De sfeer was prima, en er werd veel gelachen.

3 april (dag 10):De hele dag stond in het teken van de terugreis met de trein naar Caïro, en de nacht daar op terug vliegen naar Amsterdam.

(c) 2006 jcdv -Kleine Zilverreiger vlieg over de Nijl bij Luxor

In de trein zagen we een vreemd tafereel. Een belangrijk uitziende man werd constant gevolgd door twee bedienden. Vanuit de trein konden we genieten van het mooie vruchtbare landschap langs de nijl, met op de achtergrond de altijd nabije woestijn. In Caïro gingen we ’s avonds nog dineren in het Caesar Hotel, waarna onze enthousiaste reisleider in het zonnetje werd gezet in de vorm van een bonte avond, vakkundig gepresenteerd door Frans. Eerst een toespraak van Leendert, daarna nog een muzikale bijdrage van het “gezinnetje” plus Jürgen op het “strijkinstrument”, en als top of the bill, Huub in een glansrol met een perfecte satire op Hassan de gids. Na het eten gaf CJ nog een fotoshow weg, met een selectie van de mooiste foto’s. Daarna het laatste busritje, naar het vliegveld. Leendert had weer eens moeite om afscheid te nemen.

4 april (dag 11):’s Ochtend om een uur of 8 landden we op Schiphol, waar we nog even nakletsten met Ed en Bernarda, waarna we met de trein terugkeerden in Groningen. Toen begon m’n buikgriepje pas echt door te zetten….

Geraadpleegde bronnen:-Wat & Hoe reisgids Egypte– MarcoPolo reisgids Egypte

Waarnemingen

Door Jos de Vries

(c) 2006 jcdv -Nile Valley Sunbird – langs de Nijl bij Luxor

Wat vogels betreft viel het een beetje tegen tijdens deze reis. Aan de Middelandse Zee was op een paar mussen na geen enkele vogel te zien. Iets verder van de kust gelukkig wel, daar zag ik o.a. twee jagende velduilen. Langs de Nijl was meer te ontdekken en als ik alleen voor de vogels kwam had ik zeker meer kunnen zien. Tijdens de zonsverduistering zag ik veel tapuiten op het veld tussen Egypte en Libië.

Datum: 13-20 augustus 2004 Plaats: Algarve

Turkse tortel

Verslag

Het doel van mijn vakantie was niet in de eerste plaats vogels kijken, maar genieten van het warme weer en het strand. Natuurlijk gaat een vogelaar dan ook even kijken wat er zoal aan vogels te zien is in Portugal. Van andere vogelaars had ik gehoord dat het toeristische Algarve niet de beste plaats is om te vogelen. Daardoor waren mijn verwachtingen niet al te hoog.

Wielewaal in Portugal

Vrijdag 13 augustus:

Om ongeveer 20 uur kwamen we aan in ons appartement. Het hotel lag ten westen van de plaats Albufeira. In de buurt van het strand Praia da Galé. Onderweg van Faro naar Albufeira telde ik slechts 10 vogels, waarvan ik alleen de turkse tortel herkende. Zo te zien waren de turkse tortels de meest voorkomende vogels in de Algarve. In de ochtend zag je vaak kleine zilverreigers en koereigers overvliegen. Natuurlijk waren er ook huismussen, die je bijna overal tegenkomt. Ik had nog gehoopt op een spaanse mus, maar die kon ik helaas niet ontdekken.

Koereigers op de droge vlakte in Portugal

De eerste avond in ons appartement leek meteen al veelbelovend. Vanaf het balkon hadden we uitzicht op een bouwplaats, golfterrein en een droge vlakte. Ook was een stukje strand te zien en plaatsen ten westen van Praia de Galé. Hier zagen we de eerste kleine zilverreigers overvliegen. Herkenbaar aan de gele voeten. Ook zag ik andere witte reigers vliegen die later koereigers bleken te zijn. Een verdieping boven het appartement lag het dakterras waar het uitzicht zelfs nog beter was, dan vanaf ons balkon.

Op de bouwplaats (met elf kranen!) werd gewerkt van zeven uur ’s morgens tot ongeveer zeven uur ’s avonds. Wat de waarnemingen en foto’s niet ten goede kwam. De vogels waren daardoor erg onrustig en moeilijk op foto te zetten. lleen zondag was het rustig op de bouwplaats, maar zelfs toen zagen we nog enkele bouwvakkers timmeren. Vanaf het dak waren putters te zien en hoorden we de bekende dudeljoo-geluiden van de wielewalen. Tevens zagen we een rietzanger en een merel.

Zaterdag 14 augustus:

Ik ging vroeg opstaan om vanaf het balkon vogels te spotten en zag zo’n beetje dezelfde soorten als de vorige dag. Bij de golfbaan zat een groepje meerkoeten en op de droge grond liepen  kuifleeuweriken. Grappig om ze te zien rennen over de droge grond. Ze lieten zich niet wegjagen door de werkers. Tijdens een autorit meende ik ook in een flits steltkluten te zien bij de golfbaan.

Rietzanger

Zondag 15 augustus:

Eindelijk rust op de bouwplaats en dit kwam de waarnemingen ten goede. Ik stond vroeg op en keek op het balkon. Ik zag al vrij snel een hop vliegen in de richting van de zee. Dit is voor mijn een nieuwe soort en ik was dus erg blij om deze vogel een keer te zien. Op dezelfde dag zag ik ook een groep vogels naderen, die ik herkende als europese flamingo’s. Naar mijn schatting waren het een stuk of 50, ze landen na een paar minuten achter de golfbaan, waar ik ze niet meer kon zien.

maandag 16 augustus:

’s Morgens zag ik een klapekster op een lantaarnpaal en overvliegende ooievaar. Tussen de overvliegende zilverreigers, ontdekte ik een grote zilverreiger met zijn lange zwarte poten. De wielewalen waren ’s avonds ook weer te horen. In het struikje waar de rietzanger zich bijna elke liet zien zat nu een groepje sint-helena-fazanten. Door de bouwaktiviteiten waren deze vogels nogal onrustig en daardoor onmogelijk op foto te zetten. Wel lukte het mij om een foto te maken van de rietzanger. Een vrouwtje wielewaal liet zich ook eindelijk een keer zien en die kreeg ik ook op foto. Helaas met tegenlicht, maar toch duidelijk herkenbaar.

Het meer achter de golfbaan

Dinsdag 17 augustus:

Na een korte autorit ontdekten we de plaats waar de flamingo’s van zondag geland waren. Dit was een meer en een goede plek voor vogelaars. We keken uit op 74 flamingo’s, 10-tallen steltkluten, 1 bontbekplevier, 1 blauwe reiger, 3 grutto’s, 4 ooievaars, vele kleine zilverreigers, koereigers, meerkoeten, kokmeeuwen en waterhoentjes.

Woensdag 18 augustus:

Deze dag besloten we naar de stad Faro te gaan waar het nationaal park Rio da Formosa ligt. Dit ligt ten zuiden van Faro en is vergelijkbaar met de wadden. Ik had van een andere vogelaar al gehoord, dat dit erg toeristisch was, maar wilde toch zelf even een kijkje nemen. We maakten daarom gebruik van de speciale boottrip naar dit park. Op de boot kregen de deelnemers verrekijkers aangeboden van het merk Ansco (7×50, geen aanrader, tenzij je gek bent op hoofdpijn). Gelukkig had ik mijn eigen kijker bij me. Op de boot was ook een man die zijn eigen Swarovski EL bij zich had. Vreemd genoeg keek hij niet één keer door deze kijker. Misschien had hij de handleiding niet gelezen. Waarschijnlijk wordt deze Swarovski binnenkort aangeboden op Ebay.  De boottrip was waardeloos. Tijdens de vaartocht moest je snel kijken om soorten te ontdekken. Ik had verwacht dat we te voet het eiland gingen verkennen, maar dat had ik mis. We kregen bij een bar een drankje aangeboden en gingen meteen daarna meteen weer terug naar de boot voor de terugreis. Op het eiland zaten mensen te zonnebaden en te vissen. Wel kon ik nog mooi een dwergstern zien duiken naar visjes. Soorten die we onderweg naar het eiland zagen waren: ooievaar, dwergstern, noordse stern, scholekster, blauwe reiger, kleine zilverreiger, regenwulp, huismus, lepelaar, drieteenstrandloper.

Na de boottrip gingen we nog even de stad Faro in, hier zagen twee ooievaarsnesten (zie foto’s) en een verdwaalde kauw.

Ooievaars in Faro

Ooievaars in Faro

19 & 20  augustus:

Deze dagen was er weinig bijzonders te zien in vergelijking met de vorige dagen. Wat je regelmatig zag vliegen waren groepjes koereigers en kleine zilverreigers, turkse tor tels, huismussen, gierzwaluwen, boerenzwaluwen en huiszwaluwen. Soms een kuifleeuwerik. ’s Avonds lieten de wielewalen zich regelmatig horen. Opvallende afwezigen waren de roofvogels. Ik heb met moeite een buizerd e n een onbekende valk kunnen ontdekken. Dat viel dus wel tegen.

Door de warme temperatuur was het over dag niet erg prettig om vogels te kijken, je moet namelijk uitkijken dat je niet verbrandt in de zon. Waarsc hijnlijk is het prettiger om in september te gaan vogelen in Portugal, als het wat koeler is. Maar toch ben ik tevreden. Weinig soorten (totaal 40) maar vooral door de flamingo’s en de hop (de hoogtepunten van mijn vakantie) werd het toch een geslaagde vakantie.

Soortenlijst
Algarve (vanaf het Hotel): putter, wielewaal, turkse tortel, rietzanger, groenling, kleine zilverreiger, grote zilverreiger, koereiger, huismus, merel, meerkoet, geelpootmeeuw, kuifleeuwerik, sint-helena-fazantje, flamingo, hop, ooievaar, klapekster, gierzwaluw, boerzwaluw, huiszwaluw.

Algarve (golfbaan): meerkoet, waterhoentje, dodaars, wilde eend, steltkluut, huismus, grutto, oeverloper.

Algarve (meertje achter de golfbaan): rietzanger, kleine zilverreiger, koereiger, huismus, meerkoet, geelpootmeeuw, kuifleeuwerik, flamingo, ooievaar, gele kwikstaart, boerenzwaluw.

Rio da Formosa: ooievaar, dwergstern, noordse stern, scholekster, blauwe reiger, kleine zilverreiger, regenwulp, huismus, lepelaar, drieteenstrandloper.

Overige plaatsen: bijeneter (3 op een telefoondraad), tapuit (bij een klein plasje).

Faro: huismus, merel, kauw(1), turkse tortel, stadsduif, ooievaar, geelpootmeeuw, gierzwaluw.

Datum: 10 t/m 23 december 2007    Tekst/Opmaak/foto’s: Jos de Vries

Verslag door Jos de Vries

Samen met mijn vrouw ben ik 13 dagen naar Ierland geweest. Dit is een verslag van de belevenissen van onze huwelijkreis.

10 december:Aankomst in Dublin om 13:45, lokale tijd. In Ierland kunnen we de klok een uur terugzetten. Het lijkt dus of we een half uur hebben gevlogen. De echte reistijd is 1

uur en 20 minuten. De eerste vogel die ik zie is een roek, op de huurauto. De huurauto is een Toyota Corolla, met enkele deuken aan de achterkant. Verder zien we eksters,

huismussen en spreeuwen. Helaas kunnen we ons navigatiesysteem TomTom niet gebruiken om te navigeren, dus wordt het kaartlezen. We hebben nog geen goede kaart van Dublin en de

borden zijn ook even wennen. Als je de straat in rijdt, dan zie je pas het bord.

We rijden dus eerst verkeerd en komen uit in de haven, waar we mooi uitzicht hebben op de kust. Veel tijd om te genieten hebben we niet, want voor het donker willen we onze B&B vinden. Uiteindelijk komen we daar om 17 uur aan. In de wijk Crossmore. Een gezellig oud vrouwtje verontschuldigd zich dat de verwarming het niet doet. Gelukkig had ze nog een elektrische kachel. Later horen we de loodgieter en doet even later de centrale verwarming het weer. We krijgen koffie met koekjes en een soort Bros-reep. We rusten uit en gaan later nog even naar de supermarkt. Daarna slapen.

11 december: om 9 uur ontbijt met bacon, worstjes, toast en cornflakes. Iets wat we dagelijks krijgen voorgeschoteld. Veel variatie kennen de Ieren niet. Alleen met de eieren valt iets te kiezen…scrambled eggs, boiled eggs of een gebakken ei. Maar het smaakt goed, in tegenstelling tot het eten in restaurants. In restaurants is het eten over het algemeen saai en zonder groente.

In de tuin zit een plastic specht, op het dak een lijster. Na het ontbijt gaan we met de bus naar het centrum van Dublin. We zien nog een kwikstaart onderweg. Weer mussen, spreeuwen en nu ook kauwtjes. We zitten in een dubbeldekker. Bij de Bachelor Pub strijken we neer voor een kop koffie om te kijken waar we naar toe gaan. We stippelen een route uit van O’ Connor Street, Trinity University en tenslotte naar de Temple Bar. In de buurt van de Trinity University zien we de Book of Kells en een prachtige bibliotheek. Onderweg komen we langs drie muziekzaken. De laatste is een paradijs voor Gibson-fans. Aan de muur hangen wel meer dan veertig Gibson Les Pauls. Ook twee Gibson Hummingbird akoestische

gitaren hangen er. Ze hangen te hoog om even uit te proberen. We wandelen verder langs de ‘painted doors’, een aantal gekleurde deuren. Je moet er wel oog voor hebben, want als je niet oplet, dan loop je er zo aan voorbij.

In de trendy wijk de Temple Bar gaan we eten. We kiezen voor Irish stew, dit is vlees met ongeschilde aardappelen. Het vlees lijkt wel wat op kattenbrokken. Het is te eten, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Geef mij maar de Nederlandse keuken. In een pub zien we een gitarist spelen, daar gaan we naar luisteren. Uniek om op een werkdag in de middag iemand te zien spelen in een pub. De gitarist/zanger speelde onder andere een nummer van de Belgische groep K’s Choise. Na twee uur spelen nemen een duo, bestaande uit een violist en gitarist/zanger het van hem over. Van het duo kijkteen neef uit Engeland toe, met wie we praten. Erg leuk!

Ondergetekende neemt hier zijn eerste Guinness. Volgens de reisgids smaakt dit donkere bier beter dan in Nederland. Dat klopt inderdaad. In Nederland lust ik het niet, maar in Ierland vind ik het beter smaken dan bijvoorbeeld Heineken. Een zachte smaak. Heineken smaakt wat frisser. We hebben genoeg gezien en vanuit Fleet Street nemen we de bus terug naar onze B&B.

12 december: bij het ontbijt maken we kennis met een Spanjaard genaamd Mario. Hij logeert hier om te werken. Het doet iets met verzekeringen, als ik het goed heb verstaan. De eerste dag heeft Karin gereden, nu wil Jos wel even een blokje om gaan rijden. Om te weten wat het is om links te rijden. Dat is inderdaad wel even wennen. De auto ook, met het stuur aan de rechterkant. Het zweet breekt bij hem uit en het blijkt dat we verkeerd rijden. We hebben nog steeds geen goede kaart en we zijn nog niet gewend aan de borden langs de weg. In een mooie pub in de vorm van een molen nemen we een cappuccino. De barman wijst ons de weg en het blijkt dat we nog steeds vlakbij Dublin zitten. Karin neemt het stuur

weer van Jos over. We weten nu de weg te vinden naar Braveheart zijn optrekje Trim Castle. Braveheart is een film die zich afspeelt in de middeleeuwen met Mel Gibson in de hoofdrol. Bij Trim Castle kopen we een goede atlas. Geen miskoop, want alles staat er duidelijk in. We stillen onze honger met een sandwich special. Via de kust rijden we terug naar Dublin. Het is al bijna donker. Jos doet nog een poging om vogelsoorten te ontdekken met zijn telescoop.

Dat zijn: scholeksters, blauwe reiger, wulp en steenloper. Bij Trim Castle zagen we overigens: pimpelmees, zanglijster, kauwtjes en duiven. Onderweg naar de B&B trotseren we de file en doen we nog wat inkopen bij een supermarkt in de

buurt.

13 december: na het ontbijt nemen we afscheid van het gezellige vrouwtje. Karin zegt tegen haar: “You are a pretty woman.” De vrouw: “I’m not sure about that.”

We verlaten Dublin en rijden naar onze volgende B&B in Westport. Onderweg stoppen we nog even bij het klooster in Clonmacnoise. Het klooster ligt aan de rivier de Shannon. Met een duizend jaar oud kruis. Een roodborst en een aantal kramsvogels zien we hier. Onderweg naar Clonmacnoise zagen we twee goudvinken. Verschillende landschappen hebben we gezien en de weggetjes wisselen zich af. Dan weer breed, dan weer smal. We rijden verder en gaan eten in de plaats Ballinasloe. Hier eten we lasagne met patat en salade. Dit smaakt erg lekker! Wat een uitzondering is. Het culinaire hoogtepunt van de reis!

We komen aan in Westport. Deze B&B is uitstekend, vooral het mooie uitzicht op de heilige berg, de Croagh Patrick. ’s Avonds kroegentocht. Hier is niet zoveel te beleven als in Dublin. Tussen 19 en 22 uur is er geen muziek te horen in de pubs. Om 22 uur zien we wel een man met gitaar, maar we gaan daar niet op wachten en gaan terug naar de B&B om te slapen.

14 december: ontbijt om 8 uur. Met twee gebakken eieren en bacon. We rijden langs de Croagh Patrick, maar gaan hem niet beklimmen. We zien prachtige landschappen tussen de bergen. Vooral bij de Doo Lough Pass. In het dorpje Leenaun stoppen we bij een pub. Waar we koffie met broodjes bestellen. Er staat een aardige vrouw van zestig achter de bar. Mijn aandacht wordt getrokken naar de hond die de hele tijd ons bewegingloos zit aan te staren. Na een half uur nog. Bij navraag blijkt het een namaakhond te zijn. We betalen met een tientje. “laat maar zitten” zegt de vrouw. Achteraf wel duur, misschien dat ze daarom zo vrolijk was. Weer een paar domme toeristen opgelicht!

We vervolgen onze reis en gaan naar Connemara National Park. De natuur valt een beetje tegen. Bij een korte wandeling blijkt dat onze conditie te wensen overlaat, verstandig achteraf dat we de Croagh Patrick niet hebben beklommen. We gaan verder richting de Clifden, waar we verder genieten van het landschap. De aanbevolen skyroad biedt een prachtig uitzicht op de Clifden Bay. Vervolgens gaan we via de r341 naar Cashel. En gaan we via de r344 weer terug naar Westport. In Westport doen we nog wat inkopen bij de Spar en gaan slapen bij onze B&B.

15 december: naar de Burren, langs de kust via de r477. We kijken eerst bij een vogelkijkhut. We zien hier een blauwe reiger, zaagbek, steenloper, rotgans. We horen nog kneutjes overvliegen. We rijden verder. We komen de Ballinalackan Castle tegen en zien prachtige landschappen langs de kust. In het dorp Doolin, drinken we in de muziekpub Mc Gann’s een cappuccino en houden we een sanitaire stop. Vervolgens gaan we naar Cliffs of Moher. Hier genieten we van het uitzicht. Een fluitspeler en een man met banjo laten hier hun muzek horen. Op naar Limerick. Het valt niet mee om onze B&B te vinden. De straat Dooladoyle rijden we dan ook verschillende keren op en neer. Uiteindelijk laten we ons

ophalen door de gastvrouw. Het blijkt in een andere straat te zijn, dan wat het boekje aangeeft. De vrouw zegt dat ik haar aanwijzingen had moeten opvolgen die ze vertelde via de telefoon. Ze verteld ook dat ze ziek is. Over dikke pillen die ze niet door de keel kan krijgen. Ze heeft de neusholtes vol zitten.

16 december: 8 uur ontbijt . We besluiten naar de Burren National Park te gaan. Dit park valt een beetje tegen, na alle enthousiaste verhalen die we er over hebben gehoord. Misschien niet het juiste seizoen. Want in de zomer zie je mooie bloemen bloeien tussen de stenen. We rijden terug via Bunratti Castle en Folk Park. We bekijken dit kasteel nu ook van binnen en zien huisjes van vroegere bewoners. We lunchen hier ook. Jos bestelt een zalm, wat een salade blijkt te zijn. De champignonsoep is heerlijk. Terug in Limerick gaan we uitrusten. In Folk Park zien we goudvinken, winterkoning en een roodborst. Tevens bonte kraaien die we bijna overal tegenkomen.

