Gisteren (29-1-2019) trof ik weer een ravage aan in de tuin. Zo te zien veren van een Houtduif, die hier het slachtoffer is geweest. Vermoedelijk een vrouwtje Sperwer, want een Houtduif is te groot voor een mannetje Sperwer. Eerder was ook een Houtduif de klos, zie eerdere berichten.
Op 2 juni trof ik dit aan in de tuin.
Ik neem aan, dat een vrouwtje sperwer, een houtduif heeft geslagen. Kan iemand dat bevestigen?
Update: inmiddels heb ik al een bevestiging gekregen dat het gaat om een houtduif.
Deze links heb ik tevens ontvangen en wil ik er nog bij zetten:
Bedankt Jan H. voor deze informatie.
Als ik zoek op mijn eigen website, zie ik dat het al eens vaker is voor gekomen, zie Sperwer (?) slaat weer toe .
Op 7 maart 2018 had ik weer een geringde kauw in de tuin. Eerder had ik ook al een geringde kauw, zie geringde kauw 2016 en geringde kauw 2014/2015.
Gegevens van de ringen zijn:
Links: een gekleurde ring met geel-zwart (dun)-geel-zwart(breed)-geel
Rechts: een aluminium ring met het getal 37 er op, verder kan ik niets zien.
Hier het getal 37:
Er daar gaan ze weer. Ze schrikken van mij, waarschijnlijk.
Hij ging er als een van de laatste vandoor.
Als ik kijk naar eerdere geringde kauwen, lijkt het of deze een gekleurde ring mist aan de rechter poot.
Ik heb de ringers gemaild voor meer informatie.
Op 7 maart 2018 was het ’s morgens al gelijk een drukte in de tuin. Veel merels die elkaar het leven zuur maken. Tevens een aantal vinken die ook een poging deden om hun kostje bij elkaar te scharrelen.
Op een gegeven moment zag ik wat anders opvliegen. Een zanglijster. Die zie ik niet elke dag. Ik heb het idee dat ze wel vaker komen, maar dat ik ze vaak mis. Want ik zag wel eens wat lege slakkenhuisjes liggen op een rij. Dat kan maar van 1 vogelsoort komen, de zanglijster dus.
De zanglijster had veel te doen met de merels die hem vaak achter na zaten. Ook een houtduif was niet echt gecharmeerd van de merel en zette de borst op en de kop ging omhoog, om zich wat breder te maken. Leuk gezicht!
Na een tijdje vloog alles op! Alle vogels verdwenen met grote spoed uit de tuin.
Wat nu? Een roofvogel? Inderdaad zag ik een roofvogel in de boom zitten. Zo te zien een jonge sperwer. Aan de stippen te zien op de rug. Hij bleef er wel een uur zitten om zich op te poetsen. Een dappere koolmees ging hem nog pesten en zat vlakbij de sperwer. Op een gegeven moment was de sperwer verdwenen.
Ik heb ook nog een foto van de zon gemaakt, die moeite had om door de mist heen te komen. De foto viel me een beetje tegen, op de camera zag het er beter uit. Zoals je kunt zien hang over alle foto’s een waas, wat dus komt van de mist.
Kortom leuke ochtend met leuke vogels. Deze foto van een spreeuw heb ik later genomen toen de mist al was opgetrokken.
De vogels kwamen helaas niet meer terug, op een paar merels na dan. De schrik zit er goed in, zo te merken.
Dit jaar kwam voor het eerst twee Holenduiven in mijn tuin. Ik dacht dat die nooit in het dorp zouden komen. Maar op 21 februari zag ik ze opeens bij het voer.
Dit is dus een zeldzaamheid. Op verzoek heb ik hier de foto’s geplaatst.
Op dezelfde dag was ook een Keep aanwezig. Ik had nog een paar leuke foto’s van een Koolmees.
Tevens kwam de Grote Bonte Specht weer langs..
In de morgen van 28 februari dacht ik, zal ik wel of niet het bos in. Toch maar wel. Het was een koude morgen met -9 graden. Ik ben een keer eerder met -7 graden het bos in gegaan en ik wist niet hoe snel ik weer in de auto moest stappen.
Dit keer leek het mee te vallen. De verrekijker om en de camera mee, voor de sfeer plaatjes. Extra kleding aan.
Ik zag gelijk al 3 Reeën de zandweg oversteken. Onderweg zag ik ook nog een aangereden beest, waarschijnlijk ook een Ree. Dat zag er niet best uit.
Bij aankomst zag ik ook weer de vervallen schuur. Hier heeft een keer een Kerkuil in genesteld. Misschien zit die er nog wel, wie weet?
Ik hoorde ook alweer Staartmezen. Gevolgd door een Boomklever en een overvliegende Appelvink. De Appelvink kreeg ik niet te zien. Hij bleef wel in de buurt, met zijn explosieve-tik.
Een Boomkruiper liet zich ook mooi zien, net als een Grote Bonte Specht.
Aan de vogels was niet te zien, dat ze last hadden van de kou. Ze waren druk aan het voedsel zoeken.
Na een kilometer het bos in, kreeg ik toch wel koude vingers. Af en toe moest ik de handschoenen ook uit doen om een foto te maken of om de verrekijker te bedienen.