17 december: 8 uur ontbijt. We nemen afscheid van Limerick en vertrekken naar Kenmare. In het dorp Adare zien we twee mooie huizen met een rieten dak. We gaan naar de kust bij Dingle. Ook hier is het landschap mooi. Een dolfijn zit hier vaak in de haven. Wij zien alleen zijn beeld in de haven staan. Langs de kustweg treffen we een fotogenieke meeuw aan. Die rustig blijft en zelfs nog een stukje dichterbij komt. Waren alle vogels maar zo. Kilometers later zien we het schitterende Killarney NP. Net een sprookje of een Bob Ross-schilderij, met de bomen, bergen en het meer. De zon licht het prachtig bij. We komen met iets minder moeite aan in Kenmare bij de B&B. In tot nu toe het mooiste huis, met uitzicht op Kenmare. Roodborst en zanglijster wisselen elkaar af om te zingen. Daarna slapen. Jos heeft griep opgelopen.

18 december: half 9 ontbijt. Zwarte mees zit voor ons raam met een roodborst. We rijden de Ring ofKerry. Doordat we verwend zijn met prachtige uitzichten zijn we niet echt onder de indruk. In Waterville moeten we wachten bij een wegonderbreking. Karin kijkt naar rechts en ziet opeens Charlie Chaplin zijn beeld. We verkennen Killarney waar we eten en winkels bekijken. Kenmare blijkt ook een leuk plaatsje. Weer zijn we niet echt onder indruk van het eten. Het smaakt maar daar is ook alles mee gezegd. Terug naar de B&B om te slapen.

19 december: gastvrouw verslaapt zich, bij de 2e poging is ze wel aanwezig. We krijgen weer bacon & eggs & toast. Later is opeens haar haar nat. Ze zegt er niets over, misschien een wilde nacht gehad? Wie zal het zeggen, zij niet in ieder geval. We besluiten om te gaan wandelen in het Killarney NP. Quiche gegeten bij Moll’s Gapp, boven een leuke shop. Midden in de bergen. Gewinkeld in Kenmare. Ze verkopen hier ook goedkope instrumenten bij de cd-shop. In de etalage hing zelfs nog een Martin gitaar van 460 euro. Er is ook een markt waar schoolkinderen rondhangen. Weer naar huis om drie uur om lekker te relaxen, want morgen krijgen we weer een drukke dag. Vanaf 20 uur ging de kachel weer hoog op. De man des huizes was zeker weer thuis…

20 december: naar Cork. Jos gaat weer rijden. Het uitzicht weer prachtig. Eindelijk zien we een plaats voor vogelaars. Mooie plek, lekker uit de wind en verschillende soorten vogels. Zoals duizend goudplevieren en 4 kleine zilverreigers. Een knobbelzwaan laat zich mooi op de foto zetten. Ookbontbekplevier, grutto en rosse grutto. We gaan verder naarKinsale. Volgens de reisgids kun je hier lekker eten. Dat blijkt niet in ons restaurant. De traditional fish and chips scoort hoog in mijn lijst van smerig eten. De lekkerbekjes smaken naar vet. Niet naar vis. De steak van Karin smaakt beter. We gaan verder naar een fort wat sterk lijkt op Bourtange. We krijgen uitgebreide uitleg. Dan Cork.

We rijden door de stad naar Cobh. Waar we een expositie zien van de mensen die per schip naar Amerika gereisd zijn. Ziet er interessant uit. Met geluiden en voorwerpen uit die tijd. Zodat je de sfeer proeft van destijds. Terug naar Cork vinden we de B&B. Heel anders dan de vorige. Zo te zien zijn we bij de familie van Mrs. Buckett terecht gekomen. Beetje sjofel, maar wel aardige mensen. De B&B zit langs een drukke weg in de buurt van het station. We mogen kiezen of we achter slapen of voor. We gaan nog even de stad in en dan slapen.

21 december: Ontbijt om 8 uur. Nu een keer een gekookt eitje. Lekker! Daarna weer slapen. We krijgen een geruststellend telefoontje van het reisbureau. We hoeven niet naar Dublin om de auto terug brengen. We gaan Cork verkennen. De Gibson gallery blijkt niet om gitaren te gaan. Maar oude rommel in een vitrine kast. De schilderijen en brandgeschilderde ramen zijn mooier om te zien. Gelukkig is de toegang gratis. De Gibsons bij een paar muziekwinkels zijn interessanter. Het zijn slechts een handvol. Wel is er een afgeragde gitaar van Rory Gallager te zien in de etalage. Voor 4000 euro kun je deze kopen. De rest is niet echt interessant. Leuk is ook de English Market. Met slagers,

bakker, etc. Boven kun je koffiedrinken met uitzicht op de markt. Onder het genot van cappuccino en een heerlijk stukje gebak met verfrissende Dreft-smaak. Bij navraag vinden we het monument voor Rory Gallagher. We liepen er eerst al aan voorbij. Een muzieknoot met teksten van zijn songs. Een gitaar staat er achter. Op verzoek van Karin bezoeken we ook andere winkels. Terug op weg naar huis doen we nog wat inkopen. Thuis gaan we uitrusten. De auto halen we weer op van de parkeerplaats, want deze mag niet tussen 11 en 16 uur voor het huis staan. Daarna slapen.

22 december: We nemen afscheid van onze laatste gastvrouw in Cork. Op de laatste dag gaan we naar Blarney Castle. De omgeving rond het kasteel is erg mooi en sprookjesachtig. Het zonnetje werkt hier goed aan mee. In het beekje zien we een waterspreeuw! Er zijn nog weinig mensen aanwezig, wat erg prettig is. De Blarney Stone gaan we niet kussen. Hiervoor moet je op de grond liggen en de steen kussen. Na het bezoek aan dit kasteel gaan we benzine tanken en naar het vliegveld. We leveren de auto in en vliegen terug naar huis.

Datum: 19 t/m 31 juli 2009    Tekst/Opmaak/foto’s: Jos de Vries

Reis door Noorwegen (c) Maps Google

Samen met onze vrienden Tiemen, Mirjam en hun zoon Jelle, zijn mijn vrouw en ik vertrokken naar onze vakantie bestemming Noorwegen. Hieronder volgt het verslag.

Tiemen,Karin, Jos en Mirjam

Zondag 19 juli: Om 15:30 komen we aan bij de haven in Kiel (Duitsland). De veerboot van Stenaline staat al klaar en we kunnen gelijk door rijden naar het autodek.

Jelle.

Tijdens de rit door Duitsland zagen we een Blauwe Kiekendief aan het jagen. Rondom de veerboot vliegen een Visdief en Kleine Mantelmeeuwen.

Een man bekijkt twee mantelmeeuwen op de veerboot.

In de zee zien we kwallen drijven. We krijgen een 4-persoons hut toegewezen. Twee bedden zijn al opgemaakt en er is een douche aanwezig. Opvallend is het vacuümtoilet. Het water wordt weggezogen in plaats van doorgespoeld. Op het dek ziet het er luxer uit dan wat ik gewend ben op bijvoorbeeld de boot naar Schiermonnikoog. Er zijn o.a. spelletjes voor de kinderen, taxfree-shop, disco, een bar en leuke zitjes.

Een Kleine Mantelmeeuw langs de veerboot.

Om 18:30 kunnen we gaan dineren in buffetvorm. Om 19 uur vertrekt de boot. Het eten smaakt prima, behalve de koffie, die is niet te zuipen. Bij het frisdrankapparaat is het vaak afwachten wat je krijgt. In het begin jus d’ Orange, maar soms alleen maar water. Lekker is het speciale Scandinavische brood. De kippenboutjes kan ik u van harte aanbevelen.

Het is rustig op zee, windstil en er zijn amper schommelingen te bemerken. Op het dek genieten we van mooie luchten, een zonsondergang. We gaan ook nog even de disco in, waar een gitarist/zangeres muziek laat horen. Hij wordt begeleid door zijn laptop en muziekinstallatie. In de taxfree-shop kopen we een paar kleine flesjes sterke drank.

Zonondergang gezien vanaf de veerboot.

Rond 23 uur gaan we slapen. De nacht verloopt rustig. Alleen klappert de deur van de hut nogal, zodat ik niet goed kan slapen.

Maandag 20 juli: de boot komt aan in Götenborg. Om 9 uur kunnen we van boord. In Noorwegen krijgen we te maken met tolwegen. Tiemen betaalt hier 20 NOK aan de man achter het loket en scheurt meteen weg. De man probeert ons nog een bonnetje te geven, maar daar krijgt hij de kans niet meer voor.

Ons eerste bungalow in Nordseter.

Na een lange rit door Zweden en Noorwegen komen we ongeveer om 17 uur aan in Nordseter. Een klein plaatje vlakbij Lillehammer. We zien in Lillehammer de Olympische schans. De zonnige dag eindigt in regen.

De Olympische schans in Lillehammer.

Nordseter is een gezellig dorpje met kenmerkende houten huisjes, hoog in de bergen. We overnachten hier in een bungalow (cabin, zoals de Noren het noemen).

Dinsdag 21 juli: na een stevig ontbijt besluiten we een rit te maken langs de Peer Gynt vegen. Deze rit duurt langer dan gedacht. Door de bergen schiet het ook niet zo op als we in NL gewend zijn. Er zitten nogal wat kuilen in de weg, dus is het slingeren geblazen. We genieten tijdens de rit van de prachtige natuur en zien eeuwige sneeuw liggen op de bergen en veel watervallen. De dag begint met regen, maar om 15 uur is het droog en de zon breekt door. We stoppen bij een huisje langs de weg waar twee jongedames ons bedienen. De koffie (uit de thermoskan) die we hier drinken is weer dezelfde “bocht” als op de boot. Om 18 uur gaan we zwemmen in Gøy in het zwembad Jorekstad. Na het zwemmen, eten we in een plaatselijk restaurant ‘By the Way’. We nemen patat en een ijsje na. Nouja ijsje…ik had een dikke Lion ijsco. We gaan weer terug naar Nordseter.

Woensdag 22 juli: De morgen begint zonnig. Vlakbij de bungalow zie ik een Sijsje, Kramsvogel, Ekster en een Bonte Kraai. Vooral de Eksters en Bonte Kraaien, zie je vaak in Noorwegen. Zwarte kraaien, Kauwtjes of Roeken zijn niet aanwezig in het land.

De vrouw met krulspelden. Op weg naar de kapper? Wie zal het zeggen?

Ook veel Witte Kwikstaarten overigens. Het aantal vogels valt in Noorwegen dik tegen, je moet er vaak goed naar zoeken. Vooral in de bergen zijn weinig vogels. Met name de roofvogels ontbreken. We vertrekken naar het familiepark Hunderfossen. Op weg naar het park zien we een vrouw in de auto met krulspelden rijden.

De vrouw met krulspelden. Op weg naar de kapper? Wie zal het zeggen?

Onderweg hadden we de grote Trol al gezien in het park. Jelle vermaakt zich hier prima. Het is alleen jammer dat hij voor veel attracties te oud of te groot is. We gaan samen in de waterbaan. Hier wordt een foto van ons gemaakt, waarop we lachen.

Later gaan we het kasteel in, waar ons een trollen verhaal wordt verteld. Hier kun je ook bepaalde dingen aanraken. We komen in een kamer en worden vastgezet in een bank. Het licht gaat uit en een prinses verschijnt. Met een poes. Zodra de poes zijn staart beweegt komen we in een vrije val terecht. We schrikken ons rot! Vooral Jelle. Als we er weer uit zijn, blijkt dat er een foto van ons is gemaakt. Met onze verschrikte blikken. Vooral ondergetekende staat er verschrikt op, met haar alle kanten op. We nemen nog een drankje en verlaten het park.

Het kasteel in Hunderfossen, pas op voor de vrije val!

In de buurt van het park is een stuwmeer wat we gaan bekijken. Hier zitten ook enige vogels, die ik niet meteen thuis kan brengen, omdat ik mijn verrekijker niet bij me heb.

’s Avonds van 19:30 tot 23:30 nemen we deel aan een Elk Safari om naar Elanden te zoeken. Met een bus rijden we door de omgeving. Gids Elisabeth verteld ons in het Engels over de elanden. Het duurt even voordat we iets zien. Maar dan onderweg ziet de chauffeur die ook gids is een Eland op 10 meter afstand. Een ideale afstand. De Eland laat zijn tanden zien en de neus gaat omhoog. Zijn oren bewegen ook. Na een paar minuten heeft ie iets in de gaten en verdwijnt tussen de bomen. Erg leuk om te zien. We gaan verder en stoppen voor een kop koffie.

Tiemen vraagt op zijn beste fries iets aan Elisabeth. Ze blijkt het ook nog te kunnen verstaan! Een Zwitser in ons gezelschap, denkt een Eland te zien, maar het is een bosje. Hij ziet door de telescoop, die de chauffeur heeft klaar gezet, ook een Eland, maar zegt dat die net achter een kei is gedoken. Ik zie echter niets, door de telescoop van een onbekend merk. De gidsen hebben ook verrekijkers mee genomen, waar men gebruik van kan maken. Zelfs nog een 7×50 Fujinon, wat een hele goede verrekijker is. Elisabeth heeft een zelfgemaakte taart mee gebracht wat prima smaakt met de kop koffie. De mist komt op zetten en we gaan weer terug naar Nordseter. We zien geen Elanden meer.

De reis van Nordseter naar Oppdal.

Donderdag 23 juli: We verlaten Nordseter en vertrekken naar Oppdal. In de morgen ziet Tiemen opeens twee Kraanvogels in een weiland staan. We stoppen even verderop met de auto en nemen foto’s van de Kraanvogels. Ze verdwijnen snel achter een schuurtje.

Twee Kraanvogels in de buurt van Nordseter.

Achter het schuurtje staan ze en ik neem nog een paar foto’s. Helaas vliegen ze meteen weer op, ver weg. Toch ben ik blij met de foto’s.

De twee Kraanvogels vliegen weg, de smeerlappen!

Onderweg naar Oppdal zien we schapen op de weg. Ook weer mooie uitzichten op bergen en watervallen. Huisjes hoog in de bergen. Bergen met sneeuw. In de avond maken we een wandeling.

Jelle rust uit bij een paar stenen.

Jelle maakt kennis met andere kinderen. In de kabelbaan zie ik een Koolmees verdwijnen. Zo te horen heeft ie daar zijn nestje in gemaakt. Mirjam en Jelle hebben nog een andere wandeling gemaakt, waarbij ze een wild konijn hebben gezien en twee Elanden die ze op foto’s heeft gezet. Na een paar minuten begint ze te lachen en verteld ze dat ze die van een foto heeft gemaakt. De Elanden heeft ze dus niet gezien.

Ons uitzicht bij Oppdal.

Het uitzicht vanaf ons appartement is prachtig. We zitten hoog op een berg en kijken het dal in en kunnen mooi de andere bergen zien. In het dal is een boer bezig met bollen gras. Met de verrekijker is het prachtig om de werkzaamheden van de boer te volgen. Doordat het zo klein is, lijkt het niet helemaal echt. Aan het eind van de dag liggen de balen gras keurig op een rij. Deze worden ’s winters gebruikt als veevoer.

Het appartement bij Oppdal.

Vrijdag 24 juli: vanuit de slaapkamer kunnen we door een klein raampje kijken naar het grasveld. Het grasveld is op dezelfde hoogte als een raam, wat een apart effect geeft. Hier hoor ik een Groenling. ’s Morgens komt de bakker langs, die brood verkoopt vanuit zijn auto. Een man van 35 pakt het brood in en bij een oudere man met sigaretje kun je het brood afrekenen.

Na het ontbijt vertrekken we naar Åmotan voor een bergwandeling. Bij aankomst zien een specht. Het ging te snel om te zien, wat het nu precies was. We kiezen hier voor de gele route. Met onze conditie valt dit nog niet mee. Je moet je vast houden aan een ketting en een wiebelbruggetje oversteken. Tiemen durft dit laatste niet aan. Hij zegt dat hij kramp heeft en last heeft van zijn zware rugtas.

De hangbrug van de blauwe route. We namen een vergelijkbare brug van de gele route.

Er is ook een nostalgische wc (een houten ding met alleen een gat erin, zoals vroeger). Laat maar zitten dus. We zien hier ook Sijsjes en Vinken. De gele route eindigt steil omhoog. Ik moet hier wel even van bij komen. Jelle die is niet eens moe. We rijden verder naar de Surnadalsfjorden, maar dit valt tegen. We kunnen hier ook niet verder, want weg 70 is afgezet. We gaan dezelfde weg weer terug. Onderweg zien we Bonte Kraaien en Witte Kwikstaarten. Terug in het appartement maken we ’s avonds gebruik van de Sauna. Een voor een gaan we er in, wat erg prettig was.

Het uitzicht onderweg van Nordseter naar Oppdal.

Zaterdag 25 juli: vroeg in de morgen ga ik eerst weer vogels kijken door het raam. Ik zie een Roodgesterne Blauwborst. Door de verrekijker zie ik mooi zijn rode borstje. Helaas blijft ie niet lang genoeg op het paaltje zitten om er een foto van te maken. We praten met de buren die vrijdag met de kabelbaan naar boven zijn gegaan. Ze hadden hier een restaurant verwacht. Maar wat bleek…niets! Wel sneeuw, maar geen plaats waar ze lekkere wafels konden halen. Ze hadden de gondel moeten nemen. Wij maken op zaterdag gebruik van de gondel en treffen bovenop de berg wel het restaurant aan. De grote wafels smaken inderdaad prima. Met aardbeien en slagroom. De man die het klaarmaakt en ons bedient (best druk in je eentje) valt in smaak bij Karin en Mirjam. Hij maakt indruk op de dames door zijn mooie blauwe ogen.

Huisje bedekt met gras. Iets wat je vaak ziet in Noorwegen.

In Oppdal doen we boodschappen bij de KiWi supermarkt en gaan later zwemmen. Het overdekte zwembad bevalt beter dan de eerste. Het ziet er wat beter uit. Het zwembad heeft ook een sauna, waar we tevens gebruik van maken.

Terug in het appartement gaan we tv kijken, een kanaal is in het Nederlands en we zien hier de film Stella’s Oorlog. Een heftige film over het NL-leger in Afghanistan.

Bewolking rondom een berg.

Zondag 26 juli: In de morgen is het weer tijd voor een Safari. Dit keer gaan we op zoek naar Muskusossen. Gids Hans stelt zich voor bij het Station en we rijden achter zijn jeep (een Toyota 4×4) aan naar Djovrefjell. We moeten nog even wachten op andere Nederlanders die door miscommunicatie op de verkeerde plek stonden. De wandeltocht begint eerste 45 minuten steil, daarna valt het wel mee. We zien al snel een grote Muskusos.

De Muskusos, hij maakt dreigende bewegingen met zijn poot.

Het beest maakt een dreigende beweging met zijn voorpoot en Hans zegt dat we niet moeten blijven staan. Het beest kan wel 60 km/u rennen, dus is het niet verstandig om hem uit te dagen.

Hans verteld ons dat er dit jaar 4 muskusossen door de trein zijn aangereden en dat ze in het verleden zijn geïmporteerd van Groenland. Later zien we nog meer Muskusossen, maar op verre afstand. Alleen met een telescoop zijn ze goed te zien.

Een Goudplevier laat zich zien, wel goed kijken!

Een koekoek en een Goudplevier laten zich ook mooi zien. We komen andere Nederlanders tegen, een man verteld dat een Muskusos een trein heeft aangevallen en dat er twee ossen met elkaar aan het vechten waren. Waarbij de ene zijn hoorn heeft verloren tijdens de strijd en nu bewusteloos ligt bij te komen. Een sterk verhaal blijkt later, want op mijn eerste foto was de hoorn er ook al af.

Een Koekoek liet zich ook mooi zien. Op de foto is hij iets minder duidelijk.

De os blijkt wel te slapen. We houden hier weer enige afstand. Hans verteld ons meer over de ossen en er blijken zo’n 320 beesten te zijn in Djovrefjell. We zien hier de op één na hoogste berg van Noorwegen. Tijdens de rit naar Oppdal zien we tipi’s staan met een winkeltje erbij. Ze hebben hier leuke spullen te koop. Hier staat een rendier aan een ketting, die we goed kunnen bekijken. Wel een beetje zielig! Hier zijn ook huiden te koop van rendieren. Maar een man adviseert ons om het niet te kopen, want ze ontharen nog meer dan een hond. Terug in Oppdal gaan we weer tv kijken.

De gondellift die ons brengt naar het restaurant op de berg.

Maandag 27 juli: We verlaten Vangslia Fjellten, zoals het officieel heet en gaan op weg naar Hemsedal.

De reis van Oppdal naar Hemsedal.

In Lom bekijken we een staafkerk. Hier laat Tiemen een oud vrouwtje oversteken, maar zodra ze net is overgestoken, rijdt Tiemen met een straal gas, haar bijna van de sokken. In Lom is het 20 graden. We rijden verder en het weer wordt minder.

Die route die we volgen geeft uitzicht op de bergpieken van Jotunheimen. Langs de hoogste bergen van Noorwegen. Een aantal hiervan zijn hoger dan 2200 meter. Het gaat regenen. Vooral in de bergen is het slecht weer. Maar we genieten van een maanachtig landschap en zien op de hoge bergen sneeuw liggen. Erg fraai om te zien. Door het slechte weer, besluiten we niet uit te stappen. We zien we echte diehards picknicken in de regen.