Ik werd steeds kouder en had het toch wel weer gezien. Toen ik het bos weer uit liep kreeg ik de wind in het gezicht. Een snijdende wind. Volgens de weervoorspellers (behalve Gerrit Hiemstra, die niet fan is van deze term..) was het een gevoelstemperatuur van -15 graden. Dus maar weer de auto in en op weg naar huis. Tijdens deze rit kwam ik langs de ijsbaan van Noordlaren, waar ze druk bezig waren de ijsbaan in orde te maken voor een ijsmarathon, die komende donderdag 2 maart gepland was. In ieder geval weer een koude ervaring rijker.
Op deze zonnige dag had ik eerst al genoten van de Zwartkeellijster in Scheema. Omdat Oudeschans op een kwartier afstand zat (waar een Grauwe Gors was gezien) ging ik hier ook nog even kijken.
Bij aankomst in het dorp zag ik nog geen vogelaars? Of toch wel? Ik zag een man foto’s nemen van de top van een boom. Dus meteen de auto uit en voorzichtig naar de man toe. Ja hoor, ik zag de vogel. Eerst even kijken met de verrekijker en gelijk ook even wat foto’s maken. Dat leek inderdaad op een gors. Ik kon niet gelijk zien of het echt een Grauwe Gors was. Ik ben er nog niet helemaal zeker van. Uiteindelijk bleek het toch niet te gaan om een Grauwe Gors, maar om een Rietgors.
Ik dacht dat ik goed zicht had op de vogel, maar dat was niet helemaal het geval. Hij bleef gelukkig wel even zitten, maar vloog toch weg. Het was niet de enige Gors die we daar aantroffen. Vele Geelgorzen liet zich zien en van zich horen. Even later zag ik ook een Rietgors (zie bovenaan deze pagina)
Naast de gorzen waren er ook nog Kramsvogels te zien. Ik heb geen moeite gedaan om de Kramsvogels op foto te zetten. Die komen later wel weer aan de beurt.
Al een tijdje blijkt een Zwartkeellijster rond te hangen in Scheemda. Op 7 februari 2018 was het een zonnige dag en ik dacht, laat ik daar eens naar toe gaan. Het is overigens niet de eerste keer dat ik op zoek ging naar deze soort, want bij de begraafplaats Selwerderhof in Groningen is deze soort ook een keer gezien, maar toen had ik geen succes.
Ik ging naar de plek waar de vogel het laatst gezien was. Al snel wist ik dat ik goed zat. Want een groepje vogelaars stond al klaar met telelenzen e.d. om de vogel op foto vast te leggen. Op het moment dat ik aankwam zat de Zwartkeellijster verscholen in een Spar. Daar bleef hij even zitten totdat hij trek kreeg en op kale takken ging zitten. Vervolgens ging de vogel op de grond eten van een appel. Dat duurde even en vervolgens ging de vogel zich weer verschuilen in de Spar en/of coniferen.
Nu had ik al een paar bewijsplaatjes. Ik hoorde dat je op een andere plek betere foto’s kon maken, als je geluk had. Daar heb ik ook een tijd gestaan en gepraat met de aanwezige vogelaars. Daar bleek dat mijn vogelaar-uitrusting nog niet compleet was want. Want ze hadden ook een paar trappen bij zich. Zodat men beter zicht had op de tuin. Je mag tegenwoordig wel een aanhangwagen mee nemen voor uit uitrusting.
Het was er gezellig. Het was koud (’s nachts -7 graden C), maar het was aangenaam in het zonnetje. We maakten ook kennis met de bewoners. De gastvrijheid werd zeer op prijs gesteld. Ze hadden nog niet vaker gezien, zoveel mannen in de tuin.
De vogel kwam nog een paar keer uit de Spar, maar erg mooi er voor zitten was er niet bij.
Op een gegeven moment had ik het wel gezien en ging ik op weg naar Oudeschans, waar een Grauwe Gors was gezien.
In 2000 ging ik naar het Bargerveen om te zoeken naar een Grijze Wouw. Destijds was het geen succes. Een paar uur heb ik staan kijken met een paar vogelaars, maar geen GW te vinden.
Dit jaar had ik meer succes. Al een aantal was een GW gespot in Dannemeer, vlakbij Slochteren. Ik ging naar de plek waar de vogel de vorige dag was gespot. Op de plek zag ik al iemand staan die vanuit de auto foto’s nam.
Ik hoefde niet lang te zoeken, want in een boom zag ik al iets wat op een Grijze Wouw leek. Ja hoor, dat was hem! Mooie vogel. Zat zich mooi op te poetsen.
Wat foto’s maken betreft, was het niet zo geslaagd. De DSLR-camera kwam al snel te kort. Dan maar weer digiscopen, met de smartphone tegen het oculair van de telescoop.
Dit levert niet zulke beste resultaten op, maar toch zie ik wel wat kenmerken terug op de foto’s, zoals de donkere veren. Het rode oog ik moeilijker te zien. Je kan ook niet alles hebben.
Ik was in ieder geval blij dat ik de Grijze Wouw nu wel gezien heb.
Ik kreeg een paar vragen over de roestige plant waar de Heggenmus op ging staan.
De tekst heb ik aangepast en extra foto’s geplaatst. Ik denk dat het nu wel duidelijk is…