Het is een slechte dag voor Karin, want ze wordt misselijk in de auto. Aangekomen in Hemsedal is de temperatuur gedaald naar 12 graden. Karin valt van de trap en gaat op het bed liggen. Ze is niet de enige die struikelt. Jelle viel bij de receptie en ik en Tiemen struikelde bovenaan dezelfde trap waar Karin viel.

De rest gaat tv kijken en eten. Jelle is nogal ongeduldig en eet koude pannenkoeken want bij wil weer snel spelen met zijn vriendjes.

Ons appartement in Hemsedal.

Het appartement in Hemsedal blijkt de mooiste te zijn. Een 8 persoons appartement met acht bedden en twee badkamers. Vier balkons waar het goed vogels kijken is, als die er zijn dan..

Dinsdag 28 juli: tussen 5:30 en 6:30 ga ik vogels kijken. De vogels zitten dichtbij. Sijsjes, een koolmees, pimpelmees en een fitis zijn te zien.

Een Koolmees (Kjottmeis) in Hemsedal.

Ik dacht in een flits ook een braamsluiper te hebben gezien. Maar weet ik niet helemaal zeker. Karin is inmiddels weer opgeknapt. Mirjam en Jelle gaan brood halen. Na het ontbijt gaan we shoppen in Gol en daarna zwemmen in het tropisch zwembad. In het zwembad zijn een aantal glijbanen. Waarvan een nogal stroef is omdat er niet voldoende water doorheen stroomt. Tiemen kan hier meer over vertellen en wil u graag zijn blauwe plekken laten zien. Hij heeft nogal wat te verduren gehad tijdens de vakantie. Hier en daar is hij gestoken en had op diverse plekken blessures.

Een Fitis in Hemsedal.

Na het zwemmen bekijken we nog een staafkerk en halen we eten halen bij de chinees. Het smaakt net zo als in Nederland. Behalve de loempia’s die zijn niet zo lekker. Zo te zien zat er witte kool met kip in verwerkt.

Tiemen besluit zijn zijn auto te gaan wassen. Na het eten strooit Mirjam broodkruimels vanaf het balkon. Het blijkt dat de onderburen ook buiten staan en deze krijgen spontaan last van roos. ‘ s Avonds gaan Karin en ik nog een wandeling maken. Mirjam had een leuke plek aan het water, wat ze nog wil bekijken. Jelle zit al lang weer met zijn vrienden te spelen.

Een Pimpelmees in Hemsedal.

Woensdag 29 juli: om 7 uur was alleen een Ekster te zien. We rijden naar Lærdalsøyri om zalmen te zien zwemmen. Het is een erg leuk dorpje. Met mooie huizen. In het museum doen we een vissersimulatie. Waarbij ik 5700 punten haal.

De zalm, die al moeilijke jaren achter de rug heeft.

Hier is tevens een film te zien over de zalm. Het wordt mooi verteld vanuit het perspectief van de zalm. Eigenlijk wel een zielig verhaal. De zalm heeft het erg zwaar om te overleven en uiteindelijk beland beland het in de pan. We gaan verder en zien onderweg een Blauwe Reiger.

Een hotel in Lærdal.

We rijden naar Lærdalflord. Die is mooier dat de vorige fjord. In Flåm is een station. Hier is het erg toeristisch en zijn er vele souvenirwinkel. Voor het eerst zien we Japanners. We kopen wat Noorse hebbedingetjes.

De prachtige verlichte tunnel van 24,5 kilometer lang.

Indrukwekkend is de 24,5 kilometer lange tunnel tussen Aurland en Lærdal. De tunnel is prachtig verlichting.

We bezoeken in Borgund een staafkerk. Volgens de reisgids is dit meest karakteristieke en best bewaard gebleven staafkerk.

Staafkerk van Borgund. De meest karakteristieke en best bewaard gebleven staafkerk van Noorwegen.

Op de terugweg besluiten we over het hangbruggetje te gaan. Tiemen zegt dat we die net gemist hebben en is opgelucht. Maar we vertellen hem dat die nog moet komen. Maar eerst gaan we nog wat eten in een restaurant in de bergen. Ik kies voor een plaatselijk gerecht. Want ik wil wel eens iets echt Noors eten. Het staat er niet in het Engels en wat weten niet wat er precies staat op het menu. Het heet Spekemat. Met onze gebrekkige kennis van de Noorse taal ontcijferen we dat het iets moet zijn met spek en eieren. Het blijkt een koude maaltijd te zijn. Inderdaad spek en eieren (crumbled eggs). Alleen de eieren zijn warm. Aan het gezicht van Tiemen te zien, is zijn teleurstelling groot. Want hij had patat verwacht en klaagt er over en eet met lange tanden.

Uiteindelijk komen we bij het hangbrugje aan. We waren het nog niet vergeten. Tiemen verzameld al zijn moed en gaat er toch over.

Terug in Hemsedal wisselen Jelle en zijn speelkameraadjes (email-)adressen uit.

De reis van Hemsedal naar Götenborg.

Donderdag 30 juli: om kwart over acht verlaten we Hemsedal voor een lange rit naar de veerboot in Götenburg. Over betere wegen via Oslo. Onderweg stoppen we bij een naar wc die stinkt naar pis. Onderweg hebben twee reeën en een buizerd gespot. Zo te zien heeft Zweden meer te bieden qua vogelsoorten. Op weg ligt weer een doodgereden Das, dit zagen we op de heenreis ook. In Zweden is het noodweer. We moeten goed naar de weg kijken en onze snelheid aanpassen.

Een van de vele watervallen.

We komen om 16 uur aan in Götenburg en kunnen gelijk de boot oprijden. We wisselen het Noorse geld om in Euro’s. Zelf de 10 en 20 NOK kunnen we omwisselen. We zien weer Nederlanders, die dezelfde reis hebben gemaakt. Er staat nu meer wind en dat merken we door het schommelen van de boot. Maar niemand krijgt er echt last van. In de disco weet een andere gitarist/zanger het publiek te vermaken. In de taxfree winkel kopen we twee flessen drank en pinda’s.

De nacht verloopt verder rustig. Bij onze vrienden wat minder, doordat Jelle niet kan slapen en plotseling, na veel draaien en zuchten, het licht om 3 uur aan doet.

Uitzicht vanaf de berg bij Oppdal, die via de gondelbaan te bereiken is.

Vrijdag 31 juli: om 7:30 gaan we aan het ontbijt. Om 9 uur verlaten we de veerboot in Kiel. We rijden in een vlot tempo door Duitsland weer terug naar Nederland. In Duitsland genieten we van lekker cappuccino en nuttige nog een warme maaltijd. Ik maak nog even gebruik van het toilet, waarbij het altijd leuk is om te zien hoe de bril ronddraait.

In de buurt van Scheemda is een ongeluk gebeurd, een vrachtwagen is tegen een viaduct aangereden. Het is de hele dag stralend weer en tenslotte zijn we om kwart over drie weer thuis.

Steenuil bij Anjum

Dit is de derde excursie van de internet nieuwsgroep nl.vogels.vogelaar. De vorige twee zijn erg goed bevallen bij de deelnemers zodat we nu elke half jaar iets gaan organiseren. Als plek voor de najaartrek was het nu de beurt voor het Lauwersmeer. De organisatie lag nu in mijn handen (Jos dus) omdat ik hier regelmatig kom. Er was in eerste instantie veel belangstelling voor de excursie, maar uiteindelijk kwam het aantal deelnemers uit op 17, wat eigenlijk een perfect aantal was. Bij een nog grote groep loop je elkaar alleen maar in de weg. Hieronder volgen de verslagen van beide groepen.

Verslag groep 1 (Groep van Jos de Vries)

Door Luc Leermakers

14 september 2002: We schrijven een bewolkte najaarsdag, het is 14 september 2002. Locatie: Lauwersmeer. Voor de derde keer is er een excursie met de NG-leden, ditmaal onder de vlammende organisatie van Jos “chatman” de Vries (uut Grûn ;-). ’s ochtends om half negen (sorry: kwart voor negen) is iedereen present. Theo houdt de welkomspeech (goed gesproken, Theo!) en -zoals inmiddels gebruikelijk- verdelen we de groep in tweeën. Groep 1 gaat linksom, groep 2 rechtsom. (Jos: jaja, dat dacht je…maar dat klopt niet, we zijn beide aan de “Grunn”-kant van het Lauwersmeer begonnen, vanwege het beste zonlicht.)

Luc in aktie bij het Jaap Deensgat

Het verzoek gaat rond om de waargenomen soorten bij te houden, iedere groep voor zich, waarbij nadrukkelijk wordt gezegd dat het geen wedstrijd is, maar “gewoon leuk voor straks”. Ja ja, geen wedstrijdje… tijdens de rest van de dag blijkt groep 1 zich fanatiek te werpen op het vol krijgen van de soortenlijst. Niet om te winnen natuurlijk; nee nee, is gewoon leuk voor straks…Het gaat zelfs zo ver dat we even langs de haven rijden om eiders en steenlopers te scoren. Hetgeen natuurlijk lukt, want we zijn geen kleine jongens! “Toch leuk voor straks”, zeggen we tegen elkaar. Als we halverwege de dag groep 2 tegenkomen blijken zij er verdorie wél een wedstrijd van te maken! De lafaards! Ze zijn zelfs door een bos gelopen om wat simpele zangertjes op de lijst te zetten. Tjonge jonge, ze hebben fitis, tjiftjaf, merel en roodborst gezien. Nou, knap hoor. Ga je helemaal naar het Lauwersmeer om een van de meest fantastische wetlands van Nederland te bezoeken, ga je door het bos lopen! Is een beetje dom, als je het mij vraagt…
Maar goed, alle gekheid op een stokje, het was weer een mooie dag. Ondanks het weer, het miezerde af en toe en de zon kwam nooit echt door de wolken. Toch hebben we weer een respectabel aantal vogels gezien. Zo’n 79 soorten voor groep 1, en wat lelijke zangertjes meer voor groep 2 (waarom groep 1 toch gewonnen heeft blijkt verderop in dit verslag :-).
Op het eerste uitkijkpunt, na een rustige rit langs groene weilanden, krijgen we een mooi uitzicht over rietvelden, slootjes, kreekjes en meertjes. We hebben dan al grote getallen Kieviten en Goudplevieren gezien op het gras, alsook vele, vele grauwe ganzen en al een club toendrarietganzen. Natuurlijk hebben we dan de basis al even vastgelegd, dus hout- en holenduif, ekster, knobbels, witte kwik, kraai, de meeuwen, enzovoorts, enzovoorts staan al op de lijst. Onderweg zijn we al wel een vroege bonte kraai tegengekomen, de najaarstrek is begonnen.
Vanaf de bult zien we wat eenden en ganzen, een grote zilverreiger vliegt sloom voorbij, en in de bosjes zit een winterkoninkje te kwetteren. Hoog in de lucht trekken regelmatig lange slierten ganzen, eenden en aalscholvers van of naar wad en meer. De sfeer is gelijk gezet: De groep is actief en enthousiast, zowel de ervaren als de vrij onervaren vogelaars. De één ziet elke twintig minuten een nieuwe soort voor op zijn lijst, de ander geniet net zo hard als hij een mooie kiek ziet foerageren, een reuzenstern ontdekt op het slik, of een sperwertje laag ziet overkomen. Het blijft natuurlijk ook een fascinerende wereld…
Deze dag bezoeken we een stuk of 10 uitkijkplekken, vooral over waterpartijen, slik en rietlanden. Maar ook turen we akkers en weilanden af en speuren we rondom een boerderij naar een steenuil, die we erg mooi zien zitten. En hij ons ook, zie de begeleidende foto. De natuur van het Lauwersmeer is nieuw voor mij, en ik kan zeggen dat het erg mooi is! Grote, uitgestrekte vlaktes, veel aandacht voor natuurbescherming en -instandhouding, rust, rust en nog eens rust, en heel veel vogels. Het doet me qua sfeer denken aan de oostvaardersplassen, een gebied dat ik wel goed ken maar wel wat drukker is. De dieren (ook wat klein zoogdierengrut voorbij zien schieten) zijn hier duidelijk in hun element, en vinden hier de rust en het voedsel dat ze zoeken. Het is mooi om er deelgenoot van te mogen zijn.
De vogels
In de spaarzame bosjes die we passeren vinden we niets spectaculairs: goudhaan, heggemus, mezen, vink, eksters en gaaien. Meest opvallend is een groepje kramsvogels, ze zijn er alweer vroeg bij.
We zien vandaag uiteraard vooral water-, waad- en rietvogels. De eenden en ganzen die je verwacht te zien, zien we ook. Riet-, brand-, nijl- en grauwe gans; krak-, slob-, berg-, kuif- en wilde eend, futen, een paar dodaarsjes, pijlstaarten, wintertalingen en 100-en smienten. En de eenden allemaal in eclips! Daartussen veel watersnippen, en regelmatig allerlei andere steltlopers: scholeksters, zwarte ruiters, bosruiters, kemphanen, tureluurs, groenpootruiter en een enkele grutto, wulp en één rosse grutto. Kieviten, goud- en zilverplevieren vooral op de weilanden, op de slikplaten af en toe een kanoet, bontbekplevier of drieteenstrandloper. Nieuw voor mij is de Temmincks strandloper, maar niemand anders wordt daar opgewonden van.
In het riet is het erg ‘najaars’rustig, we nemen daar nog een waterral waar (gehoord) en een rietzanger. Regelmatig laten de prachtige kiekendieven zich er goed zien: vooral bruine en af en toe een blauwe.
We zien naast de kieken nog meer mooie roofvogels. Buizerd en torenvalk uiteraard, maar vanuit een hut zien we een slechtvalk en aan het eind van de dag vliegt er doodkalm een sperwertje vlak over ons heen. We zoeken een tijd naar een gemelde visarend, die we even later mooi in het vizier krijgen: In de telescopen is mooi te zien hoe hij jaagt boven het meer. Na een paar minuten speuren en stilhangen daalt hij getrapt af en slaat een vis uit het water. Een stukje verder wordt die smakelijk opgepeuzeld. Alles is mooi te zien, er wordt volop genoten!

Pel in aktie bij het Jaap Deensgat

Jos weet een boerderij waar vaak een steenuil zit, en als we die zoeken wordt hij al snel gevonden. Op de foto is mooi te zien hoe de volwassen vogel ons vanachter het gaas nauwlettend in de gaten houdt.
Er zijn nog meer opvallende waarnemingen, zoals een heel late zomertaling op de plas. Over een slikplaat komt een reuzenstern aanvliegen waar hij landt tussen de eenden. De machtige bloedrode snavel laat zich prima bekijken. Het boekje meldt dat deze reus (groter dan stormmeeuw!) schaars is in Nederland, dus dat maakt het alleen maar mooier. Maar ja, het boekje meldt ook dat zijn snavelkleur peenrood is, en het was duidelijk bloedrood, dus je moet niet alles geloven wat ze schrijven. Zelfs niet de ANWB, al is dat nog wel mijn eigen werkgever.
Midden op de dag is daar het hoogtepunt, voor Theo en Pel tenminste. Zij zien in een ver weiland, langs de dijk, een sneeuwgans landen! Sneeuwgans, ze weten het absoluut zeker! De zwarte vleugelpunten hebben ze duidelijk gezien, en het witte lijf spreekt uiteraard voor zich.

Wachtend op de witte schim…

De rest ziet hooguit een witte schim, als ze hem op het laatste moment in de kijker krijgen, maar daarna verdwijnt ie achter een dijkje. Nog lang gewacht, maar hij laat zich niet nog een keer zien. Er wordt volop overlegd, en Theo en Pel worden uitgehoord. Of ze het wel zeker weten, was het geen Ross’ gans? Of een Soepgans (anser unox 🙂 of nog iets anders? Nee, ze zijn zeer overtuigd. En dus wordt de sneeuwgans gevierd, en Theo belt de DBA-lijn ervoor op. Dan ontspint zich een volgende discussie tussen Theo en de DBA. Zij weigeren hem te accepteren want deze sneeuwgans is al eerder gemeld, er is een ganzenkenner op afgestuurd, maar die heeft hem niet geverifieerd. Onzin natuurlijk, want hoe weten ze nou dat Theo het over dezelfde heeft? Waarom is deze witte vriend niet net aan komen vliegen uit Lapland? En waarom zou zo’n ‘kenner’ het niet fout kunnen hebben? Later laat Theo triomfantelijk weten dat de vogel alsnog gemeld is op de DBA-lijn, de waarneming is dus bevestigd! Het is met stip de waarneming van de dag geworden, twintig punten waard, dus groep 1 heeft met overmacht de wedstrijd gewonnen. Leuk voor straks, toch?
Meest opvallende waarnemingen van deze dag, althans wat mij betreft, zijn een drietal ‘vermissingen’. Drie soorten die je op elke excursie verwacht te zien, zijn door niemand van groep 1 waargenomen. Om te beginnen is het opvallend dat we voldoende kokmeeuwen, stormmeeuwen en zilvermeeuwen hebben gezien, maar niet één kleine mantelmeeuw! Wel enkele grote mantelmeeuwen nota bene, maar zijn kleinere broertjes -die toch veel talrijker zijn- hebben zich gedekt gehouden. Vervolgens hebben we toch een paar boerderijen gecheckt, veel over akkers getuurd en heel wat bosjes afgestruind, maar we hebben nergens ook maar één huismus kunnen vinden. Ok, het gaat niet zo goed met deze vriend, maar met negen paar getrainde ogen en oren gedurende 6 uur geen huismus kunnen vinden kan er bij mij niet in. Tenslotte, op de éérste plaats, is het diezelfde negen paar getrainde oren en ogen niet gelukt om Nederland’s talrijkste vogel waar te nemen! Niet één merel gezien! Mijn klomp is definitief gebarsten en ik zoek sinds zaterdag naar mijn kluts….

Het was een mooie dag. Voor een belangrijk deel te danken aan de organisatie van Jos, waarvoor nogmaals dank.

Verslag van Groep 2 (Groep van Dick & Eelke Schoppers)

Reuzenstern bij het Jaap Deensgat.

Verslag van Eelke Schoppens

14 september 2002 (tussen 8.30 – 15.00): Op zaterdag 14 september verzamelden we ons bij Schierzicht. Om 11.30 hadden we een pauze bij Schierzicht. We spraken af dat de groep van Jos zou beginnen bij de Uitkijkbult de Pomp. Wij (Peter, Machteld, Hes, Johan, Yves, Berend, Dick en Eelke) zouden dan beginnen bij Robbenoort. Daar aangekomen keken we gelijk bij het slootje aan de rand van Robenoort omdat daar vaak een IJsvogel zit. Jammer genoeg liet hij zich niet zien. Wel vloog er een Grote Bonte Specht over en zat er een Fitis te roepen. In de struiken zaten nog wat Putters. Bij het Oude Robbengat aan gekomen hebben we gelijk de telescoop opgezet en het water afgespeurd. Op het water zat een groep Pijlstaarten. Erg leuk was een groep van meer dan 25 Dodaarzen. Meestal zie je er hooguit 5 bij elkaar, maar nu meer dan 25!!! We zijn gelijk ook even naar het plasje bij de windmolen gegaan. Deze wilden we zeker niet overslaan. Want in het verleden waren we daar een keer en zagen toen een Kleine Alk in dat plasje. Nu zaten in het plasje enkele Kuif- en Tafeleenden. Na 5 minuten zijn we maar weer in de auto gestapt op weg naar Oude Robbengat. Onderweg naar het oude Robbengat hebben we langs de struiken en bosjes in een slakkentempo gereden. En zijn waar nodig uitgestapt.

Dit leveren onder anderen een Merel, Zanglijster, 2 zingenden Tjiftjaffen, Winterkoning, Roodborst, Goudhaantje, Vink en de 2 bekende mezen op. Aangekomen bij het Oude Robbengat was het weer tijd voor de telescoop. En ja hoor, een Slechtvalk!!. Hij zat op de grond achter een bultje waardoor alleen zijn kop zichtbaar was. Een minuut later vloog de vogel weg om vervolgens te gaan landen op de grond. Toen was hij echt heel goed te zien. Net alsof hij dat voor ons deed. Verder zaten er nog wat Brandganzen. Onderweg naar het Jaap Deensgat zijn we nog even gestopt bij de Vlinderbalg. En maar goed ook. Want in het riet zat een Grote Zilverreiger, een Zwarte Ruiter en op het water een Brilduiker. In het Lauwersmeer een algemene verschijning, maar toch altijd leuk om te zien. Speurend over het water en langs de kant zag ik ineens een grote roofvogel op een paal. Het kon niet missen, een Visarend!! Na een tijdje had iedereen de Visarend in beeld. Op dat moment belde Jos ook, omdat ze het een beter idee vonden om 12.00 de pauze te houden. Gelijk heb ik natuurlijk even de Visarend door gegeven.

Aangekomen bij het Jaap Deensgat vloog er al direct een Grote Zilverreiger op vanuit het Roodkeelplasje. En vanuit de hut zagen we op de zandbank een mooie Reuzenstern tussen de eenden zitten. Verder zat er op de zandbank een Drieteenstrandloper, Groenpootruiter, Oeverlopers, Bontbekplevieren, Kemphanen meerdere Kleine Strandlopers en na een half uur kwamen er ook 5 Bontjes aanvliegen. Verder zaten er nog Zilverplevieren, Slobeenden, Smienten, enkele Zomertalingen veel Wintertalingen, een Tapuit, een Witgatje die langs vloog (vrij laat voor dat beest) en een Buizerd die alles weg joeg! Na een tijdje kwam de groep van Jos ook in de hut. Terwijl wij net wilden gaan. Snel even de waarnemingen uit gewisseld, vertrokken we richting uitkijkbult de Pomp. Op de terug weg van de hut (Jaap Deensgat) naar de auto belde Rommert mij om te melden dat er 2 Poelruiters bij de Keeg zaten. Deze hebben we later niet gezien. Bij de auto vloog er ook Rietgors in het riet. Eergisteren was er een Bastaardarend gezien bij Kollumerwaard. Wanneer je naar de uitkijkbult gaat moet je er langs. Dus even hebben we daar even wat zachter gereden.Maar dat leverde niets op. In een weiland bij Zoutkamp zaten wat Holenduiven en in Zoutkamp een Turkse Tortel en Huismus. We waren al bezorgd dat we de Bruine Kiekendief niet hadden maar toen we op de bult stonden zagen we een paartje bij de uitkijkbult zwevend over het gigantische rietveld. Daarna zijn we naar het plasje gereden waar vaak een Rosse Stekelstaart werd gezien. Op die plek was een roepende Havik aanwezig. En bij de parkeerplaats een Waterhoen. Op de terug weg belde Jos op waar we bleven want het was inmiddels al over twaalven. We zijn toen met een sneltreinvaart richting Schierzicht gereden. Zodat de voorste auto een lepelaar miste. Maar goed, zo gaat dat. Onderweg zagen we ook nog enkele Goudplevieren en Wulpen. Na een tijdje, van een drankje en een hapje te hebben genoten zijn we verder gegaan. De groep van Jos ging door naar de Bantpolder en wij gingen nog even in de haven kijken. Met de soorten als Visdiefje, Eider (he gelukkig)Kleine Mantelmeeuw en een Brilduiker.

Iedereen in aktie bij de Ezumakeeg.

Daarna verder naar de Ezumakeeg wat het hoogtepunt van de dag moest worden. Onderweg zaten in de Bantpolder veel Ganzen, Goudplevieren en een Veldleeuwerik. De Steenuil was helaas niet aanwezig. Later hoorden we van de andere groep dat hij aan het andere kant van het dak was gezien. We zijn nog snel terug gegaan maar we hebben hem niet terug kunnen vinden. Wel leverde dit 2 overvliegende Kolganzen op. Aangekomen bij Ezumakeeg stonden er heel erg veel mensen bij de voormalige hut. Deze is tijdens oud en nieuw in de brand gestoken. Maar goed ook want het was echt een hut van niets. Ook was de groep van Jos al op de plek. Gelijk kwam Theo naar ons toe en vertelde dat ze een Sneeuwgans hadden gezien. Maar op de DBA lijn en Lauwersmeer.com stond dat er een Ross’ Gans was gezien. Terwijl ze zeker wisten dat het een Sneeuwgans was. Volgens de beschrijving die ze opgaven, leek het mij ook zeker een Sneeuwgans. Ze waren er zeker van en waarom zou deze vogel niet net neergestreken kunnen zijn uit de koudere streken.Maar goed wie zal het zeggen. In ieder geval wat het hoogtepunt van de dag moest worden viel toch een beetje tegen, met wat je hier normaal aantreft. Wel zagen we een Temmincks Strandloper, Bosruiter, Grutto, Kemphanen, veel Wintertalingen, Tureluur, Zwarte Ruiter en een Sperwer die vlak voor ons langs vloog. Na een tijdje vertrok Jos zijn groep. En volgden wij even later, want het was bijna 15 uur. Op de terug weg zagen we nog een Rotgans op de dijk zitten vlakbij de sluizen. Het beest gedroeg zich erg tam en was op 3 meter te benaderen. Maar op een gegeven moment vloog hij toch op. Waarschijnlijk een vermoeid beest die net hier is gekomen vanuit het hoge noorden. Terug gekomen in Schierzicht kreeg de organisator Jos nog een boekenbon van Theo en hebben we nog even wat na gepraat. Voor de gein hadden we ook de aantallen opgeschreven om zo een wedstrijdje te houden wie de meest soorten had. Onze groep won met 97 soorten doordat de andere groep niet op de kleine (jos: lelijke) vogeltjes had gelet. Maar de andere groep hadden weer een Ross’gans. Zeker niet een alledaagse soort. Maar goed wat maken die aantallen ook uit. Als we maar een leuke dag hadden. En dat hadden we. Terug kijkend op de dag was het een geslaagde dag met veel vogels, lol een goede sfeer.

(na 15.00 uur): Na de excursie gingen nog 3 mensen van de 2^e groep (Berend, Dick en Eelke) naar ‘Achter de Zwarten’. Waar een Draaihals zich echt gigantische mooi liet zien op het pad en steeds heen een weer vloog van de ene naar de andere kant van het pad. Tevens vloog er nog een Boomvalk over en zaten meer dan 100 Lepelaars(daar waren alle Lepelaars dus) bij de Zwarten.Ook leuk waren de enkele Kleine Canadese Ganzen (Minima) bij Oude Robbengat.

De vierde excursie van de internet nieuwsgroep nl.vogels.vogelaarging naar Zeeland. Vanwege de weersvoorspelling (grote kans op gladde wegen, veel sneeuw en een harde wind) moesten enkele mensen waaronder ik (Jos) de excursie toch aan ons voorbij laten gaan.

De echte ‘die-hards’ lieten zich niet uit het veld slaan (voornamelijk ook omdat die niet 300 km hoeven rijden om in Zeeland te komen) en gingen toch op de bewuste dag naar Stelledam en maakten zich op voor
de barre excursie. Hieronder staan de verslag en de foto’s.

Wat gaan we doen, A3?

Verslag groep 1 (Groep van Theo van Woerden)

Door Luc Leermakers

Luc heeft het koud.

1 februari 2003: Koud was het. Stervens koud. Maar dan bedoel ik ook echt: ijzig, diepvriezend, heel erg ontzettend ijs- en ijskoud! De hele dag vroor het licht, maar dat was het ergste niet. Het ergste waren de wind en de daarmee gepaard gaande sneeuwstormen. Gevolg, een gevoelstemperatuur die minimaal 25 graden onder nul lag. En dan ook nog eens geen zon, en een hoop mensen die zich niet warm genoeg aangekleed hadden. Alleen in de kroeg na afloop durfden sommigen een jas uit te doen, een enkeling zelfs zijn onderjas! Tja, dan kan het niet veel zijn, wat je ziet op zo’n dag. Maar dat viel mee, uiteraard. Want we hadden het dan wel koud (nee: ontzéttend koud) maar het hart was warm en de liefde voor vogels en voor gelijkgestoorden overtrof zoals altijd weer de elementen die op ons inbeukten. Daarom werd het een zeer geslaagde dag voor wat betreft de vogels en de gezelligheid. De enige domper op de feestvreugde was de weg terug, toen heel Nederland inmiddels bedekt lag onder een pak sneeuw, met de verkeersproblemen als logisch en onvermijdelijk gevolg.

Gelukkig had Jolanda dat daarvoor ruimschoots goed gemaakt door iedereen op gebak te trakteren ter ere van haar verjaardag. Dank nog, Jolanda!

Zoals altijd was de organisatie van Theo weer vlekkeloos, iedereen was op tijd en café Het wapen van Stellendam was speciaal voor ons een uurtje eerder opengegaan. De gidsen Hans en Adrie waren er ook al, en onder leiding van de laatste heeft groep 1 een mooi beeld van de delta gekregen. Waarbij het leuk was dat Adrie veel over de achtergronden van het landschap wist te vertellen, en erg veel verstand van vogels heeft. Ook Adrie van hieruit nogmaals hartelijk bedankt!

Er zijn meer die het koud hebben.

Na een paar droeve mededelingen van Theo, sommigen konden niet komen om uiteenlopende redenen, werden de groepen heringedeeld en gingen we welgemoed op pad. Maar niet nadat Theo nog even meldde dat we wel geacht werden de soorten bij te houden, iedere groep voor zich. Niet als wedstrijdje natuurlijk, gewoon leuk voor straks. Natuurlijk wordt het dan altijd juist wel een wedstrijdje, maar dat verhoogt alleen maar de feestvreugde. En dat hebben we geweten, want ik heb nog nooit zo enthousiast vogelaars horen claimen dat ze Huismus, Ekster, Merel, Spreeuw, Kokmeeuw, Meerkoet, Houtduif, Turkse Tortel, Zilvermeeuw, Aalscholver, Blauwe Reiger, Kauw, Koolmees, Fazant, Kievit en/of Zwarte Kraai hebben gespot!

Deze dag zagen we uiteraard vooral watervogels en wintergasten, voor de hand liggend als je het landschap kent. Rondom de delta van Zeeland en Zuid-Holland liggen veel akkers, weilanden en een paar verspreide boerderijen. Af en toe een dorpje. Verder veel water, zowel binnendijks als buitendijks. Dat binnendijks natuurlijk allemaal bevroren was. Het hele landschap lag binnen een uur ook bedekt onder een laag poedersneeuw die het geheel een mooi winters aanzicht gaf. De grote, uitgestrekte vlaktes worden slechts sporadisch doorbroken door kleine bosschages en rietvelden, meestal kun je ver om je heen kijken. Zeker ook langs de dijken en dammen, waar we over een grauwe, winderige en ijskoude zee hebben staan turen.

Een aantal mensen zag weer eens wat nieuwe vogelsoorten, zoals ikzelf, die met IJseend en Paarse Strandloper rijkelijk bedeeld werd. Hetgeen mij er maar weer eens op wees dat ik wat vaker moet gaan vogelen in de buurt van de zee. Want daar kom ik eigenlijk alleen in de zomer, en dan meestal zonder kijker en zonder bovenkleding aan. 😉 Langs de kust verder veel Middelste Zaagbekken, Steenlopers, Eiders, een enkele Zwarte Zee-eend, en zelfs een Kuifduiker die lang voor Fuut werd uitgemaakt.
De route bracht ons ook langs grote groepen ganzen en steltlopers die allemaal op de akkers nog iets te eten probeerden te vinden, of het hoogwater stonden af te wachten. Tussen een vlucht Brandganzen werd zowaar een Dwerggans gezien! De andere ganzen die met 100-en stonden te vernikkelen waren vooral Brand- en Grauwe Gans, en iets minder Kolgans. Verrassend veel Nijlganzen, soms in groepen van zeker 20.

commentaar overbodig. 🙂

Verrassend weinig Rietganzen zagen we, maar wel zowel de Toendra- als de Taigarietgans! Als steltlopers lekker veel Wulpen, een grote groep Rosse Grutto’s, Tureluurs, Scholeksters, Goudplevieren en één voorbij scheurende Zilverplevier. Af en toe spotten we een Watersnip, Oeverloper, Drieteenstrandloper en regelmatig een paar Bontjes.
Daarboven en daarnaast regelmatig wat rovers, waarvan de Blauwe Kiek en het Smelleken de mooiste waren. Veel Buizerds en Torenvalken ook, helaas spotte onze groep geen Velduil, Slechtvalk of Ruigpootbuizerd. En dan het gebruikelijke grut, waaronder opvallend veel eksters (100- en) en fazanten (rond de 40). Veel eenden ook, Smient, Bergeend, Wilde Eend, Kuifeend, Tafeleend, Wintertaling en één Grote Zaagbek.

Samenvattend, hier is de hele lijst (zie Soortenlijst). In totaal dus 77 soorten, een mooie score voor zo’n slechtweer- dag, dacht ik zo! Het was weer ouderwets gezellig en mooi, Theo en de gidsen nog bedankt voor de organisatie en tot in april, als we de AWD gaan bezoeken!

Verslag groep 2 (Groep van Yves Kropman)

DoorJoop de Carpetier

Kowa’s en Swaroski’s in de aanslag

1 februari 2003 : Trans Siberische Tocht

Alleen voor bikkels; verzamel-, start- en eindpunt ‘’het Wapen van Stellendam’’. Nadat Theo ons allen hartelijk welkom heette en het een en ander uitlegde over de route, mocht eerst de jarige Jolanda onze vocale kwaliteiten aanhoren.Daarna werden de groepen gesplitst en vervolgens de kou in voor een enerverende dag. Met hier en daar best mooie waarnemingen. Deelnemers van groep 2 bestond uit onze gids Hans op den Dries, Henriëtte, Constant, Yves, Peter, Dylan, Frans en Joop.

Eerst een sjekkie..

De route liep van Stellendam – Kwade Hoek – Prunje Polder – Polder Kijkuit – Nieuwe Tonge en vervolgens Stellendam.

En gelijk WIJ hebben een velduil een echte netvliesdelicatesse , maar groep 1 had een mooie Smelleken ook niet mis.Na de pauze via de polder richting Nieuwe Tonge onderweg nog groepen Rietganzen bekeken. Opvallend waren ook de vele Fazanten, zeker uitgezet voor de jacht ???

Ondanks de kou en sneeuw was het een geweldige dag en nogmaals onze hartelijke dank aan de gidsen en Theo van Woerden voor de perfecte organisatie. Wij zien jullie zeker weer bij de Amsterdamse Waterleiding Duinen in april.

Joop de carpentier

..en dan maar even kijken..en toch weer die sluikreclame, het wordt tijd voor een sponsor…

Excursie Lauwersmeer 2003:

Keep bij de Camping Lauwersoog

Vanwege het succes van vorig jaar en omdat weinig gebieden in Nederland zich lenen voor deze excursies, ging de vijfde excursie van de internet nieuwsgroep nl.vogels.vogelaar weer naar het Lauwersmeer. Nu een maand later, zodat we kans hadden om andere soorten te zien. De organisatie lag nu ook weer in mijn handen (Jos dus).

André en Johan in actie

In eerste instantie was er veel belangstelling voor de excursie en had ik al snel 20 deelnemers op de lijst staan. Door diverse redenen, waaronder het weer (er was erg slecht weer voorspeld, hagel en veel regen) kwam het uiteindelijke aantal deelnemers op 8 te staan. Een mooie kleine groep die verdeeld werd over twee auto’s, zodat we toch nog een wedstrijd van konden maken welke auto de meeste soorten had. Hieronder volgt binnenkort het verslag van de dag.

Verslag

Verslag van Berend Veenstra

4 oktober 2003: Bijzondere en zeer bijzondere vogelsoorten

Regen, hagel en storm zo luiden de berichten voor zaterdag 4 oktober. Gegeven dit feit besloten enkele deelnemers toch maar thuis te blijven. Spijt zullen ze later toch gehad hebben. Om 8:30 werd begonnen met de excursie bij het bij vogelaars bekende restaurette ” Schierzicht “. Ondanks de vele aanmeldingen bleven er tenslotte 8 enthousiaste deelnemers over. Deze werden verdeeld over 2 auto’s (auto 1 Theo, Jolanda, Jos en Berend, auto 2 Hes, Machteld, André en Johan) en gingen gezamenlijk op pad. Aan de hand van de waarnemingen van de afgelopen week in het lauwersmeer werd de route bepaald.

Berend, Jos, Machteld, André en Johan in actie.

Als eerste werd de haven van lauwersmeer bezocht. Hier moest zich een juveniele roze spreeuw ophouden. Deze was echter niet te vinden. Er werd wel een nieuwe soort voor Nederland ontdekt nl. de knater of freu. Volgens de meesten van de groep waren het fraters (Jos: achteraf bleek dat Theo toch gelijk had). Theo echter hield het echter kneuen (geen gele snavel). Tevens werd er boven het zeewater een grote stern waargenomen (zowaar voor mij een nieuwe soort). Verder waren in de haven o.a. aanwezig: steenloper, tureluur, eidereend, groenpootruiter en diverse meeuwensoorten.

Aan optiek was geen gebrek.

Onze volgende bestemming was de kustweg in de hoop hier de roze spreeuw terug te vinden. Ondanks de aanwezigheid van veel spreeuwen werd de gewilde roze spreeuw niet gevonden. Het bezoek aan de kustweg leverde echter wel een sperwer op. Daarna verplaatsen we ons naar de jachthaven. Zelfs voor de ervaren lauwersmeergangers een nieuwe locatie. Op het water werden diverse eendensoorten(pijlstaart, wintertaling, smient, tafeleend etc.) ontdekt en in de bosjes was de zangvogeltrek duidelijk waarneembaar (staartmees, koolmees, pimpelmees, heggemus en goudhaantjes).

Ons volgende doel was het “Jaap Deensgat” onderweg werd nog even gestopt bij “Vlinderbalg” en werden diverse ganzensoorten gespot (grauwe gans, brandgans en grote canadese gans). Tevens werd er een witte stok gezien wat later een grote zilverreiger bleek te zijn. Bij het Jaap Deensgat waren naast de vele eendensoorten ook enkele soorten steltlopers te vinden (bonte strandloper, bontbekplevier en watersnippen). Een bruine kiekendief werd gespot. Het was echter een van de weinige roofvogels die werd gezien tijdens de excursie. Berend zag bij het roodkeelplasje nog een baardman (vrouw).

Vervolgens werd koers gezet naar restaurette Schierzicht om ons te voorzien van enkele versnaperingen. Voor aankomst werd eerst het vakantiedorp Robbenoort bezocht. Hier zagen we de zeldzame mus en merel. Helaas geen pestvogel en ijsvogel, die hier ook regelmatig worden gezien. Ook werden de bosjes bij het voormalige gebouw expozee bezocht. Hier moesten zich 3 bladkoninkjes bevinden. Bij navraag aan andere aanwezige vogelaars bleken ze op dat moment nog niet gezien te zijn, zodat we besloten toch eerst maar wat te eten. Hier kregen we te horen dat Hes vandaag zijn verjaardag vierde (gefeliciteerd). Helaas bleek er in Lauwersoog geen pinapparaat te staan, zodat ons verjaardagsdrankje op zich moest laten wachten.

Na een pauze van ongeveer een uur werd besloten op zoek te gaan naar de bladkoninkjes bij het gebouw de expozee. Tijdens het zoeken werden er diverse waarnemingen gedaan. Vinken, kepen en kneuen werden er gezien en goudhaantjes gehoord. Iedereen was druk bezig deze vogeltjes in de kijker te krijgen, toen Theo riep “bladkoning”. Hij bleek in de bosjes goed waarneembaar, zijn oogstreep en vleugelstreep waren goed te zien. Tevens was zijn hoge geluid duidelijk hoorbaar, het geluid moest lijken op dat van een hazelhoen wat weer leek op het geluid van een goudhaan of vuurgoudhaan. Snapt u het nog? Enkele deelnemers hebben zelfs nog een kleine bonte specht gezien. Zo zie je maar weer dat je tijdens een excursie ook bijzondere waarnemingen kunt doen.

Wat is dat voor een rare vogel?

Als laatste werd de Ezumakeeg bezocht. Echter er moest eerst nog een pinapparaat worden gezocht. Deze werd gevonden in Anjum een mooi Fries pittoresk dorpje en veel bekender dan Kampen (sorry Johan). Aangekomen bij Ezumakeeg werd eerst het zuidelijk deel bezocht, hier bleek echter bijna geen water te staan en zodoende waren er weinig vogels te bekennen. Er werd wel gebouwd aan een nieuwe schuilhut (de vorige is een tijd geleden afgebrand). In het noordelijke deel stond wel wat water, maar wat opviel was dat er bijna geen steltloper was te bekennen. Ook de beloofde zeearend was nergens te zien. Hoe zit dit nou Jos? Toch werden er wel enkele leuke soorten waargenomen zoals de rosse grutto, baardman en de grote zilverreiger.

Na het bezoek aan de keeg werd de terugreis naar restaurette Schierzicht aangevangen. Hier genoten wij van de traktatie van de jarige Hes. Er werd wat nagekletst over de avonturen van deze dag en tevens werden er plannen gesmeed voor de volgende excursie. Met 75 gespotte soorten kunnen we van een geslaagde excursie spreken en onze dank gaat dan ook uit naar de organisator Jos. Jos al met al een geslaagde dag, die voor mij 2 nieuwe soorten heeft opgeleverd.

Jolanda in actie. Machteld, Theo en Berend kijken toe. Hier werd ook de bladkoning waargenomen.

Venusontbijt 2004:

Venusontbijt bij de Sterrenwacht in Burgum

Verslag

DoorJos de Vries

8 juni 2004:mini zonsverduistering

Via mijn broer hoorde ik dat we uitgenodigd waren voor een ontbijt en een wel heel bijzondere, namelijk een Venus-ontbijt. Dat wil zeggen een ontbijt ter ere van de planeet Venus, die voor de Zon langs gaat. Wat dus een soort van mini-zonsverduistering is. Dit verschijnsel komt niet zo vaak voor, de laatste keer was in 1880. Erg bijzonder dus. Het ontbijt was georganiseerd door de Sterrenwacht in Burgum in Friesland.

Er stonden een stuk of zeven telescopen opgesteld waar je doorheen kon kijken. Omrop Friesland en de lokale pers was ook aanwezig. De opkomst was ongeveer 50 man en ik hoorde dat totaal 80 man zich voor het ontbijt hadden aangemeld. Het ontbijt was lekker. Je kon zelf wat pakken, ook een speciaal voor dit evenement, door de plaatselijke bakker, gebakken venus-broodje. Dit was een hard bolletje met één krent er op, dat moest dus Venus voorstellen. Bij mij viel ‘Venus’ gelijk op de grond.

Venus gaat langs voor de zon, bekeken door een Meade ETX-125 telescoop.

Erg grappig dus en ook erg gezellig. Men kon ook gebruik maken van de grote telescoop in de koepel van de sterrenwacht en men had speciale dozen opgesteld waarop de zon+venus op werd geprojecteerd. Voor de mensen die hier niet bij aanwezig waren heb ik een aantal foto’s gemaakt, zie onder. Klik op de foto voor een vergroting.

[Show as slideshow]

1 2 ►

Datum: 20-22 oktober 2004

Roodhalsgans – Banckpolder 22 okt 2004

Verslag

Samen met Jos Bredek, Dick en Eelke Schoppers ben ik een paar dagen naar Schiermonnikoog geweest om vogels te spotten. De weersvoorspelling was niet al te gunstig, regen en veel wind. Gelukkig viel het eerste wel mee, alleen de eerste dag hebben we last gehad van regen. Maar erg hinderlijk was het niet. De wind werd de laatste dag gelukkig wat minder, maar het bleef wel irritant. Vooral lastig bij het maken van foto’s, zoals de onderstaande kanoet. Die kreeg ik er niet helemaal scherp op foto. Toch ben ik niet ontevreden.

Kanoet – Jachthaven 22 okt 2004

Van te voren hadden we een schatting gemaakt van het aantal soorten wat we zouden zien. Ik zei voor de grap 100 soorten. Na twee dagen zaten we al op 100, maar wat bleek we hadden ons vergist er ontbraken nog 10. Dit werd de laatste dag nog goed gemaakt en uiteindelijk kwamen we uit op 101 soorten. De eerste dag was het meteen al raak nadat we ons pension hadden betrokken. Toen we buiten kwamen zagen we binnen 10 minuten al een aantal pestvogels tussen de middenstreek en de langestreek in een boom zitten. De zeetrek leverde ook leuke soorten op zoals alk/zeekoet, parelduiker, roodkeelduiker, jan-van-gent en veel zwarte zee-eenden. Wij waren niet de enige vogelaars op het eiland, integendeel het leek wel op iedereen een telescoop of verrekijker bij zich had. Vooral de jongelui van de JNM (jeugdbond voor Natuur- en Milieustudie)

Juveniele Bontbekplevier – Jachthaven 22 okt 2004

waren fanatiek bezig. Wij twijfelden wel aan hun waarnemingen. Ze hadden o.a. bokje op het strand bij de Marlijn. Een vogelaar vertelde dat ze ook samen 5 uur hebben gezocht naar een waargenomen valegierzwaluw die 2 minuten overvliegend is gezien. Hier is overigens ook een foto van gemaakt, waarop deskundigen zich gaan buigen of het niet toevallig een merel was. De valegierzwaluw werd niet terug gevonden. Wij gingen deze tijd besteden om verder te fietsen rond het eiland. We hadden nog weinig roofvogels, alleen een torenvalk. Toen ik dit zei tegen de andere heren leek het of de vogels ons gehoord hadden want twee uur laten hadden we buizerd, smelleken, sperwer, blauwe kiekendief en slechtvalk. Opvallend was het aantal tapuit,slecht eentje hebben we gezien. Naast vogels werd Diewertje Blok ook nog gespot op het eiland. Kijk voor het volledige overzicht in de soortenlijst. Al met al leuke en gezellige dagen en veel verschillende soorten, dus zeker voor herhaling vatbaar.

Soortenlijst

20 t/m 22 oktober Schiermonnikoog

Deelnemers: Jos de Vries, Jos Bredek, Dick Schoppers en Eelke Schoppers

Met dank aan Eelke Schoppers voor deze lijst

Wel in Lauwersmeer maar niet op Schier

Buizerd bij de Oostvaardersplassen.

De zesde excursie van de internet nieuwsgroep nl.vogels.vogelaar ging naar de Oostvaardersplassen, waar het allemaal begonnen was. Een groep van 11 deelnemers onder leiding van Theo van Woerden ging het gebied verkennen. Binnenkort volgt binnenkort het verslag van de dag.Als voorproefje heb ik alvast wat foto’s geplaatst.

Verslag

DoorAndries Stuut (Dries)

14 mei 2005:vogelsafari Oostvaardersplassen. Persoonlijke indrukken van een mooie dag tussen Almere en Lelystad.

Voor mij begon de excursie eigenlijk al op 13 mei toen ik naar het zuiden van de Randstad ging om op familiebezoek te gaan. Naast een gezellig avondje hoopte ik dat het voor de volgende ochtend een goed ontbijt en een welgevuld lunchpakket op zou leveren.

Blauwborst bij de Oostvaardersplassen.

Gelukkig bleken mijn moeders instincten de volgende dag nog helemaal aanwezig!!. Het weer was, toen ik de 14e om 7 uur ’s ochtend’s (goed gevoed) in de auto stapte was helemaal zoals voorspeld: zonnig en winderig, en als de buien inderdaad beneden de grote rivieren zouden blijven zou het wel eens een heel mooie dag kunnen worden.

Hert bij de Oostvaardersplassen.

Het was alleen erg jammer dat de ooievaar die ik onderweg naar het Almeerderzand (het ontmoetingspunt voor de OVP-gangers) tegenkwam niet mee mocht tellen in het lijstje van tijdens de excursie waargenomen vogels.

Karper bij de Oostvaardersplassen.

De ontmoeting met allerlei mensen die je grotendeels alleen kent onder rare namen binnen de nieuwsgroep was wel spannend. Wat zou het groene hoedjes, geitenharen sokken en baarden gehalte zijn? Het viel me mee… slechts twee kerels die al op het Almeerderzand een verrekijker om hun nek hadden hangen waarbij het me leek dat ze ook een leven zonder verrekijker hebben. Een kennismakingsrondje (Agnes, Andries, Annemiek, Colinda, Jan, Johan (2x), Jos, Luc, Nol en Theo), wat afspraken over de te volgen route en een herschikking van het gezelschap over de beschikbare auto’s leverde een niet al te grote colonne op die met Theo voor op richting Lepelaarsplassen vertrok.

Kneu en Groeling.

Een stop op de Oostvaardersdijk leverde niet veel op: door de stevige wind leken de meeste vogels van het water geblazen en de mogelijke waarneming van een zwarte wouw leverde wel discussie maar geen vermelding op de waarnemingslijst op. Een korte wandeling vanaf infocentrum de Trekvogel was voor deze beginnende vogelaar het begin van een héél feestelijke dag. Mijn eerste groenlingen, gele kwikstaarten en kleine zilverreigers! De meeste andere zichtbare aanwezige vogels had ik al wel eens gezien, maar de kleuterklasjes met pulletjes van grauwe ganzen waren wel héél erg leuk.

Kuifeend.

Het pad dat we daarna naar de observatiehut volgden leverde gesprekken op over al de geluiden die waargenomen werden: de koekoek herken ik en bij de tjiftjaf kon ik me ook wel iets voorstellen, maar de rest?? De uitleg van de deskundologen hielp wel wat, maar hun nadoen van allerlei geluiden werkte eerder op mijn lachspieren dan dat het echt veel kennis opleverde (hoewel het dé manier schijnt te zijn om je de geluiden eigen te maken). Ik denk toch maar dat ik aan wat CD’tjes moet zien te komen. Het meest opvallende geluidje kwam van de versnelde merel, wat staat voor een tuinfluiter.

Meerkoet jong.

Het uitzicht bij de observatiehut was geweldig. Nesten met jonge aalscholvers en blauwe reigers lagen mooi in het zonnetje en het gestuntel van enkele aalscholverkuikens die hogerop de boom in wilden was ronduit komisch (ze leken op enkele collega’s van me die ook hogerop willen). Een buizerd die 20 meter van de hut neerstreek (zie foto’s) zorgde ervoor dat ik buizerd en havik waarschijnlijk niet meer door elkaar haal. Het resultaat van de terugtocht naar de parkeerplaats was de ontboezeming van een ervaren vogelaar dat er ook een vogelfamilie bestond die kabévétjes werden genoemd. Dat is dus de familie (kleine bruine vogeltjes) die je wel hoort maar slechts als klein en bruin voorbij ziet flitsen. Een variatie op de in Amsterdam bekende sijzen met de ondersoorten drijf- en gewone sijzen denk ik dan maar.

Blauwe Reigers.

Vanwege een afsluiting van de Oostvaardersdijk gingen we richting grote praambult en dat was lachen!!! Ondanks goede kaarten, GPS, TomTom, VDO-dayton, GSM, kompas, postduiven en kennis van sterrennavigatie werd de colonne in Almere uit elkaar gereden, waarna we elkaar na een uitgebreide sightseeing toer weer troffen bij de kleine praambult (dus niet de grote). Een mooi uitzicht, maar weinig waarnemingen. In de verte meenden enkelen de zeearend te herkennen, maar daar waren ogen voor nodig die meer geoefend waren dan de mijne. Verder wel Heckrunderen, die ook de moeite van het bekijken waren.

Zanglijster.

De daarop volgende stop was geweldig!! Vanaf het SBB bezoekerscentrum (Kitsweg 1, bij Knardijk / Spoorwegviaduct) liepen we naar observatiehut de Zeearend. De wandeling door moerasland en bos was heel mooi. Karpers, schildpadden en een vrouwe platbuik (een libelle met een voor veel dames jaloersmakende naam) mochten niet op het waarneminglijstje, maar vertoonden zich wel in het heerlijke zonnetje. Het kabévé gehalte van de wandeling was heel hoog en ik was blij dat er wat vogeltjes bijzaten (zoals de rietgors) die ik ook herkende.

Aalscholverkolonie, foto van Nol Ploegmakers.

Vanuit de luxe uitgevoerde (geen wind!!) Zeearend was er goed zicht op edelherten, een passerende vos, zwarte sterns, grote en kleine zilverreiger, lepelaars en een blauwborst (op 5 meter afstand!!). Een plek om meer tijd door te brengen, ook vanwege de goede, windvrije zit. Vanaf de Zeearend ging de tocht door open rietlanden waarin het lekker kuieren was. Een groep konikpaarden met veulens die ons heel dichtbij lieten komen en wat later was er een “avemus papam” te horen (in dit geval ging het dus om een paapje dat waargenomen was). De verzadiging was bij mij wat toegeslagen (hoe veel nieuwe soorten kan een mens op één dag bevatten) dus ik ben niet teruggelopen om het paapje zelf te zien. Een later waargenomen dodaarsje was voor mij niet nieuw, maar wel altijd leuk!

Aalscholver, foto van Nol Ploegmakers.

Na een bezoek aan het bezoekerscentrum, ritje naar Oostvaardersdijk en terugrit via Knardijk, Praamweg en Grote Praambult (De auto’s waren hier observatiehut in verband met de wind) kwamen we in Almere bij het Jan van den Boschpad vanwaar en een schitterend uitzicht was over een plas met grauwe ganzen, foeragerende lepelaars, allerlei eenden en in de verte een héél grote (honderden) kudde konikpaarden. Verbazingwekkend dat zo dicht bij bebouwing zo veel te zien is. De passerende fietstorpedo’s leverde nog een mooi plaatje op.

Blauwborst, foto van Nol Ploegmakers.

De dag werd geëvalueerd op een zonnig terrasje in Almere waar kennis gemaakt werd met oude (jus d’orange, cola light) en voor mij een nieuwe soort (Palm). Door wind en zon aangetaste hoofden leverden verhalen op over Afrikaanse, Israëlische en andere reizen met grote aantallen meer en minder bekende soorten waarbij ik de indruk had dat door de omstandigheden van de dag de beschrijvingen kleurrijker werden dan dat ze anders zouden zijn (maar zoals ik al schreef… ik ben een beginneling).

Groenling, foto van Nol Ploegmakers.

Al met al een zéér geslaagde dag met waardering voor Theo die de kar heeft willen trekken. Voor herhaling vatbaar dus!!

Andries (Dries {º¿º})

Paarden, foto van Nol Ploegmakers.

Datum: 26-28 oktober 2005

Stormmeeuw – vanaf de boot naar Schiermonnikoog 28 okt 2005

Vorig jaar ging ik samen met 3 vogelaars naar Schiermonnikoog, zie Schiermonnikoog 2004. Dit beviel zo goed dat we dit jaar hetzelfde hebben gedaan. Helaas moest Dick Schoppers wegens familie omstandigheden afzeggen. Om kwart over acht kwamen Eelke Schoppers en Jos Bredek bij mij huis aan en met moeite pastte mijn grote legermodel weekendtas en fototas in de Peugeot van Jos. Het weer was meteen al schitterend, veel zon en weinig wind. De wind kwam voor de zeetrek niet uit een gunstige hoek, want die kwam vanaf het zuiden en westen. Maar zeker beter dan de halve storm van vorig jaar.

De boot gingen met horten en stoten naar het eiland, blijkbaar ook zijn beste tijd gehad. Bij aankomst zagen we meteen al een zeekoet. Voor Jos en ondergetekende gelijk al een nieuwe soort. In een volgepropte bus reden we richting het dorp, waar we meteen onze spullen brachten naar het pension en fietsen ging huren. Op naar de zeetrek bij de Marlijn. We posten ons in de duinen om de zeetrek te aanschouwen. Zo’n 300 zwarte zee-eenden trokken naar oost, enkele Jan-van-Genten trokken naar west gevolgd door een aantal roodkeelduikers. Tussen de alk/zeekoet-en zat nog een kleine alk. Alweer een nieuwe soorten voor de Jossen. De aanwezige jeugdige vogelaars van de JNM vertelden ons dat er zondag 23 oktober, 3000 kleine alken langs trokken. Dit verhaal hoorden we vaker de komende dagen en elke keer liep getal op tot 3500, maar het bleken uiteindelijk zo’n 3200 te zijn. Dat hadden we dus gemist, maar wij waren al blij met die ene kleine alk. Langzamerhand werd het toch wat eentonig en gingen we verder fietsen. Onder andere naar de Westerplas. Deze plas levert altijd leuke eendensoorten op. Nu ook weer. Veel pijlstaarten, smienten, slobeenden, tafeleenden, een enkele dodaars. Een waterral slaakte zijn bekende speenvarkenskreet en kon ook op de notitieboekjes worden genoteerd. Op de dijk keken we naar de ganzen in de Banckspolder. Hier fietste ook Joop van Ardenne langs en vertelde dat ze vandaag een pallas’ boszanger hadden geringd. Hij nodigde ons uit om ook even een kijkje te komen nemen bij het ringstation. Dit deden we de volgende dag. De eerste dag was meteen al een goede dag en leverde 84 verschillende soorten op.

Zwartkop – ringstation 27 okt2005

Op de tweede dag gingen we weer vroeg uit de veren en meteen weer richting het strand. De langsvliegende soorten waren vergelijkbaar met de vorige dag. Dus weer veel zwarte zee-eenden, alk/zeekoet en een aantal roodkeelduikers. Nu zagen we ook een parelduiker langs vliegen. We hadden nu meer Jan-van-Genten, 17 in totaal. Maar geen kleine alk dit keer. In het begin was het nogal mistig, maar gelukkig trok de mist snel op. We zaten nu ook dichter aan zee. Op de restanten van een plateau, dat vlak aan zee lag. Hier hadden we beter zich op de vogels. Sil de strandjutter (man met baard, type zwerver) kwam ons ook nog even vragen wat we allemaal zagen vliegen.

Drieteenstrandloper -aan zee ter hoogte van de Marlijn 27 okt 2005

Later op de dag gingen we richting de Kobbeduinen. De soorten vielen hier tegen in vergelijking met vorig jaar, we mistten de slechtvalk, we hebben wel een valk gezien, maar die was te ver weg om zeker van onze zaak te zijn. Tevens was er geen kleine zilverreiger en geen smelleken te zien. Wel zagen we veel blauwe kiekendieven. Een mannetje met een stuk of vijf vrouwtjes. Wij waren niet de enige mensen bij de Kobbeduinen. Jos en Eelke werden bestookt met hele intelligente vragen over het kijken met een telescoop. Gelukkig stond ik zelf op een veilige afstand, zodat mij dit werd bespaard.

Later in de middag kwamen we aan bij de Kooiplaats. Waar we veel vinken zagen. Vorig jaar zat hier bijna niets. Tussen de vinken doken ook nog kepen op en een grote barmsijs. Deze kreeg ik met moeite nog op de foto. De originele is erg donker, maar met software kon ik de foto nog zo opkrikken dat de vogel duidelijk te zien is.

Bij de Monnik (een bungalowpark) zagen veel vinken. Ook veel putters. Hier was nog een bladkoning te zien. Jos had zijn pocketpc bij zich (van wie zou hij dit afgekeken hebben..) met vogelgeluiden en speelde het geluid van een bladkoning af. Ik zei al tegen Jos, straks komen daar vogelaars op af en ik was amper uitgesproken en daar komen een aantal jeugdigen vogelaars de hoek om, op zoek naar de bladkoning. We hebben ze gelijk maar verteld dat wij het waren en helaas geen bladkoning. Er werd wat schaapachtig gelachen, maar ik denk dat ze inwendig wel gebaald hebben van ons, met onze geluidjes.

Grote Barmsijs – Jachthaven 22 okt 2004

Om vijf uur hadden afgesproken bij het ringstation. We kregen hier eerst uitleg over het ringen van Joop van Aardenne en Bert Dijkstra. Rieneke de Graaf zat achter de pc om de gegevens in te voeren. Tevens zagen we foto’s van hele bijzondere vangsten. In zakjes hingen nog een paar vogels die bij de laatste ronde uit het net waren gevist. Onder andere een zwartkopje. Die werd geringd en gewogen. Eelke en ik namen daar vervolgens foto’s van. Zie foto.

Sijsjes – ringstation 27 okt 2005

Erg leuk om te zien zo van dichtbij. Meteen er na werd de vogel vrijgelaten. Ik mocht zelf ook nog een merel vasthouden en vrij laten. Bij de volgende ronde mochten wij ook mee om te zien hoe zoiets nu gaat. Voornamelijk merel zaten in de netten, maar ook nog een soort waarover erg geheimzinnig werd gedaan. Dit bleek een tjiftjaf te zijn, tevens zaten er nog twee sijsjes in de netten. Deze werden ook allen geringd en op de gevoelige digitale plaat vast gelegd.

Tjiftjaf – ringstation 27 okt 2005

Nadat alle vogels van deze ronde waren geringd, gingen we weer verder. Inmiddels was het al vrij donker geworden en laat. In het dorp was de snackbar zelfs alweer gesloten (om 20 uur) een paar tentje waren te duur, waardoor we weer uitkwamen bij de pizzaria waar we de vorige dag ook al hadden gegeten. Dus maar weer pizza, lekker was het wel.

Op de laatste dag kregen we weer koffie mee en gingen we..u raad het al..richting het strand om weer van de zeetrek te genieten. Naast de bekende soorten van de vorige dag kwam er opeens een havik langs vliegen. Dat was wel bijzonder om te zien. Hij vloog over het strand en verdween in de richting van de duinen. Dat kwam goed uit dat ie daar heen vloog, want op dat moment zagen we een aantal sneeuwgorzen, die hadden we nog op onze lijst staan. We hadden zaten nog niet op 100 soorten dus alles was meegenomen. Nu vind ik sneeuwgorzen niet een van de minste soorten. We verbaasden ons wel over sommige soorten die moeilijk te vinden waren, zoals de pimpelmees, waterhoen en tapuit. Maar als je maar goed zoekt, dan kom je een eind. Deze soorten hebben we dus ook kunnen vinden. Het leukste was nog het moment van de eerste tapuit. We fietsten over de dijk en Jos en Eelke hadden het met elkaar over dat hier toch wel een tapuit moest zitten. Nog geen vijf seconden erna zag ik een tapuit langs onze fietsen vliegen.

Sneeuwgors – langs de zeedijk 28 okt 2005

Om 13 uur was het weer tijd om de fietsen in te leveren en zaten we op 104 soorten. Bij de boot hadden we nog een paar soorten, kolgans overvliegend en zwarte ruiter. Op de boot kreeg ik nog de mogelijkheid om een paar meeuwen op foto te zetten. Vooral de stormmeeuw kreeg ik er mooi op, al zeg ik het zef. Zie foto bovenaan. Net als de vorige keer hebben we ook weer een bekende nederlander gespot, nu was het niemand minder dan Paul Rosenmuller. Daar zou ik zeven dingen over kunnen zeggen, maar dat ga ik toch maar niet doen. Toevallig vaarde Joop ook met ons mee terug.

Nadat we in Lauwersoog waren teruggekeerd gingen we nog even naar Anjum waar 12 dwergganzen zaten. Toen hadden we het wel gezien en keerden we met een tevreden gevoel naar huis. Voor mij was deze keer nog beter dan de vorige keer. Mede dankzij het weer. Ook viel het me op dat de aantallen groter waren dan de vorige keer. Vooral veel vinken en veel koperwieken.

Bij deze wil Ik Eelke, Jos en de ringers nogmaals bedanken voor deze geslaagde vogeldagen.

Soortenlijst

26 t/m 28 oktober Schiermonnikoog

Jos de Vries, Jos Bredek en Eelke Schoppers

met dank aan Eelke Schoppers voor deze lijst

Datum: 17-23 juli 2006

Kokmeeuw – vanaf de boot naar Terschelling 17 juli 2006

Van 17 t/m 23 juli ging ik samen met mijn vriendin naar Terschelling tevens zijn we een dagje gaan eilandhoppen naar Vlieland. Niet echt de beste tijd om vogels te gaan spotten, maar daar kwamen we ook niet alleen voor. Op Terschelling zagen we totaal 53 verschillende soorten en op Vlieland 22 soorten. Hieronder volgt het verslag, niet alleen voor vogelaars maar ook voor andere mensen die een keer naar deze eilanden willen gaan.

Verslag

17/7: Eerste dag Terschelling. Vertrek 6:55, aankomst 8:30 in de haven van Harlingen.In deze haven zijn weinig vogels te zien. Slechts een paar kokmeeuwen. De MS Friesland vertrekt om 9:45 en meert aan om 11:45 bij Terschelling. Leuke ervaring onderweg is de autolift in de boot, die bij aankomst naar beneden gaat. De eerste vogel die we zien op het eiland is een huismus. Tot mijn verbazing overigens, want ze worden wel schaarser.Het eerste dorp heet West-Terschelling en wordt ook wel afgekort als ‘West’. Via nog een paar dorpjes komen we om kwart over 12 aan op onze camping Cupido. Een kind zit achter de balie. We moeten nog even op haar moederwachten, die ons over vijf minuten rug begroet. Moeder wijst ons via de fiets naar de plek, waar wemet de auto achteraan rijden. Stroom moeten we aansluiten aan de andere kant van het slootje op het naast gelegen veld. De tent opzetten gaat vlekkeloos. We doen er ongeveer een uurtje over. Niet slecht voor beginners. Het opblazen van het tweepersoons matras duurt iets langer, drie uur! Handig zo’n goedkoop matras. Vooral als de plug er ongemerkt uitvliegt. Wanneer we het matras gaan uittesten, hebben we nog het gevoel dat we op het water liggen.. Het schommelt behoorlijk wanneer ik en mijn vriendin erop gaat liggen. Wanneer ze er weer vanaf gaat lig ik meteen weer op de grond.

Buiten sluiten we het kookstel aan op de gasfles en zetten de eerste bak koffie. Die smaakt redelijk.Om 17 uur is het tijd om boodschappen te doen en fietsen te huren. We testen ze gelijk uit en fietsen via leuke bospaden naar het strand, waar het niet al te druk is. Een zeehondduikt op in de Noordzee. Na de eerste verkenning op het strand gaan we terug naar de camping. Hier gaan we we ons eerste maaltje koken op het kooktoestel. De macaroni met smac en groentemix smaakt lekker. Het toetje met mango gaat er ook in als koek.We gaan meteen afwassen, douchen en slapen. Een warme douche kost 50 cent en duurtongeveer 5 minuten. Met scheren red ik dat soms net niet. Gelukkig blijft de koude kraan wel stromen. Het wordt een rumoerige avond, want kinderen voetballen vlakbij onze tent. Om 23 uur is het opeens weer rustig en kunnen we slapen.

Scholekster – Midsland 18 juli 2006

18/7: Half 7 opstaan. De zon schijnt sfeervol door de bomen en de dauw laat een mist achter op het veld. We ontbijten met koffie en een broodje en vertrekken naar het strand ‘West aan Zee’ waar we om 8 uur aankomen. We ontbijten hier en kijken naar de branding. De zeetrek is matig, slechts een aantal meeuwen, sterns en een zwarte zee-eend.Heel anders dan tijdens de vogeltrek in het najaar. Dan zie je regelmatig vogels langs trekken. Als we uit zijn gekeken vertrekken we naar de Boschplaat aan de oostkant van het eiland. We rusten even uit op een bankje waar we een buizerd zien zitten (op een giertank?).Het fietspad houdt hier op en gaat over naar een voetpad. Na een paar honderd meter zien we een grauwe kiekendief overvliegen. Omdat het pad er vrij saai uitziet en hetnatuurgebied grotendeels is afgesloten, vanwege het broedseizoen, houden we het wel voor gezien en gaan we weer terug.

We zoeken een plekje op in de duinen aan het strand. Nu we zijn uitgerust vertrekken we naar Oosterend waar we op een terrasje genieten van cranberrybier enijs. In Hoorn reserveren we om te eten bij het restaurant “de Groene Weide” van zanger Hessel.Op Terschelling kun je moeilijk de cranberry’s missen, want vanwege de legende (zie verder) zie je in elke ’tent’ wel iets met cranberry’s.

Terug op de camping gaan we boodschappen doen. ’s Avonds pannenkoeken bakken. Na een paar misbaksel lukt het Karin mooie pannenkoeken uit de pan te toveren. Bijna allemaal met spek, het smaakt goed. Na het afwassen liggen we nog even te lezen op het matras. De telefoon gaat, Jos Bredek (zie verslagen van Schiermonnikoog). Toevallig loopt net een jonge kokmeeuw bijna de tent binnen. Na het bellen gaan we douche en slapen. Dit keer is het lekker rustig rond de tent.

Jos in aktie – Vlieland 20 juli 2006 foto gemaakt door Karin

19/7: Om 6 uur uit de veren. Vandaag is het feest want K&J zijn 5 maand bij elkaar. Dit wordt gevierd met flesje bruisend cider, met de tekst “Ik hou van jou (koffie)”. Ook wordt er nog een lekker bakje koffie gedronken. Tijd om op de fiets te stappen. Dit keer gaan we via het zuiden van Midsland, waar veel vogels zouden zitten, via de kust naar ‘West’. Het begin via de weilanden valt tegen. Hier en daar een kievit en een
scholekster. Aan de waddenzeekust is meer te zien oa. een paartje kanoeten en ongeveer 40 lepelaars. In West-Terschelling nuttigen we bij de Brandaris cappuccino, koffie en appelgebak. Bij een bakker kopen we broodjesvoor onderweg en de volgende dag. Bij de VVV blijken de leukste excursies al uitverkocht te zijn, zoals een tocht met een reddingboot en een computersimulatie. Ook kunnen we geengebruik maken van Garnalenschip TS9, waar je mee kunt varen en na afloop garnalen mee krijgt naar huis.

Eilandhoppen naar Vlieland is wel mogelijk en daar maken we ook gebruik van. De kaarten bestellen we bij Rederij Doeksen. Via de Noordvaarder fietsen we langs het noorden waar een jagende bruine kiekendief langs komt vliegen. Op een andere plek waar we uitrusten ziet ondergetekende nog een blauwe kiekendief. Verderop komen langs West aan Zee, waar Jos een ijsje met cranberry’s koopt ende verkoopster met hem sjanst. Jos reageert niet terug, koel als altijd, zelfs met het warme weer (gem. 28 graden). Dus maar weer op weg naar de vogels. Bij de drie plasje zagen we ongeveer dezelfde vogels als maandagavond en een aantal lepelaars, meerkoet, waterhoen enoverlopers. De weg leidde ons naar Midsland waar Jos ‘Jezus-Nike’s’ kocht. Tevens werd hier een braderie gehouden. We zetten onze fietstocht voort naar de camping. Onderweg liet Jos opeens de fiets vallen aan de kant van de weg, want hij dacht een velduil te zien. Helaas..het was een meeuw (kutvogels!). Terug op de campingmaakte we het restant op van de “Ik hou van jou (koffie)”-cider en smeerden we toastjes met eiersalade. We hebben ook nog even geslapen op het matras en werden om 18 uur weerwakker. Klaar om te gaan eten bij het Mexicaanrestaurant El Leon Rojo. Hier hebben we lekker gegeten, smaakt bijna net zo lekker als in de stad Groningen. Na het eten gingen we nog even naar het strand van Midsland aan Zee. Bij een zonsondergang zagen we vissersboten en een containerschip langs varen. Voor zover bekend viel daar niets vanaf, zoals eerder dit jaar, waar we overal sportschoenen van zagen hangen. Een enthousiaste caféhouder had zelfs een hele voorgevel behangen met oranje geverfde sportschoenen. Voldaan gingen we na het douchen weer slapen.

Jonge kokmeeuw op de camping – Terschelling 17 juli 2006

20/7: Om kwart voor 7 gezond weer op. Met broodjes en koffie starten we de dag. Jos raakte gewond aan zijn net gekochte slippers. Nu kwam de verbanddoos goed van pas. De buurvrouw vraagt ons haar gsm op te laden via de auto omdat hun accu het heeft begeven. Om half 9vertrekken we naar de haven om daar wat rond te slenteren voordat we de Koegelwiek op gaan. Deze dag gaan we namelijk eilandhoppen naar Vlieland. Binnen een half uur zijn we er al. We huren fietsen die bij de prijs zijn inbegrepen. Het gebak, koffie en cappuccino gaaner op Vlieland ook goed in. We pakken de fiets en rijden langs de zee naar een plasje. Onderweg zien we groenlingen en een gaai. In de plas zitten kokmeeuwen en wilde eenden.Als Jos de eenden op foto wil zetten wordt hij gestoken door een ‘neefje’, maar hij trekt zich hier niets van aan en gaat stug door. Dit moet hij bekopen met een dikke lip, wat aanvoelt als een verdoving van de tandarts. Op weg naar de Kroonpolder kwamen we een militairterrein tegen van de landmacht. In de Kroonpolder zagen we veel vogels over vliegen o.a. lepelaars.Jos heeft ze nog vast gelegd op de gevoelige digitale plaat. De terugtocht ging via hetnoorden duin op en duin af. Langs een grondwatermeter. “Betrapt!” riep opeens een vrouw, alweer sjans? Nee..ze bleek ons voor anderen aan te zien, ken gebeuren. Nadat we 6 kilometer hadden afgelegd, waren we weer terug bij de kleine vuurtoren. Zo’n fietstocht maakt hongerig, dus gingen we op zoek naar een restaurant. Het ‘armhuis’ zag er leuk uit, dus gingen wehier aan de cappuccino. Deze was te sterk en bitter. Een hapje dan maar. Karin vroeg omde menukaart en na een kwartier hadden we onze keuze gemaakt. Helaas was de kok naar een bruiloft en het bleek dat we helemaal niets konden bestellen van deze kaart. Wegwezen dus.

De Brandaris – Terschelling 20 juli 2006

Via een winkelstraat kwamen we bij een viswinkel waar we scholfilet en ijs goed lieten smaken.Bij de haven leverden we de fietsen weer in en namen bij de ‘de Stern’ nog een soepje, in afwachting van de boot. Een kauwtje snoepte van de kruimels onder de stoelen en ging mooi op een leuning van een stoel zitten. Natuurlijk ging ie er weer stilletjes vandoor toen ik de camera pakte. Kutvogels!

Om kwart over 7 kwam de ‘Koegelwiek’ ons ophalen. Ik had mijncamera in de aanslag en werd aangesproken door een man die nieuwsgierig was of het digitale was. Hij fotografeerde zelf nog op de oude manier dwz. analoog dus. Karen en ik ging nu bovenin het schip zitten. Lingo was daar te zien op een televisie. Terug op Terschellingnamen de auto naar de camping. Daar hebben we nog even gezeten en later gaan slapen.

Lepelaars – Vlieland 20 juli 2006

21/7: Uitgeslapen tot half 9. Douchen, koffie en uitgebreid ontbeten. Boodschappen gehaald om 20 over 9. Om 11 uur vertrokken we met de auto naar Heartbreakhotel, onze harten werden niet gebroken, wel was hier een beeld van Elvis en een paviljoen in jaren 50 stijl. Erg leuk.
We namen hier verse jus. Volgens de kenners is dit een goede plek om zeevogeltrek te bekijken. Dit was nu niet het geval, want ik zag op een paar meeuwen na geen vogels voorbij trekken.Bij West aan Zee was het beter. We vertrokken naar het wrakkenmuseum in Formerum. Een gezellige kroeg in zeemansstijl met daar omheen een museum gebouwd van gevonden en aangekochte juttersspullen, die in de loop der jaren zijn verzameld door de eigenaar. Zoals een duikerspak en de oudste watermeter ter wereld (volgens het museum). Helaas kon ik het niet op foto zetten, want ik had de camera wel bij me, maar de batterij was nog aan het opladen op de camping. De net aangelegde piratentuin voor kinderen zag er ook leuk uit. Met een piratenschip in het midden en muren met voorwerpen er omheen. In het kroegje genoten we van het lekkerste cranberrygebak van Terschelling (volgens het AD). Na dit museum bezochten we de koffiemolen. Hier was niet veel te beleven, behalve koffie, maar dat hadden we net achter de kiezen. Van cranberry’s hadden we nog niet genoeg, dus gingen we door naar het cranberrybedrijf, waar we een film te zien kregen van de legende van deze Amerikaanse veenbes. Een man kon hier leuk over vertellen en gaf ons uitleg over verschillende drankjes. Waar hij ons van liet proeven. Zelf was hij er ook niet vies van en dronk een slok mee. Het smaakte prima, alleen de originele sap was nogal zuur, maar wel erg gezond. We kochten hier kruiden, flesjes en thee.

Op naar Midsland om te winkelen. Jos verloor nog bijna zijn zonnebril, gelukkig lag hij nog in de kledingzaak, waar de bril al was gevonden door de verkoopster. In een kunstatelier waren mooie beelden te zien van o.a. Jan-van-Genten. Helaas te duur voor onze portemonnee. Genoeg gekocht en terug naar de camping. ’s Avond aten we bij de ‘Groene Weide’. Ik nam een meerval in rode bietensaus. Met cappuccino-ijs na. Erg smakelijk. Bij de rekening zat een CD van Hessel, ‘Terug naar Terschelling‘. Leuk van hem!Na het eten gingen we de kroeg in om hem te zien optreden. Hij liet o.a. nummers horen van Men at Work en een liedje over een egeltje in een donkerbos. De toeschouwers hadden de tekst aangepast met iets dat rijmt op keuken… Hoogtepunt van het optreden was de lichtshow, waarbij de Brandaris verscheen uit een doos. Het tweede gedeelte hebben we niet afgewacht en geïnspireerd door de lichtshow gingen we de echte Brandaris bekijken in de nacht. Het licht hiervan was erg sfeervol. Op de camping gingen we vervolgens weer slapen met een voldaan gevoel.

Steltlopers – Vlieland 20 juli 2006

22/7: Om half 8 op, douchen en ontbijten. Om half 9 op de fiets naar West. De rit ging sneller dan verwacht. In een half uur waren we op bestemming. Op weg naar de bakker om lekkernijen te kopen vooronderweg. Karin zag hier nog een knappe bakker. Om half 10 meerde de ‘Koegelwiek’ weer aan met aan boord Lourens en Roelina (mijn broer en zijn vriendin). Samen gingen we thee en cappuccino drinken bij koffiehuis ‘het Wakend Oog’. Hier werd de bestelling ook weer opgenomen met de ‘handheld’, zoals je overal zag. Ook op Vlieland trouwens. De ‘handheld’ (een soort walkie-talkie) had een antenne met rood of blauw balletje aan het eind.

L&R gingen naar de VVV en huurden fietsen. Via het noorden gingen we de fietspaden verkennen. Onderweg zagen we een buizerd en kwamen we weer langs de ijskar. Het behulpzame meisje (inderdaad dezelfde als van 19/7) sprak ons aan met de vraag of we het konden vinden.Dat was niet zo moeilijk. Bij het strandpaviljoen van ‘West aan Zee’ namen we verse jus en cola. Jos hoorde ook nog een fitis onderweg. Na het paviljoen gingen we pootjebaden in zee. Met kleine krabjes en een verdwaalde kwal. We trokken deschoenen weer aan en vertrokken naar Midsland via de plasjes. In een plas zat een nijlgans. Weer een soort erbij, want die had Jos nog niet op Terschelling. Terug naar het basiskamp, waar Karin ons voorzag van thee, koffie en vogelaars. Half 4 was het inmiddels. Om kwart over 4 was het tijd voor L&R om tevertrekken. Na het afscheid nemen vloog er een blauwe kiekendief over onze hoofden.

We halen boodschappen en gingen tanken. Nog net op tijd, want op zondag is de pomp met pompbediende pas om 11 uur open.Terug op de camping begon het al aardig donker te worden. Dus snel de spullen in de tent en toenbegon het te regenen. Met af en toe een bliksem en donderslag, we snelden de auto in. Het viel mee, slecht een paar donderslagen en twee flitsen. Dus kropen we even later weer in de tent. ’s Avonds was het weer droog en gingen we buiten zitten met chocoladepinda’s en bier (nu zonder cranberry’s, je kan natuurlijk ook overdrijven..). Daarna tandenpoetsen en slapen.

Steltlopers – Vlieland 20 juli 2006

23/7: Half 8 opstaan, douche, koffie en spullen inpakken. Alles paste weer netjes in de auto.De fietsen hebben we weer ingeleverd en nog even broodjes gehaald voor onderweg. Om 10 uur vertrokken we naar West, waar we bij de Brandaris cappuccino en gebak namen. De mussen aten de laatste kruimels op. In de winkel kochten we twee stoeltjes, onderzetters en een fruitschaal.De MS Friesland wachtte ons al op in de haven en bracht ons weer naar Harlingen. Op de boot aten we scholfilet met patat en lazen we de krant (AD). De vis was iets droger dan op Vlieland.Om 16 uur waren weer terug in Vries om spullen uit te pakken en te verdelen. Tenslotte gingen we weer terug naar Groningen.

Vlieland 20 juli 2006

Datum: 17-19 oktober 2007

(c) 2007 Eiders op trek langs de Schiermonnikoogse kust.

Verslag

Vanaf 2004 ga ik elk jaar met een aantal vogelaars naar Schiermonnikoog, het begint al op een traditie te lijken. Zie ook de verslagen van de voorgaande jaren. In 2006 kon ik helaas niet mee. Op een of andere manier was 2006 het jaar met de minste waargenomen soorten. Hoe zou dat nu komen?

Dag 1: Dit jaar bestond de groep vogelaars uit 7 man, dat waren Eelke en Dick Schoppers, Jos Bredek, Jos Ruiter, Peter de Vrieze, Haye de Jong en Jos de Vries. Op de boot hadden we de eerste soort, geen vogel, maar deze soort viel onder de bekende nederlanders. Dit keer was het Henk van Dorp. Jawel..van Nova of was het Barend en Van Dorp? U mag het zeggen. In voorgaande jaren liepen we Diewertje Blok en tot twee keer toe Paul Rosenmöller tegen het lijf. Figuurlijk dan.

Onderweg zagen we door het slechte weer weinig vogels. Bij aankomst was mijn eerste soort de bergeend. Integenstelling tot andere jaren hadden we het nu niet getroffen met het weer. Vooral woensdag 17 oktober was het belabberd weer. Maar we lieten ons niet kisten en gingen voorzichtig het dorp verkennen. Naast de bekende soorten zagen we een krooneend tussen de kippen. Niet echt puur natuur dus, deze soort telde dus niet mee voor onze lijst.Nog wel even een foto gemaakt.

(c) 2007 Krooneend.

De regen minderde iets en we stapte op de fiets richting de Westerplas. Bij deze plas scheerde iets blauws over het water. IJsvogel dus! Altijd mooi om te zien. De vogel bleef nog even zitten op een takje. Die hadden we nog niet eerder waargenomen op het eiland. Eelke keek naar de lucht en voorspelde dat het over een half uur droog zou zijn. Hij durfde er geen pizza over te verwedden. Dat had hij beter wel kunnen doen, want ik moest hem later gelijk geven. Iets was ik met hoge uitzondering doe. Bij de Westerplas hadden we ook nog een grote zilverreiger, ook bijzonder voor Schiermonnikoog. Aan het eind van de dag bezochten we de pizzeria en lieten we het ons goed smaken.

(c) 2007 Vaalstormvogeltje

Dag 2: Om 7 uur ging de wekker. Eelke sliep het langste uit, maar was na het ontbijt als eerste weg. Op de Marlijn, voor de zeetrek. De zeetrek was erg goed, dankzij een stevige noordwesten wind. Veel Jan-van-Gentjes vlogen langs de kust. Ik scoorde nieuwe soorten, zoals vaal stormvogeltje en een grote jager. De middelste jager had ik gemist en ook de velduil! De velduil had ik gemist omdat ik onder andere een verrekijkerstok ging halen. Nooit meer doen dus. De grauwe pijlstormvogel was voor mij ook een nieuwe soort.

(c) 2007 Vaalstormvogeltje, dezelfde vogel als hierboven.

Na de zeetrek gingen we naar de Kobbeduinen. Onderweg werden we wederom geplaagd door de regen. Bij de Kobbeduinen zagen we kleine zilverreiger, havik, blauwe kiekendief en een groenpootruiter. Onderweg hoorden we een baardmannetje. De roodborsttapuit van vorige jaren liet zich niet zien of horen. Deze dag eindigde bij de snackbar.

(c) 2007 Kauw met klokhuis van Jos Bredek.

Dag 3: met volle moed gingen weer naar de Marlijn voor de zeetrek. Eelke en ondergetekende fietste samen met Edwin de Weerd en zijn makkers naar het strand. Hun plek was dichter aan zee, bij het half afgebroken plateau. Vlakbij de zee, de ideale plaats voor de zeetrek. Al snel trok een vaal stormvogeltje voorbij. Even later gevolgd door een rosse franjepoot. Mooi om te zien waren de grote groepen rotganzen en eiders die in iets mindere mate langs vlogen. De zeetrek was nu beduidend minder.Gelukkig kwam de middelste jager nu ook langs, zodat ik weer een nieuwe soort had.

Het werd weer eens tijd om op de fiets te stappen. Eelke bleef achter bij Edwin om de zeetrek te blijven volgen. Beide heren scoorden nog een vorkstaartmeeuw. Wij maakten ons op voor de zoektocht naar de bladkoning. Een pallas boszanger behoorde ook nog tot de mogelijkheden. Dat viel niet mee. Het halve eiland werd afgezocht en allerlei geluiden kwamen uit de bosjes maar niets dat leek op een blako of pabo. Dick Schoppers had overigens op dag 2 nog wel een bladkoning gehoord. Hij spitste op de 3e dag ook weer de oren, maar het kan niet elke dag feest zijn. Ik hoorde nog wel iets dat op een pallas leek en ook het geluid klopte met het geluid wat op mijn pocket pc staat. Deze pocket pc gebruik ik tevens als mp3-speler. Maar om zeker van mijn zaak te zijn wil ik het ook zien. We hielden het op vogel-spec.

Gaande weg de middag sloeg de vermoeidheid toe. Eerst maar eens zorgen voor de inwendige mens. In een eettentje werden soorten van een heel andere categorie gespot, cappuccino, pannenkoek spek en een stokbroodje kroket. Ook een mosterdsoep werd verorberd.

(c) 2007 Rotganzen op trek

Met volle maag ging de rit door naar de Westerplas waar Dick zich al bevond, hij ging niet eten. Onderweg hebben we de ganzen nog even gecontroleerd of er ook iets bijzonders tussen zat. Iets wat we nog niet gezien hadden. Nee dus. Bij de Westerplas deden we een laatste poging om de bladkoning waar te nemen. Vooral Dick spitste de oren. Een baardman liet zich mooi zien en nog enkele pijlstaarten, verder was het erg rustig. Bij de kust hadden de meeste het wel gehad en wilden weer terug naar het dorp. Alleen de echte diehards gingen nog door.

Dick Schoppers, Jos Bredek, Peter de Vrieze, Eelke Schoppers en Jos Ruiter

Bij het dorp werden de fietsen weer ingeleverd en de spullen ingepakt. Weer terug met de bus naar de boot. In de buurt van Hotel van der Werf was het weer raak. Hier werd weer een BN-er gespot. Nu was het Bert Visser.Op de boot keken we terug op een geslaagde week. Iedereen bedankt. Vooral Jos Bredek voor het regelen en de onderstaande lijst.

Soortenoverzicht

Schiermonnikoog soortenoverzicht van 2004 t/m 2007

met dank aan Jos Bredek voor deze lijst.

Datum: 18 oktober 2008
Verslag: Jos de Vries

Sneeuwgors in de Bantpolder

Wegens omstandigheden ging dit jaar de jaarlijkse trip naar Schiermonnikoog niet door. Als alternatief hadden bedacht om met zijn allen een dag naar het Lauwersmeer te gaan. Om even voor 7 uur kwam ik aan bij Eelke. Stipt om 7 uur volgt Jos Bredek. Eelke is al wakker en we gaan samen op weg naar Jos de Ruiter. Ja, u leest het goed, de Jossen zijn goed vertegenwoordigd in Vogelaarland. We gaan naar Haren om Peter op te halen. Bij aankomst zien we geen licht branden. Dikke gordijnen? We bellen aan, maar het blijft stil en donker. We besluiten te vertrekken en opeens zien we Peter vanuit zijn raam zwaaien en roepen. Jos Bredek roept “tot de volgende keer”. Peter denkt dat dit een grapje is, maar dat blijkt niet het geval. We rijden weg en rijden nog een paar rondjes bij de rotonde. Uiteindelijk na enige discussie besluiten gezamenlijk om toch verder te rijden. Jos de Ruiter was de vorige keer de pineut. Die lag toen nog lekker te slapen en voor Peter maken we geen uitzondering. Hij moet zich nog aankleden, brood smeren en zijn spullen pakken. Daar willen we niet op wachten. We bellen nog even met hem om te zeggen dat we echt zonder hem vertrekken. We rijden door naar de haven van Lauwersoog. Onderweg naar de haven kunnen we al de eerste soorten noteren. De eerste is een fazant. Deze soort wordt nog steeds gediscrimineerd en valt nog steeds onder de exoten.

Gewapend met een aantal PDA’s (Pocket PC’s) willen we zoveel mogelijk soorten scoren. Bij mij begeeft het programma WNPDA het meteen al, ik kan het niet eens opstarten. Door middel van het programma WNPDA is het mogelijk om via een interne of externe GPS de waarnemingen van vogels bij te houden en deze later te uploaden naar het internet. Ik probeer het programma te herinstalleren, maar ook dat gaat de mist in. Bij Jos Bredek werkt het wel goed. Hij heeft ook mee gewerkt om het prg. te ontwikkelen. Waarschijnlijk is dat de oorzaak, dat het bij hem wel goed werkt.

We hopen deze dag op een ruigpootbuizerd (RPB). Alle buizerd worden dus nader bekeken. In de vroege morgen is er nog weinig te ontdekken van de roofvogels. Later op de dag wordt het beter. Maar helaas kunnen we geen ruigpoot invoeren op de PDA. Nouja, kan wel, maar dan zouden we onszelf voor de gek houden. We zien wel buizerds met een vage witte stuit. Bij een RPB moeten de volgende kenmerken aanwezig zijn: witte stuit met eindbanden, duidelijke eindband aan onderzijde en ook een donkere buikvlek.

Bij de kustweg horen we een zingende boompieper. Erg vreemd…. Dat zou je in deze periode ook niet meer verwachten. Nader onderzoek blijkt dat het geluid afkomstig is van een aantal ringers, die de stereotoren wel heel erg hard hebben aanstaan in de groene bouwkeet. Het is wel te merken dat er vogels op de geluiden afkomen. Eelke hoort hier nog een aantal kruisbekken.

In de haven horen we Baardmannetjes. Dat zou je niet zo snel verwachten, omdat hier geen riet in de buurt is. Waar ze normaal in zitten.

We besluiten om niet naar de hut Jaap Deensgat te gaan. Maar we kijken vanaf de weg naar de vogels. We zien hier heel veel kieviten. Een aantal Goudplevieren. Opeens zie ik een vogel over het riet vliegen, het is een Roerdomp. Die laat zich er mooi zien, vliegt even heen en weer en verdwijnt weer in het riet. Een uurtje voor dit moment zei ik, dat ik al een lange tijd geen Roerdomp meer gezien had en plotseling word ik op mijn wenken bediend.

Buizerd ten noorden van Anjum

We gaan ook nog even naar het bungalowpark Robbenoort. Hier zien we niet zoveel interessante soorten. Bij het restaurant “Het Booze Wijf” blijkt veel verandert te zijn. Het restaurant zelf ook trouwens…met de grond gelijk gemaakt. De camping staat er nog wel en een grote parkeerplaats. De veranderingen zijn zo te merken niet zo gunstig voor de Bladkoning (Blako’s voor vrienden), want we zoeken hier tevergeefs naar.

Het fourageren van de vogels maakt ons zo hongerig, dat we om 12 uur besluiten om zelf te gaan fourageren in het restaurant Schierzicht. Ik kies (hoe origineel..) voor het Schierzicht-Menu met raspatat. Dit is altijd voor onze snackbar specialist Jos de Ruiter het hoogtepunt van de dag. Nadat we onze buiken hebben gevuld gaan we weer verder om onze soortenlijst aan te vullen. Het begint bij de sluizen al goed met een Zwarte Roodstaart. Altijd leuk om te zien. Natuurlijk drijven hier ook weer van die saaie eidereenden, o wat zijn ze weer saai, vooral die zwarten. Goed snel weer verder we houden het tempo erin en steken de grens over naar Friesland. In de Bantpolder gaan we de dijk en kust verkennen. Ik zie wat op de grond…een sneeuwgors op 2 meter afstand. Zou die ziek zijn? Want meestal gaan ze er wel heel snel vandoor als ze me zien. Eelke maakt hier een leuk foto van, zie bovenaan de pagina.

Bij Anjum laat een Buizerd zich van heel dichtbij fotograferen. Na deze fotosessie zetten we koers naar Paessens. Waar we aankomen bij een pad dat groen is van de vertrapte schapenkeutels. Komisch is hier dat een aantal van ons eerst over een hekje klimt terwijl het hek gewoon open is. We klimmen over de dijk en kijken uit op de zee. Hier is het water alweer behoorlijk gezakt, zodat we niet zoveel zien. Eelke maakt nog wel een kort filmpje van Strandleeuweriken, als bewijsplaatjes. Zeker om ons weer jaloers te maken. We maken Gemeente Dongeradeel nog verder onveilig en via de Kollumerwaard gaan we langszaam aan weer naar huis.

Het was geen slechte dag. Waarbij de Roerdomp en Sneeuwgors een van de hoogtepunten waren. Helaas geen Ruigpootbuizerd, maar goed anders hebben we de volgende keer niets meer over om te wensen. Mijn verzoeksoort de Zomertortel liet zich ook niet zien, waarschijnlijk op vakantie naar warmere oorden.

Bij deze wil Ik Eelke bedanken voor de foto’s en beide Jossen voor de gezelligheid en voor het meerijden. Volgend jaar hebben alweer wat gepland, maar houden we lekker nog even geheim. Ik ben benieuwd wie zich dan verslaapt.

Daglijst 18 oktober 2008
Vogelaars: Jos de Ruiter, Jos de Vries, Jos Bredek en Eelke Schoppers
Lauwersoog

10 Koperwiek ter plaatse

Nes (Dongeradeel)

1000 Bergeend ter plaatse
4 Strandleeuwerik foeragerend
1 Oeverpieper foeragerend
1 Merel ter plaatse
25 Bonte Strandloper foeragerend
6 Kanoet foeragerend
150 Rotgans ter plaatse
20 Steenloper foeragerend

Lauwersmeer

20 Krakeend ter plaatse
10 Krakeend ter plaatse
1 Sneeuwgors ter plaatse
1000 Smient ter plaatse
1 Grote Zilverreiger ter plaatse
10 Slobeend ter plaatse
15 Bergeend ter plaatse
30 Bergeend ter plaatse
2000 Kievit ter plaatse
1 Knobbelzwaan ter plaatse
1 Roerdomp overvliegend
2 Brilduiker ter plaatse
3 Veldleeuwerik overvliegend
7 Veldleeuwerik overvliegend
1 Buizerd ter plaatse
1 Ekster ter plaatse
1 Gaai ter plaatse
1 Goudhaan roepend
15 Goudplevier ter plaatse
27 Kleine Zwaan ter plaatse
60 Grauwe Gans ter plaatse
1 Tafeleend ter plaatse
10 Watersnip ter plaatse
1 Zanglijster overvliegend
1 Grote Zilverreiger ter plaatse
50 Bonte Strandloper ter plaatse
50 Bonte Strandloper foeragerend
10 Wintertaling ter plaatse
15 Wintertaling ter plaatse
20 Wilde Eend ter plaatse

Lauwersoog – Robbenoort

1 Tjiftjaf ter plaatse
10 Roodborst ter plaatse

Lauwersmeer – Bantpolder

200 Grauwe Gans ter plaatse
1 Torenvalk ter plaatse
100 Brandgans ter plaatse
2000 Brandgans ter plaatse
2000 Goudplevier ter plaatse
8 Buizerd ter plaatse
1000 Kievit ter plaatse
4 Kleine Canadese Gans ter plaatse
1 Blauwe Kiekendief jagend
1 Veldleeuwerik roepend

Lauwersmeer – Nieuwe Robbengat

2 Kuifeend ter plaatse
100 Slobeend ter plaatse

Lauwersoog – Haven

20 Rotgans overvliegend
5 Dodaars ter plaatse
1 Eider overvliegend
7 Tureluur ter plaatse
1 Tureluur ter plaatse
3 Visdief overvliegend
1 Visdief ter plaatse
2 Baardman roepend
150 Bergeend overvliegend
6 Blauwe Reiger ter plaatse
5 Fuut ter plaatse
10 Graspieper ter plaatse
1 Graspieper ter plaatse
1 Groenling ter plaatse
10 Grote Mantelmeeuw ter plaatse
7 Grote Mantelmeeuw ter plaatse
2 Grote Zilverreiger overvliegend
2 Houtduif ter plaatse
3 Kauw ter plaatse
1 Kokmeeuw ter plaatse
10 Putter overvliegend
1 Scholekster ter plaatse
50 Smient overvliegend
3 Spreeuw ter plaatse
3 Steenloper ter plaatse
1 Veldleeuwerik roepend
3 Wilde Eend ter plaatse
1 Zilvermeeuw ter plaatse
30 Zilvermeeuw ter plaatse
2 Zwarte Roodstaart ter plaatse

Lauwersoog – Sluizen

5 Tureluur ter plaatse
1 Zwarte Roodstaart ter plaatse
50 Eider ter plaatse
5 Steenloper ter plaatse

Lauwersmeer – Vlinderbalg

3 Pijlstaart ter plaatse
2 Slobeend overvliegend
3 Krakeend ter plaatse
1 Grote Zilverreiger ter plaatse
1 Buizerd ter plaatse

Lauwersmeer – Kazerne

1 Waterhoen ter plaatse

Lauwersmeer – Zuidelijke Ballastplaat

60 Brandgans overvliegend ZO

Lauwersmeer – Kustweg

2 Steenloper overvliegend
2 Sperwer ter plaatse
1 Witte Kwikstaart roepend
10 Staartmees ter plaatse
3 Kruisbek overvliegend
3 Dodaars ter plaatse

Anjumer en Lioessenserpolder

5 Brandgans ter plaatse
1000 Grauwe Gans ter plaatse
10 Watersnip ter plaatse
10 Kolgans ter plaatse

Lauwersoog – Camping

1 Krakeend ter plaatse
1 Pijlstaart ter plaatse
1 Vink ter plaatse
2 Aalscholver ter plaatse
1 Roodborst roepend
1 Pimpelmees ter plaatse
3 Meerkoet ter plaatse

De Marne (gemeente)

2 Buizerd ter plaatse
1 Zwarte Kraai ter plaatse

Dongeradeel (gemeente)

10 Koperwiek ter plaatse
100 Kanoet ter plaatse
140 Rotgans ter plaatse
10 Holenduif ter plaatse
1 Spreeuw ter plaatse
4 Bontbekplevier ter plaatse
2 Stormmeeuw ter plaatse
4 Fuut ter plaatse
2 Torenvalk ter plaatse
1 Waterhoen ter plaatse
500 Bonte Strandloper ter plaatse
2 Oeverpieper roepend
20 Zilverplevier ter plaatse

Vierhuizen – Buitengebied-West

2 Sperwer ter plaatse
1 Grote Zilverreiger ter plaatse
20 Veldleeuwerik overvliegend
20 Koperwiek overvliegend
400 Grauwe Gans ter plaatse

West-en Vierhuisterpolder

10 Veldleeuwerik ter plaatse

Ulrum – Buitengebied-Noord

7 Wulp overvliegend
1 Buizerd ter plaatse

Ulrum – Buitengebied-Zuid

1 Fazant ter plaatse

Waarnemingen uit http://waarneming.nl door: Jos de Vries, Jos Bredek, Jos de Ruiter en Eelke Schoppers.

Kluten in de Oostvaardersplassen.

Klik voor de waarnemingen in het betreffende gebied:

In de nieuwsgroep nl.vogels.vogelaar had men het plan opgevat om een excursie te organiseren. Een aantal vogelaars was gelijk enthousiast en melden zich aan bij Jolanda Krijnen, die inmiddels de organisatie op zich had genomen.

Helaas kon Jolanda niet aan de excursie mee doen omdat ze haar enkelbanden had gescheurd met het waterskiën. Omdat ik bij haar zou logeren, zat ik ook even te twijfelen om mee te gaan. Maar ik wist dat ik dan spijt zou krijgen dus ben ik uiteindelijk toch richting Lelystad gegaan. Dankzij Wim Olyslager, die ook in Lelystad ging overnachten, heb ik nog een ander slaapplaats kunnen regelen.

31 augustus 2001: de avond voor de excursie zijn Wim en Jos alvast een kijkje gaan nemen op een aantal plaatsen in de OVP. Bij de observatiehut ‘de Poelruiter’ zagen we enkele minuten een ijsvogel in het riet zitten, vloog laag over het water en verdween uit het zicht. Daarna zagen we een kleine bruin vogeltje van een onbekend merk. Waarschijnlijk een karekiet.

Andere waargenomen soorten van die waren: buizerd, bruine kiekendief, diverse eenden en een nijlgans. Na 21:00 werd het te donker en keerden we terug naar Lelystad.

Verslag groep 1 (Groep van Hans Martens)
Door Jos de Vries

1 september 2001:Op de dag van de excursie troffen we elkaar weer om half 8 ’s morgens en vertrokken we richting het informatiecentrum van Staatsbosbeheer (SBB) bij de OVP. Hier stond Hans Martens ons al op te wachten. Even later volgden Hans Valk en Martin Mollet. Groep 1 was compleet. Onze eerste observatiepunt was De Grauwe Gans. Toen ik de Grauwe Gans binnen stapte zag ik een zwart boek wat leek op een veldgids. Er stonden geen vogels in, maar het bleek een bijbel te zijn. Buiten waren wel vogels, namelijk: drie haviken, een visarend en veel eendensoorten. Vooral veel tafeleenden en slobeenden. Het was een prachtig gezicht om de groep van dertig kluten over het water te zien vliegen. Ook liet een vos zich zien tussen het riet. Ondertussen werden we telefonisch op de hoogte gebracht van de stand van groep 2 die al twee visarenden had waargenomen. Ze waren ook al druk bezig met een soortenlijst, het werd meteen duidelijk dat zij fanatieker waren dan wij.

Hier en daar kwamen we ook andere vogelaars tegen. Van elkaars telescopen werd veelvuldig gebruik gemaakt, zodat ik mooi kon vergelijken wat nu de beste kijker was. Altijd leuk zo’n onderzoekje. Ik kon niet veel verschillen ontdekken tussen mijn eigen Kowa TSN-823 en een Leica Televid Apo. Het kleurverschil tussen Hans Valk zijn TSN-821 en de TSN-823 was wel goed merkbaar, dat verklaart dus het prijsverschil (zo’n 1000,-). Voor brildragers zou de Leica wel een uitkomst zijn, vanwege de grote occulairen. Voor het waarnemen van de vogels maakt het weinig  uit, alleen kunnen moeilijk waarneembare details duidelijker zijn met de duurdere kijkers. Het is dus maar net wat je wilt, zolang je maar tevreden bent met je eigen kijker.

Visarend bij de Grauwe Gans.

Na het bezoek aan de Grauwe Gans gingen we weer terug naar het SBB-informatiecentrum en liepen we verder naar ‘De Kluut’ waar weinig te zien was. Daarna na de ‘Zeearend’. Deze hut staat hoger dan de andere observatiehutten, zodat je goed zicht over het gebied krijgt. Helaas heb je wel hinder van het glas als je door de telescoop kijkt. Hier staan ook twee Galaxy-telescopen opgesteld. Zodat mensen zonder kijker ook aan hun trekken kunnen komen. Over de kwaliteit van alle hutten was ik erg tevreden. De ruime hutten bieden veel plaats voor groepjes vogelaars.

Naast lepelaars, en veel eenden zagen we hier wel zo’n honderd edelherten en kuddes runderen. Van de roofvogels waren de bruine kiekendieven nadrukkelijk aanwezig. Zelf meer dan de buizerds. Ook zag ik een vos opduiken in het hoge gras, misschien wel dezelfde als de vos van de Grauwe Gans.

Vervolgens hebben we nog bij twee schotten gekeken, waar we ontdekten dat onze kennis van eenden niet erg groot was. We zaten naar vogels met witte buiken te kijken die na raadpleging van de boeken bleken het te gaan om smieten.

Paarden die we tegen kwamen.

Toen we terug liepen naar SBB kwamen we een kudde paarden tegen. Tenslotte ging de tocht naar de twee Praambulten, waar we drie licht-gekleurde buizerds opvielen. Martin dacht een speciale ondersoort te hebben ontdekt, een roodoog-buizerd, die hij waar nam in de telescoop van Hans Valk. In mijn eigen kijker, een Kowa TSN-823, zag ik helemaal geen rode ogen, dit bleek dus een misverstand te zijn.

Ik weet niet hoe het de anderen verging, maar ik begon al last van mijn voeten te krijgen en was blij dat het half vier was. Tijd voor de ontmoeting met de andere groep. We werden opgewacht op de Knardijk en reden gezamelijk naar Lelystad voor een drankje in een plaatselijke kroeg. Hier werden de verhalen uitgewisseld en kwamen we uiteindelijk tot de soortenlijst.

Onder het genot van een drankje werd duidelijk dat het een geslaagde dag was en dat er een zeker een vervolg op komt. Theo stelde voor om de volgende keer naar Texel te gaan, maar dat zien we volgend jaar wel weer.

Verslag van Groep 2 (Groep van Theo van Woerden)
Door Theo van Woerden (woerden@hetnet.nl)

Het moet ergens medio juni geweest zijn toen ‘iemand’ in de nieuwsgroep nl.vogels.vogelaar, een vraag stelde over vogelen in de Flevopolder. Omdat ik goed. bekent ben in dit gebied, heb ik gereageerd op deze oproep met de mededeling dat ik wel excursieleider wilde zijn voor een groep van een man of 10/12. Vrij snel reageerde ‘ Jolanda’ met de mededeling dat zij graag mee wilde en het wel zou organiseren. Binnen enkele dagen hadden zich ca. 20 personen gemeld. Aangezien dit voor mij een te grote groep was, heeft Jolanda de groep in tweeen gesplitst waarbij de zij vooral lette op de verdeling van telescopen.

Zaterdag 1 sept. was het eindelijk zover. Mijn groep kwam samen bij het Almeerderzand. Hoewel niemand van de groep elkaar kende, zat de stemming er al snel in. De eerste stop maakte we op de vluchtstrook van de Oostvaardersdijk. Vlak naast de dijk zaten 1 Buizerd en 2 Bruine kiekendieven aan 1 prooi te kluiven. De 2e stop was bij de Lepelaarsplassen. De meest opvallende waarneming was de Visarend. De volgende stop was bij de Blocq van Kuffeler. Van hier is het ong. 2 kilometer lopen naar de eerste observatie hut in de Lepelaarsplassen. Het eerste wat wij zagen was een ‘ biddende Visarend’ ( had die misschien zijn bijbel laten liggen in de hut??) De 2e van deze dag!! En het was pas 10.30 uur. Verder veel hier Dodaars, Aalscholvers en Smienten. Ook een Havik vloog op ca. 100 meter een showrondje voor ons. Terug bij de Blocq van Kuffeler, sloeg het noodlot toe.

Een zeer verschrikte Jan van Gastel kwam met de mededeling dat hij zijn auto had dicht gegooid en zijn sleutels in het contact had laten zitten. Gelukkig bestaat er een A.N.W.B. Deze gebeld en toen in 7 minuten uitgelegd waar de Blockq van Kuffeler zich in Nederland bevindt. Toen dit eindelijk bij de telefoniste was doorgedrongen, stond de monteur al achter de auto.

Wij vervolgden onze reis met blijdschap en stopten bij hut ‘de grauw gans’ aan de Knardijk. Zoals al jaren valt het hier een beetje tegen wat vogel betreft. Alleen 2 lepelaars lieten zich hier in de eerste instantie goed bekijken. Kennelijk had iedereen nog de slaap in de ogen want na 5 minuten bleken de Lepelaars ineens veranderd te zijn 2 ballonnen. Ongelofelijk, wonderen bestaan echt. De volgende stop was de kleine Praambult. Hier scoorden wij veel soorten onder het genot van een heerlijk zonnetje. Daarna naar de ‘ Zeearend’ Deze villa op palen is echt de mooiste hut die ik ooit heb gezien. Naast grote groepen paarden, edelherten, koeien en 1 vos wel wat vogels maar niet iets spectaculairs.
Het begon inmiddels tegen 3uur te lopen en het werd tijd voor de ontmoeting met team 2. Na een telefoontje belanden wij in een uiterst gespannen situatie in een bruine kroeg. Nederland – Ierland speelde tegen elkaar een potje voetbal en dat hoorde wij. De verhalen tussen de 2 groepen kwamen al snel los. De conclusie van alle verhalen was; VOLGEND JAAR WEER!!
Oké, ik wil wel weer leiden en Jolanda organiseren. Allemaal graag tot een volgende keer. Het was mij een waar genoegen.

Theo van Woerden

vlnr: Jan, Jos, Derk, Hans Martens, Martin, Wim en Constant

vlnr: Jaap, Henk Morrien, Willem, Hans Valk, Theo, Dylan en Jan

vlnr: Theo, Dylan, Yves en Jan

Excursie van de vogelaar nieuwsgroep op Texel 2002

De eerste excursie van de internet nieuwsgroep nl.vogels.vogelaar was zo’n succes, dat we besloten hier een vervolg aan te geven. Uiteindelijk werd Texel aangewezen als de ideale plek voor de voorjaartrek.

19 april 2002: de vrijdagavond voor de excursie gingen Wim Olyslager en Jos alvast een voorproefje nemen door de Staatsbossen te verkennen, in de richting van de Westerslag.

Bij de uitkijktoren was het erg rustig, slechts een groepje groenlingen. Des te verder we naar de kust liepen nam de activiteit toe en kregen we twee baltsende grote bonte spechten te zien. Deze zitten aan verschillende kanten van een stam van een boom, en draaiden daar een beetje omheen. Erg leuk, vooral natuurlijk voor een spechtenliefhebber zoals ik.

Opeens dook er vanaf de grond een houtsnip op en verdween in het bos, erg misterieus. Daarna cirkelde een havik boven het bos. Even verderop kwam een blauwe kiekendief op ons af en naderde tot zo’n 15 meter afstand. Een prachtig gezicht.

Verslag groep 1 (Groep van Jos de Vries)

Door Jos de Vries

20 april 2002: rond 7 uur troffen Wim en ik de eerste vogelaars al aan bij de parkeerplaats vlakbij de veerboot. Dit waren Andri Binsbergen en Gerrit Visch van de werkgroep Texel. Enkele minuten later volgde de rest van onze groep. Na het voorstellen werd de groep in tweeën gesplitst en verdeeld over vier auto’s. Vijf mensen herkende van de vorige keer. We spraken af dat de groep van Yves langs de noordzeekust zou rijden (met de klok mee) en onze groep via de waddenkust (inderdaad tegen de wijzers van de klok in). Onze groep bestond uit: Wim Olyslager, Jos de Vries, Andri Binsbergen (de gids), Dylan Verheul, Michel van Delft, Luc Leermakers, Sjef Leermakers, en Bettie Biemans.

De vaart zat er goed in. Auto uit, telescoop klaar zetten, rond kijken, de auto weer in en naar de volgende plek. Soms ging het mij toch iets te snel. Om de concurrentie aan te gaan met de andere groep moesten we wel scoren. Dat was eigenlijk bij voorbaat al een verloren strijd, want we hadden geen geluiden-expert in ons midden. Zodoende moesten we bijna alles met het oog determineren. Onderweg ondekte Dylan nog een befkonijn, een Texelse soort. Overigens geen familie van de beflijster.

Blauwe Reiger

Op weg naar de vuurtoren ging de mobiele telefoon, de andere groep van Theo had een grote burgemeester waar genomen. Vooral Bettie was blij toen de vuurtoren in zicht kwam, want dat betekende appelgebak en koffie. Met het koude weer ging dat er wel goed in bij de hongerige vogelaar. Tijdens de koffie, kwam de groep van Yves binnen en werden de gegevens uitgewisseld. Vooral Theo was erg enthousiast over de grote burgemeester die hij gezien had. Vanuit het restaurant zagen we een aantal tapuiten en twee patrijzen, het leek wel of die twee afgericht waren voor de toerist. Eentje kwam zelfs nog naar mij toe lopen. Merkwaardig voor deze doorgaans schuwe vogels.

Nadat we onze magen gevuld hadden, was het de beurt om de tuintjes te bezoeken. Op zoek naar de beflijster die Michel vanuit het restaurant gezien had. Hij had het inderdaad goed waargenomen, 3 beflijsters, waarvan eentje zich erg goed liet zien tussen de duinen. De hele groep heeft hem gezien. Aan tapuiten hadden we ook geen gebrek, ik heb nog nooit zoveel bij elkaar gezien.

Omdat ik tijdens de najaarstrek ook al op Texel was (zie Excursie Texel Avifauna Groningen) kon ik de na- en voorjaarstrek goed met elkaar vergelijken. Echte spectaculaire soorten heb ik niet gezien (hoezo verwend…), uitschieters waren de 3 beflijsters en 2 patrijzen. Bovendien heb ik mijn zeer beperkte kennis van meeuwen en sterns aardig bijgewerkt.

Aan het eind van de excursie troffen we bij de Hors nog een stel lepelaar-mensen aan, een internationaal gezelschap met onder andere Denen, die speciaal voor Lepelaars kwamen. Tevens was hier een boswachter van Vlieland aanwezig.Het was hier al erg druk met andere groepen vogelaars. Hier hoorden we het geluid van een roerdomp, die ik daarvoor alleen nog maar op cd gehoord had. Om drie uur verzamelde de beide groepen zich in een restaurant vlakbij de boot. Dit was weer erg gezellig. De groep van Yves had 10 soorten meer dan wij, met zelfs nog een velduil en een slechtvalk, de mazzelaars.

De gidsen werden getrakteerd op koek en een fles (wijn?). Iedereen was het er over eens dat dit weer een succesvolle dag was en na kort overleg werd besloten om volgende keer in september naar het Lauwersmeer te gaan. Dan mag ik de organisatie op me nemen. Hoe dat uitpakt zien we de volgende keer wel weer. Ik zie er nu al naar uit.

Iedereen nogmaals bedankt voor deze mooie dag, met name natuurlijk de gidsen (zonder onze gids had ik veel minder soorten kunnen benoemen) en Wim voor het meerijden.

Jos de Vries

Rietgors

Verslag van Groep 2 (Groep van Theo van Woerden)

Door Theo van Woerden

De dag begon niet echt goed. Het weer was koud, soms zelfs een beetje vochtig en erg somber. Om een uur of 6 begonnen de eerste vogelaars zich te verzamelen op “de parkeerplaats” bij de boot naar Texel. Alleen wisten de meeste niet welke parkeerplaats want er waren er meerdere. Later op de dag bleek deze Babelonische spraakverwarring nogmaals terug te keren. Na handen geschut te hebben en weer oude bekenden te ontmoeten mochten we ons ook voorstellen aan een paar nieuwe gezichten. Na het herindelen van de auto’s vertrokken we om 6.35 uur met 4 auto’s per moterschip (zoals de omroepster vermelde) naar Texel. Aan de overzijde stonden ook nog enkele deelnemers op de ‘Parkeerplaats” te wachten. Yves had er voor gezorgd dat er ook 2 gidsen van de vogelwerkgroep ‘Texel’ meegingen om ons de mooiste en beste plekken van Texel te laten zien. Dit bleek een uitstekend idee, zeker gezien het feit dat onze gids veel over het eiland kon vertellen. Ook de dorpsroddels bleven ons niet bepaart. Hier gingen ook de 4 auto’s uit elkaar. We zullen de groepen voor het gemak de ‘groep Yves’ en de‘ groep Jos’ noemen. De groep Yves begon aan de noordzee kant en de groep Jos begon aan de waddenkant van het eiland. Afspraak was om 11 uur bijelkaar te komen bij de vuurtoren op het noordlijkste puntje van Texel. Om een uur of 9 ging de telefoon van Yves. De jongste deelnemers van deze excursie stonden nog steeds op ‘ de parkeerplaats’ te wachten. En dat al vanaf een uur of 6. Zo zie je maar weer ook een parkeerplaats kan een ruim begrip zijn. Omdat ik in de groep Yves zat begonnen wij in de Mokbaai. Om een uur of 8 hadden wij inmiddels een 20 soorten op de lijst staan. De target was tussen de 80 en 90 soorten te scooren. Eerder waren we niet tevreden. Om 9 uur zaten we al op de helft van de target. Al 46 soorten konden wij op de lijst noteren. Om een uur of 10 kwamen we bij ‘ paal 9’ aan. Hier was een mooi uitzicht over ondiepe kwelplassen. Hier scoorde ik mijn eerste boerenzwaluw van het seizoen. ( met schaamrood op de kaken) Het waren er gelijk een stuk of 10. Opvallend was ook de ‘vieze lepelaar’ die hier stond. Uiteindelijk bleek dit gore beest, de soort van de dag op te leveren. Al turend door mij kijker naar deze lepelaar, viel mij op de achtergrond iets ‘ergs wits’ op. Na enkele seconden van twijfel kon ik de verlossende schreeuw GROTE BURGEMEESTER niet meer onderdrukken. Ook onze gids bevestigde dat het hier voor Texel om een unieke waarneming gaat.

Bij de vuurtoren aangekomen zat de groep Jos inmiddels uitgeteld achter de appeltaart met slagroom. Vanuit het restaurant werd er rustig doorgevogeld. De eerste Beflijster konden we hier noteren, evenals de roepende patrijzen en de voorbij flitsende gekraagde roodstaart. Nadat we de appeltaart met cappachino hadden weg gespoeld vervolgde ieder zijn reis. De groep Yves vertrok naar de Slufter. Nog naar nauwelijks uitgestapt werd er ‘ Buizerd’ geroepen. Inderdaad enkele honderen meters hoog boven ons cirkelde een zware roofvogel. Maar de onderkant van zijn vleugels voldeed niet echt aan de tekening van een buizerd. En dan die ronde kop……. moet je kijken ‘He het is een Velduil!!’ Nog genietend van deze dag jagende uil en pratend waarom zo hoog vloog kregen we het antwoord op een presenteer blaadje. Door mijn kijkerbeeld flitste een snelle schim. Dit was dus de rede dat de velduil zo hoog vloog want voor een slechtvalk heeft ook een velduil ontzag. En dan kan je een slechtvalk beter onder je hebben moet deze velduil hebben gedacht. Na nog een aantal omzwervingenover het eiland was het inmiddels tijd om weer richting boot te gaan. Ook hier was de groep Jos weer als eerste. Na een te duur pilsje en een afscheids speetch van Yves Kropman mochten de beide gidsen een aardigheidje van ons allemaal in ontvangst nemen.
Terug kijkend kunnen we stellen dat het voor een ieder weer een fantastische dag was. Veel vogels, goede sfeer en heerlijk genietend van het mooie Texel. Afspraak is dat we dit soort uitjes met de nieuwsgroep nl.vogels.vogelaar blijven doen. Het is uniek dat mensen uit heel nederland zonder dat zij elkaar kennen, toch worden samen gebonden door hun gemeenschappelijke hobby. Jos de Vries zal de volgende excursie voor ons op poten zetten en wel naar het Lauwersmeer gebied in september.

Theo van Woerden

Foto’s

[Show as slideshow]

Datum: 28 – 30 september 2001

Avifauna Groningen in actie bij de Slufter.

In het weekend van 28 t/m 30 september 2001 heeft ondergetekende het eiland Texel onveilig gemaakt samen met nog 17 andere leden van de Avifauna Groningen. Het was een geslaagd weekend, wat vooral te danken was aan het prachtige weer. Weinig wind en perioden met zon.

Vrijdag vertrokken we om 7 uur vanaf het Overwinningsplein. De rit ging vlot en we hadden tijd genoeg om de boot te halen. Bij aankomst maakten we al snel kennis met het typische Texelse landschap met zijn vele schapen en halve schuurtjes. Om half 12 kwamen we aan bij onze verblijfplaats. Een kampeerboerderij de vroeger dienst deed als onderkomen voor de reddingsbrigade.

Snel gingen we fietsen huren en inkopen doen om vervolgens het eiland te verkennen. De eerste rit ging van de Slufter naar het oosten en weer terug in het midden van Texel. Dit leverde gelijk al de meeste soorten op. Zoals een jagende boomvalk, blauwe kiekendief, bruine kiekendief en vele steltlopers. We merkten gelijk al dat Texel veel te bieden heeft voor de gemiddelde vogelaar. ‘S avonds was het tijd voor de inwendige mens. Om onze honger te stillen gingen we foerageren bij de plaatselijke pizzeria. We werden bediend door een ober die wel wat weg had van Manuel van Fawlty Towers. Het duurde wel even, maar de pizza’s smaakten goed, het toetje was wat minder, maar daar neemt een hongerige vogelaar al snel genoegen mee.

Zaterdag stond iedereen weer vroeg op. De meeste mensen werden gewekt door mijn horloge, waarvan het alarm nog op 6 uur stond. Iedereen dacht dat het al 7 uur was en zodoende was iedereen al vroeg klaar om te vertrekken. In plaats van half 9 zoals afgesproken, stond iedereen al om half 8 klaar. Dus een goede tip voor mensen die vroeg willen vertrekken, zet je horloge een uurtje vroeger. Ik was nog vrij moe, omdat ik maar weinig geslapen had, vanwege mijn buurman die nogal snurkte (nee, ik noem geen namen).

Ons tijdelijke onderkomen.

Deze 2e dag ging de rit wederom naar de Slufter. Hier zagen we niet veel bijzonders, zodat we snel door fietsten in de richting van de vuurtoren. Hier zagen we al snel wat DBA-ers lopen, die vanaf zaterdag een hele week op het eiland verbleven.

Op een bord bij het restaurant vlakbij de vuurtoren stond te lezen dat een roze spreeuw, een dwerggors, een smelleken, draaihals en een bladkoning waren waargenomen op het eiland. Alleen voor de roze spreeuw ondernamen we een poging om aan het eind van de dag nog even met de auto naar de Mokbaai te scheuren. Helaas troffen we de vogel daar niet aan, maar wel leverde de rit een kleine zilverreiger op. Die hadden we nog niet op onze soortenlijst. Ook waren er in de bosjes veel kepen te zien.

Bij de tuintjes in het noorden van Texel zagen we een nieuw fenomeen, namelijk DBA-zaad. Nu weten we dus hoe ze aan die indrukwekkende lijsten komen, door de vogels te lokken. Op onze eerlijke manier, met de fiets het eiland verkennen, zonder lokvoer, zagen we ook leuke soorten. Hoogtepunten van deze dag waren een vuurgoudhaantje (bij het DBA-zaad), een grauwe franjepoot en een kleine jager. Allemaal op de noordelijke helft van het eiland.

Op de 3e dag fietsen van het westen naar het zuiden. Om nauwkeuriger te zijn van de Westerslag (wat een beste plek is voor zeetrek, vooral bij storm) naar de Mokbaai. Bij de Westerslag, zagen we niet meer dan een aantal grote sterns, zwarte zee-eenden en een paar Jan van Genten. Bij de Mokbaai was heel wat meer te zien, dankzij de zon hadden we prima zicht op de aanwezige vogels. De kleine zilverreiger liet zich ook weer zien. Goudplevieren en wulpen waren in grote getale aanwezig. Een roerdomp, een pijlstaart en een middelste zaagbek waren hier ook te bewonderen. Kortom te veel om op te noemen. De plek moet je in ieder geval niet overslaan bij een bezoek aan dit eiland. Om 4 uur ging iedereen weer voldaan met de veerboot huiswaarts.

Al met al, kwamen we uit op zo’n 120 verschillende soorten, zie: complete soortenlijst.

Van andere vogelaars had ik gehoord, dat Texel een zeer geschikte plaats is tijdens de vogeltrek, dat kan ik zeker bevestigen. Een telescoop mee nemen is dan ook erg aan te raden. Vooral bij de Mokbaai en de Slufter.

Kijken naar DBA-zaad.